Tuesday 29 June 2010

ေျခေထာက္မ်ား


စိတ္အစံုကို ျမဳပ္ႏွံ
ေျခအစံုကို ရုန္းကန္လို႕
ဟို၊ဒီ ေျပးလႊားေနၾကျပန္တယ္ ...

တိုင္းျပည္အတြက္လား ...
လူမ်ဳိးအတြက္လား ...
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လား ..
ယံုၾကည္ျခင္းအတြက္လား ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအတြက္လား ...
ေပါင္စတာလင္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္ဖို႕လား ...
မေသခ်ာတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာထဲက
တစ္ခုတည္းေသာ " ဖလား " အတြက္လား ...

ဘာအတြက္နဲ႕ပဲ ေျပးေျပး
ဒီေျခေထာက္ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္
ဂိုးတိုင္စိုက္လို႕ ၿပိဳင္ၾကတာမို႕
ေျခထိုးခံဖို႕လဲ မေႏွး
ျဖတ္ခုတ္ဖို႕လဲ ေသြးမေၾကာင္...

၂၂ ေယာက္ထဲ လုရတာေတာင္
ေဘာလံုးဆိုတဲ့ အေမာင္ကလဲ
ေယာင္ေတာင္ေတာင္ အျပဳံးေတြနဲ႕
ကလူက်ီစယ္ သူသယ္မယ္ ကိုယ္သယ္မယ္
လည္တည္တည္ လုပ္ေနတုန္း...

ဒိုင္လူႀကီးပိုင္ အသံုးေတြနဲ႕
ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတြ ၊ ေဘးထြက္ေဘာေတြ ၊
ပင္နတီေတြ ႏွစ္၀ါတစ္နီေတြ ၾကားမွာ
အမွားေတြကလဲ အမ်ားသား
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကလဲ အရင္းအႏွီးတစ္ခုအလား
၀ါးတားတားေပမဲ့
မဟားဒရား ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ ...

ခုတေလာ မအားေပမဲ့ စိတ္အပန္းေျပဆို ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ေဘာလံုးပြဲ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္ ... အလယ္ပိုင္း တစ္ပြဲပါပဲ ...ဘယ္အသင္းပဲ ကန္ကန္ ၾကည့္လိုက္တာပါပဲ ... ဘယ္သူ႕ကို အားေပးတယ္ မဟုတ္ေပမဲ့ နံမည္ရွိတဲ့ အသင္းဆို အားနဲနဲ ထည့္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ထင္သလို မဟုတ္တဲ့ အခါလဲ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္ေပမဲ့ အားပ်က္သြားသလိုလို ... 

အဲဒီေတာ့ ဘာရယ္လဲမဟုတ္ ဒီေျခေထာက္ေတြ ၾကည့္ရင္း အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့တယ္ ... စိတ္ေတြပါ အလုပ္ရွဳပ္ခံၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတာ ကဗ်ာလား ... စာလားမသိဘူး ... တစ္ပုဒ္ထြက္လာတယ္ ...သူတို႕ဆို သတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက်ေတြနဲ႕ ဂိုးဧရိယာကလဲ ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ပဲ ၊ ဂိုးတိုင္ကလဲ သူ႕အတိုင္းအတာနဲ႕ သူ ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္သူကလဲ ၂၂ ေယာက္ အတိအက် ၊ ဒီၾကားထဲ ႏွစ္၀ါတစ္နီထြက္သူမ်ားရွိရင္ ယွဥ္ရတာ ပိုသက္သာေသး ... သတ္မွတ္ခ်ိန္ကလဲ မိနစ္ ၉၀ ၊ ဒီေဘာလံုး ဒီဂိုးေပါက္ထဲ ၀င္ဖို႕ ဒီေျခေထာက္ေတြသံုးၿပီး အတြန္း အတိုက္ ၊ အတိုက္ အခိုက္ ေတြၾကားမွာ မဟားဒရား ေျပးလႊားေနရတယ္ ... အဲဒါေတာင္ ေအာင္ျမင္မႈဖလားက ဘယ္မွာမွန္း မသိႏိုင္ေသးဘူး ...

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္ ... ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ ... ဘာအတြက္လဲ ... ပန္းတိုင္က ဘယ္နားမွာလဲ ... သူတို႕လို သတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက် ဘာမွ မရွိပဲနဲ႕ ေျပးလႊားေနတာ ေဘာလံုးကြင္းထဲက ေျခေထာက္ေတြ ထက္ေတာင္ သနားစရာ ေကာင္းေနေသးတယ္ ... :(

လက္တစ္စံုၿပီးလို႕ ေျခတစ္စံု လိုက္ၾကည့္ေနျပန္ၿပီေတာ့ မေျပာနဲ႕ေပါ့ ... :)

Wednesday 23 June 2010

အိပ္မက္ထဲမွာ

လက္ကနာရီကိုပဲ အၾကည့္ေရာက္ေနမိတယ္ … ေလယာဥ္ရယ္ ေ၀ဟင္မွာ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ၾကာေနပါလိမ့္ … ကၽြန္မပဲ စိတ္ေစာေနမိတာလား … ေဟာ … ေျပာရင္းဆိုရင္း ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကို ဆင္းေတာ့မယ္ ဆိုပါလား … ဒီအသံၾကားရမွပဲ သက္ျပင္းကို ဟင္းကနဲ ခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ …ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႕ ေရြးစရာ ၊ လုပ္စရာ ၊ ျဖတ္ေက်ာ္စရာေတြကို အျမန္ျဖတ္ၿပီး လာႀကိဳသူ လူအုပ္ေတြထဲ မ်က္စိတစ္ဆံုး ေ၀့ရွာမိတယ္ … အင္း .. ေတြ႕ၿပီ … မမႀကီး တို႕ မိသားစု … ဟင္ … ေဖေဖ့ကုိလဲ မေတြ႕ပါလား … အေနာက္ကို လွမ္းၾကည့္ေပမဲ့လဲ မေတြ႕တာမို႕ ...

“ မမ.. ေဖေဖက ဘာလို႕ မလိုက္လာတာလဲ …” 
“ဟင္ … ၀င္သြားၿပီေလ … ေလယာဥ္ဆိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႕ တၾကြၾကြ နဲ႕ ၀င္သြားတာပဲ … ေဟာ .. သူ႕ေဘးမွာကို မေတြ႕ေနဘူးတဲ့ … ’’  ဆိုမွ ေဘးနားကို ျဖတ္ကနဲ ၾကည့္မိတယ္ … 
“ ၾကည့္ … ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေဖေဖ … လာမႀကိဳဘူးလားလို႕ စိတ္က ေကာက္ခ်င္ေနၿပီ … သိလား ..” ဆိုေတာ့
“ ေအာ္ … ေဖေဖ့ သမီးေလး ျပန္လာတာ ေဖေဖ လာမႀကိဳ လို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲ … မေတြ႕ေသးဘူး … စိတ္ေကာက္ဖို႕ပဲ စဥ္းစား ေနတာကို … ’’ 
“ ဟင္ … ေဖေဖပဲ သမီးတစ္ေယာက္လံုး မေတြ႕ပဲ ဘယ္ေတြ ေက်ာ္ၾကည့္ေနမွန္းမွ မသိတာ ..” 
“ ေဖေဖက ေက်ာ္ၾကည့္တာ မဟုတ္ရပါလား … သမီးပဲ သူ႕အစ္မကို ေက်ာ္ၾကည့္ ေနၿပီးေတာ့ ..” 
“ ကဲ … ေတာ္ပါ … သားအဖ ႏွစ္ေယာက္က မေတြ႕ရေသးဘူး … ဘာမဟုတ္တာကို အဟုတ္ လုပ္ေျပာ ေနတယ္ … ပစၥည္းေတြ စံုရင္ သြားရေအာင္ … ေမေမ ေမွ်ာ္ေနလိမ့္မယ္ … ’’ 
မမႀကီး ၀င္ေျပာလိုက္မွပဲ ဇာတ္လမ္း ျပတ္သြားေတာ့တယ္ …ကားေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ေဖေဖ့ ေဘးေနရာကို မမႀကီးကေလးေတြနဲ႕ အၿပိဳင္ လုလိုက္ေသးတယ္ … ကေလးေတြက မေက်မခ်မ္းနဲ႕ 
“ ဟင္ … တီေလးကလဲ ပိုကို ပိုတယ္ … ဘဘနဲ႕ အိမ္က် မေတြ႕ရမွာ က်ေနတာပဲ … သားတို႕နဲ႕ အတင္း ေနရာလိုက္လုေနေသးတယ္ … သူ႕ကိုယ္သူ ကေလးက်ေနတာပဲ ’’ 
ကေလးေတြ ေျပာသလို ကိုယ္ကမွားေနေပမဲ့ အေလွ်ာ့မေပးခ်င္တာနဲ႕ ... 
“ ေအာ္ ..သားရယ္ … ေနရာခ်င္းေတာ့ မလဲႏိုင္ေပါင္ … တီေလးက ေဖေဖနဲ႕ ခြဲေနရတာ အႀကာႀကီး … ဒီၾကားထဲ သူ႕ေျမးေတြ ပိုခ်စ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ … ဒါ့ေၾကာင့္ အျပတ္စည္းရုံး ေနရတာ ” 
ဆိုေတာ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ကၽြန္မကို မႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႕ ဟိုဘက္ လွည့္သြားၾကတယ္ … အိမ္ေရာက္လို႕ ပစၥည္းေတြ ခ်ၿပီးတာနဲ႕ က်န္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကို ၀တ္ေက်တမ္းေက် ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ေဖေဖနဲ႕ စကားေျပာဖို႕ကိုပဲ တာဆူေနမိတယ္ … သားအဖ ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုအေၾကာင္း ေရာက္သြားလိုက္ ၊ ဒီအေၾကာင္း ေရာက္သြားလိုက္ ေဘးလူ ေရပက္ မ၀င္ေနခဲ့ဘူး … ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ၀မ္းသာတဲ့ အေၾကာင္း ၊ အားတက္တဲ့ အေၾကာင္း ၊ အားပ်က္တဲ့ အေၾကာင္း အစံုကို မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ေျပာျပ ၊ 
“ ေဖေဖရယ္ … သမီးေလ တစ္ခါတစ္ေလ အားပ်က္စရာေတြ ၾကံဳလာရတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ခါက်ရင္ ေသခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္မိတယ္ … ” အဲလိုညည္းေတာ့ ေဖေဖက 
“ ဒီမယ္ … သမီး … ေသခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စကား ခဏခဏ မေျပာပါနဲ႕ သမီးရယ္ … အဲဒါ ဇြဲမရွိသူ ၊ တရား မသိသူေတြ ေျပာတဲ့ စကား ၊ ေဖေဖ့သမီးက ဒီလို လူစား မဟုတ္ဘူးေလ … ၾကံဳလာတဲ့ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ႏိုင္ရမွာေပါ့ …” 
“ ဟင္ … ေသခ်ာလို႕လား … ေဖေဖ … သမီးက အဲလို လူစားမဟုတ္ဘူးလား … ’’ 
“သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ … သမီးရယ္ … ေဖေဖ ေမြးထားတာ ေဖေဖ့သမီးအေၾကာင္း ေဖေဖ အသိဆံုးေပါ့ … ငါ့သမီးစိတ္ရွိရင္ ဘာမဆို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ ေဖေဖ သိတယ္ေလ …” ကၽြန္မကို အဲလိုနည္းနဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျပန္တက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးတတ္ေသးတယ္ …
ကၽြန္မတို႕ေဘးနား ေမေမ ေရာက္လာၿပီး ...
“ ကဲ …သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ … ဘယ္ေတာ့မွ စကားေျပာလို႕ ၿပီးမွာလဲ … တစ္ေလာကလံုးမွာ သူတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လူရွိတာက်ေနတာပဲ … ထမင္းေရာ စားဖို႕ သတိရေသးရဲ႕လား … စားမယ္ … ထ … ”  ဆိုေတာ့
“ အင္းပါ … ေမေမရယ္ … ဘာဟင္းခ်က္လဲ … ေမေမ့လက္ရာ မစားရတာ ၾကာၿပီ …” ဆိုၿပီး လွည့္ခၽြဲ လိုက္တယ္ … 
“ သမီး ႀကိဳက္တဲ့ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္ထားတယ္ …” ဆိုေတာ့ တစ္အိမ္လံုး ၀ိုင္းညာရယ္ ၾကတယ္ … 
“ ဟင္ … ေဖေဖ ၾကည့္ … သမီးတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနတာကို မနာလိုတာနဲ႕ သမီးကို ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ နဲ႕ေကၽြးမလို႕တဲ့ … ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ေမေမ … ေဖေဖ့ မိန္းမကို နဲနဲေလာက္ ရိုက္ေပးအံုး … ”  ဆိုေတာ့ ေျမးေတြကပါ ၀ိုင္းၿပီး
“ ဟုတ္တယ္ ဘဘ … ဖြားဖြားကို ႏွာေခါင္းနဲ႕ ရုိက္လိုက္ေပါ ့ … ” ဆိုၿပီး ၀င္စၾကတယ္ …
ကေလးေတြရဲ႕ ဖြားဖြားတစ္ေယာက္လဲ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ...
“ ကဲ … အကုန္လံုး ထမင္းပါ မေကၽြးပဲ ေနလိုက္မယ္… ” ဆိုေတာ့မွ တစ္အိမ္လံုး ထမင္း၀ိုင္းကို အေျပး အလႊား ေနရာ ယူလိုက္ၾကေတာ့တယ္ … 

=======================================================

နာရီ ႏွဳိးစက္သံေၾကာင့္ ကၽြန္မ အိပ္မက္ထဲက ျဖတ္ကနဲ လန္႕ႏိုးလာပါေတာ့တယ္ … အိုး … ခုနစ္နာရီ ေတာင္ ထိုးေနၿပီပဲ … ကၽြန္မ အိပ္မက္မက္ေနခဲ့တာပဲ … 

ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ျပန္တိုင္း ရေလ့ ရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြ ၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မေဖေဖ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မရေတာ့ဘူး … ဒီအိပ္မက္ေတြပဲ ထပ္ျပန္ျပန္ တလဲလဲ မက္ေနခဲ့ ျဖစ္ေတာ့တယ္ … 
                                  ============================

ကၽြန္မေဖေဖ တစ္ႏွစ္ပတ္လည္ တဲ့ေန႕က  ရန္ကုန္မွာ ရွိေနတာမို႕ ေမာင္ႏွမေတြ စုၿပီး ဆြမ္းကပ္ ျဖစ္တယ္ … ပို႕စ္ေရးဖို႕ အားခဲထားေပမဲ့ အဲဒီရက္က စိတ္မအား လူမအား ေနတာနဲ႕ မေရးခဲ့ျဖစ္ဘူး … " အေဖမ်ားေန႕ " ကလဲ အမွတ္တရ ေရးမယ္ဆိုေပမဲ့ စိတ္ေတြ ရွဳပ္ေနတာနဲ႕ ၿပီးေအာင္ မေရးႏိုင္ခဲ့ဘူး … ခုမွပဲ လက္စသပ္ပါေတာ့တယ္ … သတိရေနတုန္းပဲ ေဖေဖ …

Saturday 19 June 2010

လက္တစ္စံု


စကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး ...
ဒါေပမဲ့ ဒီလက္တစ္စံုက ခြန္အားေတြ ေပးခဲ့ဖူးတယ္ ...
ငါတို႕လက္ေတြ တြဲထားေနတုန္း
ေလေျပညွင္းလဲ တိုက္ခတ္လို႕
ကလူက်ီစယ္သြားလား သြားရဲ႕ ...
ေလနီၾကမ္းလား
၀င္ရမ္းသြားတဲ့အခါလဲ သြားရဲ႕ ..
ဒါေပမဲ့ ငါမမႈခဲ့ဘူး ..
ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံု ဖမ္းဆုပ္ထားခဲ့လို႕ ေပါ့ ...
ကာရံမညီတဲ့ ကဗ်ာေတြလဲ သီၾကဴးဖူးတယ္ ...
ပံုျပင္မဆန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလဲ နားေထာင္ဖူးတယ္ ...
ဂဏန္းမပါတဲ့ ၀ွက္ဖဲေတြလဲ ကစားဖူးတယ္ ...
လမေရာက္တဲ့ တိမ္ဘက္ျခမ္းမွာလဲ အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ...
ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕ ျဖတ္သန္း
ဒီလက္တစ္စံုကို မွန္းရြယ္ခဲ့မိစဥ္ကေပါ့ ...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့တဲ့အခါလဲ
ဒီလက္ေတြ ျမဲေအာင္ ဆုပ္ထားႏိုင္ပါ့မလား ေတြးရင္း
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြာခ်
ျပန္မထႏိုင္ခင္မွာပဲ
နင့္လက္ေတြ တင္းတင္းလာဆုပ္ျပန္တယ္ ....
အဲဒီခဏေတာ့
ဒီလက္အစံုနဲ႕
ရြက္ကုန္ဖြင့္လို႕ ေလွ်ာက္သြားခ်င္မိတယ္ ...
 

Tuesday 8 June 2010

က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ဒုတိယေန႕

ေနာက္တစ္ေန႔ အိပ္ယာထေတာ့ သိပ္ေနမပူခင္ က်ီးပါးစပ္လႈိဏ္ဂူ နဲ႕ အနီးအပါး ဘုရားေတြကို ဖူးဖို႕ ထြက္လာခဲ့တယ္ … ကၽြန္မတို႕ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က သူတို႕အေျပာ ေတာင္ပိတ္ခ်ိန္ကလဲ ျဖစ္ျပန္ ၊ မိုးက်ခါနီး ကာလလဲ ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ဘုရားဖူး ေတာ္ေတာ္ပါးၿပီး လူက ခပ္ရွင္းရွင္းပါ … သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လဲ လက္ေဆာင္ပစၥည္း ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းမွ တစ္ဆိုင္ေလာက္ပဲ ဖြင့္ႀကတယ္ … ဆိုင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ပိတ္ထားၾကတာမို႕ သြားတဲ့ တစ္လမ္းလံုး ကၽြန္မတို႕ အဖြဲ႕ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မေတြ႕သေလာက္ပါပဲ … 


စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွာ နံနက္စာစားၿပီး ဆင္းလာၾကတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆိုင္တန္းေတြၾကား ဘုရားမုဒ္ဦးေလး တစ္ခုေတြ႕လို႕ ၀င္ဖူးျဖစ္တယ္ … ျမသပိတ္ေစတီ ဆိုလားပဲ … (ေသခ်ာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး …)


အဲဒီ ဘုရားေပၚမွာပဲ ဘုရား ရုပ္တုေတြလဲ ရွိေသးတယ္....

ကၽြန္မတို႕ ဘုရား၀င္ဖူးေတာ့ အဲဒီဘုရားေပၚမွာ ကေလးတစ္သိုက္ ေဆာ့ေနၾကတယ္ … ဘုရားလဲဖူး ၊ ဓါတ္ပံု ရိုက္ေနၾကတာေတြ႕ေတာ့ သူတို႕ေတြကုိ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ ေျပာတာနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးျဖစ္တယ္ … 


 ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ရမယ္လို႕ ဘယ္သူက သင္ေပးသြားတယ္မသိ … ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ကိုယ္စီ လက္ကေလးေတြ ေထာင္လို႕ … ပဲ အျပည့္နဲ႕လဲ အရိုက္ခံတတ္ၾကေသးတယ္ … အဲဒါနဲ႕ ေထြရာေလးပါး အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တယ္ … သမီးနံမည္ ဘယ္သူလဲ … သားနံမည္ဘယ္သူလဲ … ဘယ္ႏွစ္တန္း တက္ေနလဲ … ဘာညာသာရကာေပါ့ … အိုး … နံမည္ေတြကလဲ အလန္းေတြ … ေလးလံုးတြဲေအာက္ မေလ်ာ့ၾကဘူး … ဧည့္သည္ေတြကိုလဲ က်က်နန ဧည့္ေထာက္ခံလို႕ … ကၽြန္မတို႕ ဗ်ဴးအၿပီးမွာ ထိုင္မ်ား ေတာင္ ကန္ေတာ့လိုက္ၾကေသးတယ္ … အကန္ေတာ့ခံ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကလဲ သိတတ္ရေတာ့တာေပါ့ … 

ခုေခတ္ကေလးမ်ား ဒါေလာက္ငယ္ငယ္ေလးေတြက ေရလည္ပတ္လည္ စကားေတြေျပာၿပီး ေသခ်ာ ဧည့္ေထာက္ခံတတ္ၾကတယ္ … “ အန္တီေရ … ေနာက္ႏွစ္ၾကရင္လဲ ဒီကို ဘုရားလာဖူးအံုးေနာ္ … သမီးတို႕ ေစာင့္ေနမယ္ “ တဲ့ … ကဲ ..ေျပာတတ္ပံုမ်ား … ကၽြန္မတို႕ ငယ္ငယ္ကနဲ႕မ်ား ကြာပါ့ … ကၽြန္မတို႕ေတြလဲ “ အင္း … အင္း … လာခဲ့မယ္ … ေစာင့္ေနေနာ္ … “ ဆိုၿပီး ပံုေျပာပစ္ခဲ့တယ္ … ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ မယ္မွန္း မသိလို႕ေလ … 


အဲဒီက ဆင္းေတာ့ က်ီးပါးစပ္ လိုဏ္ဂူဘက္ ဆက္သြားျဖစ္တယ္ … က်ီးပါးစပ္ လႈိဏ္ဂူ ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အေၾကြေစ့လဲ … လိုရာ ဆုေတာင္းၿပီး ပစ္လို႕ က်ီးပါးစပ္ ဆိုတဲ့ေနရာ ၀င္ရင္ ဆုေတာင္း ျပည့္တယ္ေပါ့ … ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး … ဒီလိုပဲ ပစ္ေနၾကတာပဲေလ … 

အဲဒီကေန ျပန္တက္လာေတာ့ အဆင္းတုန္းက မသိသာေပမဲ့ အတက္ၾကေတာ့ အေမာသား … အေပၚ ျပန္ေရာက္ေအာင္ သံုးေနရာေလာက္ နားခဲ့ရတယ္ … 


အေပၚနားမွာ ရွိတဲ့ ဘုရား ၀င္ဖူးျဖစ္တယ္ … လႈိဏ္ဂူကေလး ထဲမွာပဲ ...

ဒါက မုဆိုးႀကီး ဒူးေထာက္တဲ့ ေနရာ ဆိုလားပဲ … 

ဘုရားဖူးၿပီး အခန္းျပန္ နားၾကတယ္ … ကၽြန္မတို႕လဲ အခန္းျပန္ေရာက္ေရာ မိုးေတြ ရြာပါေတာ့တယ္ … ညေနပိုင္း နားၿပီးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္း ေရာက္ကတည္းက စားျဖစ္တဲ့ ဆိုင္ေလးမွာ ညစာ သြားစားၾကတယ္ … ဆိုင္တိုင္းနီးပါး ကိုရီးယားကား ထဲကလိုပဲ တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္စားလို႕ ရတဲ့ ခံုတန္းေလးေတြ ရိုက္ထားၾကတယ္ … ဒါေပမဲ့ တစ္ခံု ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဆန္႔တာမို႕ အဖြဲ႕လိုက္သမားဆို အဲဒီေနရာမွာ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး … 


ကၽြန္မတို႕ေတာ့ အဲဒီခံုတန္းေလးမွာ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ၿပီး စားၾကည့္ခဲ့တယ္ … ပိုက္ဆံရွင္းရင္း မနက္ျပန္ေတာ့မယ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့ မိုးရြာထားလို႕ ရာသီဥတု သိပ္ေအးေနပါတယ္ဆိုမွ ဆိုင္က ေကာင္မေလး ေလာကြတ္ေခ်ာ္ၿပီး ေရခဲစိမ္ ေရသန္႔ဗူး လက္ေဆာင္ပါတဲ့ … ေနာက္တစ္ေခါက္ လာရင္လဲ သူတို႕ဆိုင္ လာစားေနာ္တဲ့ … 


ဘုရားေပၚ တစ္ခါတက္ၿပီး ဘုရားဖူးၾကတယ္ … မိုးရြာထားေတာ့ ဒီေန႕လဲ ျမဴေတြ ဆိုင္းၿပီး ဘုရားပုရ၀ဏ္မွာ တိမ္ေတြျဖတ္ေျပးေနတာ ၾကည့္ရင္း ေလွခါးထစ္ေတြေပၚ ဆင္းထိုင္ျဖစ္တယ္ … တိမ္ေတြထဲမွာ ထိုင္ေနရတဲ့ အရသာ ဘာနဲ႕မွ မတူဘူး … ထိုင္ေနရင္းနဲ႕ တိမ္ေတြလြင့္သလို စိတ္ေတြလဲ ဟိုေရာက္လိုက္ ၊ ဒီေရာက္လိုက္ … ဟိုဒီေငးေမာလိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ထမျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး …


 ထံုးစံအတိုင္း ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ၿပီး ရာသီဥတုကလဲ ေတာ္ေတာ္ေအး ေနတာမို႕ ျပန္လာခဲ့ရတယ္ … မနက္ အိပ္ယာႏိုးလို႕ ေတာင္ေအာက္ဆင္းလာေတာ့  အသြား ၊အျပန္ ျဖတ္လာတဲ့ ဘုရားဖူး ကားမမီတာမို႕ က်ဳိက္ထို - ရန္ကုန္ ကား နဲ႕ပဲ ျပန္လာျဖစ္တယ္ ...

Saturday 5 June 2010

ေရာက္ခဲ့တဲ့ က်ဳိက္ထီး႐ုိး ဘုရားဖူး တစ္ေခါက္ ...

                   ေအးရာ ေအးေၾကာင္းလို႕ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ႕ သြားဖို႕ ခရီးစဥ္ကို တကယ္ေအးႏိုင္မဲ့ ေနရာေတြ စဥ္းစားေနမိတယ္ …( ေတာင္ႀကီးဘက္ဆို လူလဲေအး ၊စိတ္လဲေအးေလာက္မွာပဲေပါ့ … ) ရန္ကုန္မွာ တအားပူတဲ့ သတင္းရထားတာနဲ႕ ရန္ကုန္ေျမ ေျခခ်ၿပီးတာနဲ႕ ညမအိပ္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ကားလက္မွတ္၀ယ္ … ေအးမယ္ထင္တဲ့ ေနရာေတြ ေလွ်ာက္သြားပစ္လိုက္တယ္ … အဲဒီ သြားခဲ့တဲ့ ေနရာေလးမွာ တကယ့္ကို စိတ္ေတြလဲ ေအးခ်မ္းၿပီး တစ္သက္မွာ တစ္ခါဆိုသေလာက္ ကၽြန္မဘ၀ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ရသြားသလားပဲ ထင္မွတ္မိတယ္ … အဲဒီေနရာေလး အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေအးေဆး ေရးေတာ့မယ္ …

                    ခုက ကၽြန္မ က်ဳိက္ထီးရိုးလဲ ေရာက္တယ္ … ပို႕စ္ေရးမယ္ ၾကြားထားၿပီးမွ မအားတာနဲ႕ မေရးျဖစ္တာ … သူမ်ားေတြက ေရးဖို႕တကဲတဲ ေနာက္က်မွာ စိုးတာနဲ႕ အျမန္ေရးဖို႕ စီစဥ္လိုက္ရတာ … ပထမသြားတဲ့ေနရာက ျပန္လာလို႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ၀င္တာနဲ႕ ကားေပၚကေနပဲ က်ဳိက္ထီးရိုး ဆက္သြားလို႕ရမလား ကားလက္မွတ္ လွမ္းျဖတ္ၿပီး ညမအိပ္ပဲ ညကားနဲ႕ ဆက္ထြက္ခဲ့တယ္ … အေဖၚလဲ ေကာင္းတာနဲ႕ ကၽြဲေက်ာင္းလိုက္မိတယ္ ဆိုပါေတာ့ … လူက ေတာက္ေလွ်ာက္သြားရင္း ခရီးေတြပန္းလို႕ ေနမေကာင္းခ်င္တာနဲ႕ ကားမထြက္ခင္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေတြ႕တဲ့ေဆးခန္း ၀င္ျပေတာ့ ဆရာ၀န္က Pressure တအားက်ေနလို႕ ေဆးသြင္းေပးၿပီး အနားယူဖို႕ အေၾကာင္း ေျပာလာတယ္ … ကၽြန္မလဲ ကားလက္မွတ္ ျဖတ္ၿပီးတာမို႕ ဒီညပဲ က်ဳိက္ထီးရိုးသြားမဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဆရာ၀န္ေတာင္ “ ဟမ္ “ ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားေလရဲ႕ .. (အဲေလာက္ ဆိုးတာ … းP )

                       တစ္ခါမွ မသြားဖူးလို႕ေတာ့ မထင္နဲ႕ေနာ္ … ဒီတစ္ေခါက္က သံုးခါေျမာက္ … ၾကြားတာ … ဒါေပမဲ႕ မႏိုင္ပါဘူး … ကိုယ္ေဘးက အေဖၚေတြက ေလးခါေျမာက္ဆိုပဲ … ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတုန္းက ဘယ္သူေျပာလို႕ မွတ္ထားမိမွန္းမသိေပမဲ့ ေသခ်ာမွတ္ထားမိတဲ့ စကားကို သြားသတိရမိတယ္ … က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရား တစ္ေခါက္ဖူး ဖူးရင္ သံုးေခါက္ျပည့္ေအာင္ လာရတတ္တယ္ ဆိုပဲ … ခုက သံုးေခါက္ေျမာက္ဆိုေတာ့ ဟုတ္မွာပဲ ထင္မိတာ ေဘးကသူက ေလးေခါက္ေျမာက္ေတာင္ ဆိုေတာ့ ေတြးေနၾကအတိုင္း ဘယ္ဟာမွ အျမဲတန္းမွန္တယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူးေလေပါ့ …စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး …

                       ည 9:00 နာရီေလာက္က ကားထြက္လာတာ နံနက္အေစာႀကီး 2:00 နာရီေလာက္ ေတာင္ ေျခကို ေရာက္လာတယ္ … ကားသမားေတြ စတည္းခ်တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ေပးခဲ့ေတာ့ အဲဒီမွာ နားၾကရတယ္ … အရမ္းေစာေနေသးေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕လဲ အိပ္ဖို႕ ေနရာယူ ျပင္ဆင္ေနၾကေလရဲ႕ … ကၽြန္မေတာ့ လူလယ္ေခါင္ႀကီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္ေလာက္ပါဘူး ေတြးရင္း ခရီးပန္းလာလို႕ အေညာင္းေျပ ခဏ ၀င္လွဲမိတာ … တကယ္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ … ဒါေတာင္ ဆိုင္ရွင္အဖြားႀကီးက ( ကၽြန္မေဘးက အေဖၚ အတင္းတုတ္သလို ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္လွတဲ့ အသံနဲ႕ ) အိပ္ယာထၾကဖို႕ ၊ နံနက္အေစာဆုံးကား မီေအာင္တက္ဖို႕နဲ႕ ၊ အဲဒီကား မမီလို႕ ေနာက္ကားေစာင့္ရရင္ လူျပည့္မွ ထြက္တာမို႕ ေနအရမ္းပူတဲ့ အေၾကာင္း ၊ အေပၚမွာလဲ ေတာင္ပိတ္ခ်ိန္မို႕ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ မရွိတာေၾကာင့္ သူ႕ဆိုင္မွာပဲ မနက္စာစားသြားဖို႕ အေၾကာင္း ေဆာ္ေၾသာ လာပါတယ္ …

                       အဲဒါနဲ႕ သူေျပာသလို အျမန္ထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ ၊ မနက္စာမွာစားၿပီး ေတာင္တက္ကား ဆီကို ဆက္ထြက္လာျဖစ္တယ္ …

          လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေလးကိုပဲ ဓါတ္ပံုရိုက္ ၀ါသနာအိုးမ်ား ထံုးစံ ႀကိဳဆိုပါ၏ တို႕ ၊ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ တို႕မွ မက်န္ ကင္မရာ တကားကားနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးေနၾကေလရဲ႕ … ကၽြန္မ မဟုတ္ပါဘူး … ေဘးကအေဖၚေတြပါ … ကၽြန္မက ေအးေဆး … သူမ်ား မွတ္တမ္းတင္ထားသမွ် အားလံုး Stick ကေလးနဲ႕ ကူးၿပီး ပို႕စ္ေတြကို ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ အပိုင္းလိုက္ တင္သြားမယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္ ... လူတင္မက ဘုန္းႀကီးလဲ ၀ါသနာအိုးထင္ရဲ႕ … ကင္မရာ တကားကားပဲ...

                     
                        ေတာင္တက္ကားဆီ လာတဲ့လမ္း ျမဴေတြက ခပ္ဆိုင္းဆိုင္းမို႕ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အေကာင္းသား ...


                      
                         ကၽြန္မတို႕ စီးရတဲ့ ေတာင္တက္ကားပါ … တစ္တန္း ၆ ေယာက္ထိုင္ရၿပီး လူ ၄၀ ေက်ာ္မွ ကားထြက္ပါတယ္ … ရေသ့ေတာင္အထိကို ၁၅၀၀ိ/ ၊ ရင္ျပင္ေတာ္နားအထိဆို ၃၀၀၀ိ/ …

                      
                          တစ္ေထာက္ နားတဲ့ ရေသ့ေတာင္ အေရာက္မွာေပါ့ ... ပထမေတာ့ ရေသ့ေတာင္ ထိပဲ ကားစီး .. ဟိုဘက္ကို ေျခလ်င္တက္ … လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားေတြလဲ ၀င္ဖူးရင္း ၊ ရႈခင္းေတြလဲ ဓါတ္ပံုုရိုက္ရင္းေပါ့ … စိတ္ပဲရွိၿပီး လူက ခရီးပန္းေနတာမို႕ မႏိုင္တာနဲ႕ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ေတာင္ေပၚထိ စီးသြားပါတယ္ …

                       အေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ေတာင္ဆင္းကားေတြ ေစာင့္ရတဲ့ ေနရာေလးနားမွာ ေတာင္က်ေရ စီးတဲ့ ေရတံခြန္ ေသးေသးေလးေတြ ရွိပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ မိုးမရြာေတာ့ ေရကမစီးဘူး ျဖစ္ေနတယ္ …

                        ေတာင္တက္တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လဲ ထမ္းစင္မ်ားနဲ႕ တက္သူေတြ ရွိရဲ႕ … ကၽြန္မေတာ့ အေပၚကေန အမိန္႕သား ထိုင္စီးဖို႕ စိတ္ကူးၾကည့္လို႕ မရမိဘူး … ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာနဲ႕ ဒီလုပ္ငန္းေတြက ကၽြန္မတို႕ ငယ္ငယ္ကထည္းက အသားက်ၿပီးသားေတြမို႕ သူတို႕အတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး … ေတာင္တက္ကားမ်ား စီးရင္ ေရွ႕ဆံုးခံုတန္း ေနရာဦးမွ မွန္လိမ့္မယ္ … ကားေဘာ္ဒီကိုလဲ ကိုင္လို႕ရ ၊ ကင္မရာသမားမ်ားလဲ မွတ္တမ္းတင္လို႕ အဆင္ေျပေပါ့ … မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မေနာက္က ေကာင္မေလးဆို ဘယ္သူ႕ခါးကိုင္ရေကာင္းႏိုးနဲ႕ မထိတထိ လာကိုင္ရွာတယ္ …

                       ေတာင္တက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ Roller Coaster စီးသလို မနဲထိန္းၿပီး စီးရတဲ့ၾကားက  ေဘးနားက  Camera Man မ်ားလဲ အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ေနေလရဲ႕ … ( ကၽြန္မ အတြက္ ပို႕စ္ ကုန္ၾကမ္းေလး ျဖစ္သြားပါတယ္ ... းP ) အဲလိုနဲ႕ ေတာင္ေပၚေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ႀကိဳဆုိုေရးနဲ႕ ေနရာခ်ထားေရးမ်ား ကလဲ ဘုရားဖူးပါးခ်ိန္မို႕ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္စြာ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္ … ကၽြန္မတို႕လဲ ခရီးပန္းေနၿပီမို႕ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား ေရြးခ်ယ္မေနေတာ့ပဲ သံုးေနရာေလာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္လိုက္ပါေတာ့တယ္ … တကယ္လဲ ေကာင္းပါတယ္ … အခန္းေလးက အေပၚထပ္လဲ ျဖစ္ျပန္ ၊ အခန္းကထြက္ရင္ ၀ရန္တာေလးလဲ ရွိမို႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ အဆင္ေျပလွပါတယ္ …

                       
                          ကၽြန္မတို႕လဲ ေရာက္ေရာ ရာသီဥတုက ခ်က္ခ်င္း ျမဴေတြဆိုင္းၿပီး အခန္းက လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရင္ ရွစ္ခြင္တိုင္း မႈန္မႈိုင္းမႈိုင္း ပတ္လည္မွာ ဆိုသလို ေတာေတာင္ရႈခင္းေတြက လြမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အလွႀကီး လွေနေလရဲ႕ … ေန႕လည္ပိုင္းေရာက္လာၿပီမို႕ လြမ္းေရးထက္ ၀မ္းေရးခက္လို႕ စားစရာ သြား၀ယ္ ၊ စားေသာက္ၿပီး ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ တစ္ေန႔လည္ခင္းလံုး အိပ္ပစ္လိုက္မိတယ္ …

                                  အိပ္ယာႏိုး ၊ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ဘုရားေပၚ သြား ၊ ဘုရားရွိခိုး ၊ ဘုရားပံုေတြ ေထာင့္ေပါင္းစံုက ရိုက္ျဖစ္တယ္ …

                        ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး ေအာက္ဘက္က စားေသာက္ဆိုင္တန္း ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ ေတြ႕တဲ့ ဆီထမင္း နဲ႕ ငါးေၾကာ္ ၊ အေၾကာ္စံုေတြ ၀ယ္ၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္ထိ္ုင္ရင္း သြားစား ျဖစ္တယ္ …

                        ၿပီး ရင္ျပင္ေပၚ ဘုရား ျပန္တက္ဖူးတာ တိမ္ေတြ ေလထဲမွာ လြင့္ၿပီး ကၽြန္မ တို႕ေဘးနားမွာ တိမ္ေတြ ျဖတ္ေျပးေနတာ ထိုင္ၾကည့္ရတာ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလြန္းလို႕ ထမျပန္ခ်င္ေအာင္ပဲ …

                       
                          ဒါေပမဲ့ အေတာ္ေမွာင္လာၿပီမို႕ ထျပန္လာရတယ္ ...
                
                          ရင္ျပင္ ေပၚကေန တည္းတဲ့ဆီ ျပန္တဲ့ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ မီးေတြ ေမွာင္ေနတာမို႕ မီး ေမွာင္ေမွာင္ တိမ္ေတြ ၾကားမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္ … ဆက္ပါအံုးမယ္ … ေနာက္တစ္ည အိပ္အံုးမွာ ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္မွ အနီးအနားေတြ သြားမယ္ဆိုၿပီး အခန္းျပန္ အိပ္ျဖစ္ပါတယ္ …..