ျပန္ေတြ႕ၿပီ...

                       

                       ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အလုပ္တာ၀န္နဲ႕ ဒီေနရာကို ေရာက္သြားလိုက္တာ ႐ွိစုမဲ့စု သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ့တယ္ … အဆက္အသြယ္ ျပန္ရၾကတာလဲ မၾကာၾကေသးဘူး ...မၾကာဆို တစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ခ်င္ေသးဘူး … ဒါေတာင္ အကုန္ျပန္မေတြ႕ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းတက္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း ေျပာရရင္ အေပါင္းအသင္း မ်ားမ်ားစားစား မေပါင္းတတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သူငယ္ခ်င္း ၊ ကၽြန္မရဲ႕ အႏြံတာေတြကို ခံခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကၽြန္မကိုဆို အျမဲပဲ ေပကပ္ကပ္ ေခါင္းမာတတ္လြန္းလို႕ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါေတြ႕ေတြ႕ စိတ္မခ်စြာနဲ႕ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ထိပ္ဆံုးက ထားေမးတတ္သူနဲ႕ ကြဲသြားလိုက္တာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ လြန္လို႕ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္တစ္၀က္ က်ဳိးလုနီးနီး … ခုေတာ့ ျပန္ေတြ႕ၿပီ …..

                         ကၽြန္မရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ကၽြန္မရဲ႕ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြနဲ႕ သြားေတြ႕လိုက္လို႕ ရၿပီး ကၽြန္မကို ဖုန္းဆက္လာတယ္ … ဖုန္းထဲမွာ ကၽြန္မကို “ ငါ.. ဘယ္သူလဲ သိလား ” တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ နံမည္ အျပည့္အစံုေခၚၿပီး ဖုန္းဆက္လာသူ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းပူေအာင္ စဥ္းစား ၾကည့္လိုက္မိတယ္ … ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေက်ာ္လြန္မွ ေပၚလာသူဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ အေျဖက ထြက္မလာတဲ့ အဆံုး သူကပဲ “ ငါ ….. ေလ ” ဆိုၿပီး ေျဖလိုက္မွပဲ ကၽြန္မလဲ တအံ့ တေၾသာ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္ … အဲဒီသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို သိပ္မၾကာေသးတဲ့ ကာလတစ္ခုမွာပဲ ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ကို အေျခခံလို႕ အျခား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္ … ကိုယ္ေတြ႕လား ေမးလာလို႕ပါ … ကိုယ္ေတြ႕ရယ္လို႕ ေတာ့မဟုတ္ဘူး .. ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ပို႕စ္ေရးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို သတိရၿပီး သူေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခ်ဳိ႕ကို သတိရလို႕ ထည့္သံုးမိေၾကာင္း နဲ႕ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ကြဲသြားလိုက္တာ အေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပေနမိေသးတယ္ … ေမးမိတာ တစ္ခြန္း ေျဖလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ နားပူသြား႐ွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႕ ကၽြန္မ မခံခ်င္ေအာင္ ေျပာလာတဲ့ စကား တစ္ခြန္းကလဲ (သူ႕ရဲ႕ လက္သံုးစကားအတိုင္း ပညာ႐ွိမ်ား ေတြးၾကည့္ရင္ ေျပးၾကည့္ တာထက္မွန္တယ္ ) ဆိုတဲ့ အဆိုကို မွန္ေအာင္ ေထာက္ခံလိုက္သလိုကို မွန္ေနျပန္ပါတယ္ …

                        ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းခင္တယ္ ဆိုတာ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ခင္ခဲ့တာေလ .. ပညတ္ခ်က္ေတြကို ခင္ခဲ့တာ မဟုတ္လို႕ ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ ဘယ္ပညတ္ခ်က္မ်ဴိးက ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေလာက္ဖူးဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးေနမိတယ္ … ကၽြန္မတို႕ ျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့ သူတစ္ခြန္း ၊ ကိုယ္တစ္ခြန္း စကားေတြ ေျပာမကုန္ႏိုင္ဘူး … ေမးခြန္းေတြကလဲ အျပန္အလွန္ တန္းစီလို႕ … ဖုန္းထဲမွာ တစ္နာရီ နီးနီး ေလာက္ စကားေတြ ေျပာေနေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတာ့ ပိုက္ပိုက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ကုန္ေတာ့မွာပဲလို႕ ေတြးရင္း အားနာ ၊ အားနာေပမဲ့လဲ ေျပာဖို႕ေတြကလဲ မကုန္ႏိုင္တာမို႕ … ေနာက္ေန႕ေတြ အားမဲ့ အခ်ိန္ေတြ အျပန္အလွန္ေမးရင္း ခဏ ရပ္နားထားလိုက္ရတယ္ …

                        ကၽြန္မရဲ႕ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီးမ်ားလဲ စိတ္မေကာက္ၾကပဲ နားလည္ေပးၾကေနာ္ … ( တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေက်ာ္ တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္နီးနီး ေ၀းကြာခဲ့ၾကတာကို ျပန္ေတြ႕ၾကရတာ ဆိုေတာ့ေလ … း) ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ထဲက စကားေလး တစ္ခြန္းနဲ႕တင္ ကၽြန္မကို ဒါေလာက္ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္တဲ့ အထိ လိုက္မ႐ွာပဲ ေနႏိုင္လိုက္တာလို႕ ထင္ေနခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ သံသယေလးလဲ ပါးလ် ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္ …  “ ငါ .. နင္ နဲ႕ အဆက္ အသြယ္ ရမလားလို႕ နင္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဆီေရာက္တိုင္း ေတြ႕သမွ်လူကို ေမးရတဲ့ အေၾကာင္း …ဘယ္သူကမွ မသိတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ ခုဒီတစ္ေခါက္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္မရဲ႕ ေဆြမ်ဳိး အရင္းႀကီးမ်ားနဲ႕ သြားေတြ႕ၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ကေလး ရလိုက္တာ ဒီကမာၻမွာ ငါေလာက္ေပ်ာ္တဲ့သူ မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး ”  လို႕ ေတြးမိေၾကာင္း ေျပာလာပါတယ္ ... ကဲ … ေတြ႕လား ... ကၽြန္မတို႕ေတြ အေျခအေနခ်င္းေတြ ၊ အေနအထားျခင္းေတြ ျခားသြားလဲ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ ေမွးမွိန္မသြားဘူး ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ေနမိပါတယ္ …

                         ကၽြန္မမွာလဲ စုစုေပါင္းမွ သူငယ္ခ်င္းအရင္းရယ္လို႕ လက္တစ္ဘက္ခ်ိဳး ေရလို႕ ရႏိုင္ယံုေလာက္ပဲ ႐ွိခဲ့တာပါ … ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးနဲ႕ ခုဆို အဆက္အသြယ္ မျပတ္ ျပန္ေတြ႕ေနၾကၿပီ … ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ ခုတေလာ အလုပ္ေတြလဲ ႐ွဳပ္ ၊ စိတ္ေတြလဲ ႐ွဳပ္ေနခဲ့ရပါတယ္ … အဆိုးထဲက အေကာင္း တစ္ခုက ကၽြန္မ ဒီလို ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရင္နဲ႕ ရင္းၿပီး ခင္ခဲ့ရသေလာက္ ကၽြန္မအေပၚမွာလဲ တုန္႕ျပန္မႈ အားေကာင္းစြာနဲ႕ ကၽြန္မကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး အားေပးေဖးမခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူး အရမ္းတင္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္မိတယ္ … ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မစိတ္ေရာ လူေရာ အားငယ္စြာ ရပ္တည္ေနခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး အားေပးလာၾကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ ထင္သေလာက္ မဆိုးေသးပါဘူးလို႕ ေတြးရင္း ၀မ္းသာပီတိေတြလဲ ျဖစ္မိတယ္ … ခုလိုဆိုေတာ့လဲ ႐ွိစုမဲ့စု သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ကၽြန္မေဘးမွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ စိတ္ကေလးေတြကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဘ၀က ေနေပ်ာ္ ၊ေသေပ်ာ္ ျဖစ္သြားျပန္ေပါ့ ….

                          ဒုကၡမ်ားေျမာင္ လူတို႕ေဘာင္မွာ နစ္ျမဳပ္လို႕ ေနတဲ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တမ္းတရင္း အခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းဖို႕ ႀကိဳးစားေနမိျပန္တယ္ ... ဆိုေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြ ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြ ခံယူရတာေလးေတြ စာစီကံုးရင္း သူငယ္ခ်င္း K ကိုလဲ ပို႕စ္တစ္ခုမွာ ေျပာခဲ့ဖူးသလို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားပါတယ္ ... အဟဲ ... မ်က္ခံုးေတြ လႈပ္ေနၾကေလာက္ၿပီ ... ( ကေလာင္စြမ္းကို ေၾကာက္ရင္ ႀကိဳၿပီးလာဘ္ထိုးဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္ ... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္သူမ်ားေတာ့ ေနႏိုင္ပါတယ္...)