Friday 18 September 2009

အလြဲမ်ားစြာ ကၽြန္မကမာၻ

လူ႕ေလာက မေရာက္ခင္
                               
                               ကၽြန္မေမေမက ကၽြန္မအထက္ သားသမီးေလးေယာက္ေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးထပ္ မယူေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အစီအစဥ္နဲ႕ ေဆး႐ုံကို သြားၿပီး ကေလးမရေတာ့ေအာင္ သြားလုပ္ ပါတယ္..ဆရာ၀န္က စမ္းသပ္ စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားေသခ်ာေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ပါအံုး ဆိုလို႕ ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ သူ႕ဗိုက္ထဲမွာ ႐ွိေနမွန္းသိလို႕ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ လူ႕ေလာကကို ေရာက္႐ွိ လာခဲ့ရပါတယ္.. ကၽြန္မေဖေဖက ကၽြန္မ ငယ္ငယ္အရမ္း ဂ်ီက်တဲ့အခါမ်ဳိးဆို ” မင္္း ကံေကာင္းလို႕ လူ႕ေလာက ေရာက္လာတာ သိပ္ၿပီး ဂ်ီကန္မေနနဲ႕ “ လို႕လဲ ေျပာတတ္ေသးတယ္ .. မေမြးခင္ထဲက လူ႕ေလာကကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လြဲမွားစြာ ေရာက္လာ ခဲ့တယ္…

အေနအထိုင္
                            
                               ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အစ္ကိုေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူမို႕ ေယာက္က်ားေလးျဖစ္ခ်င္ ခဲ့ေသးတယ္… ကၽြန္မကို မိဘေတြက သမီးလို႕ေခၚရင္လဲ အရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္ .. သားသားေရ လို႕ ေခၚမွ ကၽြန္မ ျပန္ထူးတယ္ .. ေယာက္က်ားေလးလို ေနၿပီး ေယာက္က်ားေလး ေဆာ့တဲ့ ေဘာလံုးကန္တာတို႕ စြန္လႊတ္တာတို႕လဲ သေဘာက်ခဲ့ဖူးတယ္ .. ကၽြန္မရဲ႕ေယာက္က်ားေလး ျဖစ္ခ်င္စိတ္ကို တြန္းအား ေပးတဲ့ ကပ္လ်က္ အထက္ကအစ္ကို တစ္ေယာက္ကလဲ ကၽြန္မကို ေယာက္က်ားေလးပဲ ျဖစ္ေစ ခ်င္ခဲ့ၿပီး သူကိုယ္တိုင္လဲ ကၽြန္မကို ညီေလးလို႕ပဲ ေခၚခဲ့ဖူးတယ္ .. ၿပီးေတာ့ သူတတ္တဲ့အတတ္ ပညာေတြဆို အကုန္သင္ေပးခ်င္စိတ္လဲ ႐ွိေနခဲ့ဖူးတယ္.. မွတ္မွတ္ရရ သင္ေပးတာေလးတစ္ခု ကေတာ့ သူ ၈တန္းႏွစ္ ကၽြန္မ ၆တန္းႏွစ္မွာ သူက ကြမ္းယာစခိုးစားကာစ ကၽြန္မစားၾကည့္မယ္ ပူဆာလို႕သူက စားဆိုၿပီးေကၽြးတာကြမ္းယာထဲမွာလဲ ေဆး႐ြက္ႀကီးေတြ ပါေတာ့ ကၽြန္မမွာ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြ ျပန္ၿပီး ေအာ့ခ်င္သလို အန္ခ်င္သလိုနဲ႕ မ႐ွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာ လူႀကီးေတြလဲ သိသြားေရာ ကၽြန္မေဖေဖဆိုတာ ကေလးကို ဒီလိုေလွ်ာက္လုပ္ရပါ့မလား ဆိုၿပီး ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ကၽြန္မအစ္ကို ကို ငါးဒဏ္သားေကၽြးလိုက္တာ..ေတာ္ေတာ္အီစလံေ၀ သြားတယ္ သူ႕ခမ်ာ .. အဲဒီကြမ္းမူးတဲ့အရသာ ဘာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုး တာပဲ .. အဲဒီကတည္းက မွတ္သြားလိုက္တာ .. ကြမ္းစားၾကည့္ဖို႕ စိတ္ကူးမ႐ွိေတာ့ဘူး ..ကၽြန္မ ၈တန္းေလာက္ထိေအာင္ ေယာက္က်ားေလးစိတ္ သိပ္မေပ်ာက္ပါဘူး.. ကၽြန္မေဖေဖမႀကိဳက္လြန္းလို႕ ျပဳျပင္ယူမွ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ျဖစ္ ေနခဲ့တယ္.. ”ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ရ ဆိုးတယ္ကြာ.. ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္နဲ႕” လို႕လဲ ေျပာေလ့ ႐ွိပါေသးတယ္.. ျဖစ္ေတာ့သာ မႀကိဳက္တာ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ ကၽြန္မေဖေဖပဲ ထင္တယ္ ကၽြန္မကိုဆို ေတာ္ေတာ္အ႐ြယ္ရလို႕ မိန္းကေလးပံု ျဖစ္လာတဲ့တိုင္ေအာင္ ဆံပင္႐ွည္ ေပးမထားခဲ့ဘူး..(အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ရည္းစားထားမွာစိုးလို႕တဲ့..) ကၽြန္မ စဥ္းစားၾကည့္တာ ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူးေနာ္.ကၽြန္မဆံပင္ေတြ ဘယ္ေလာက္တိုေအာင္ ေခၚသြားျဖတ္ေပးလဲဆို ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ဓါတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ကၽြန္မကို ေျပာင္လြန္းလို႕ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ေတြကို အိမ္ေခၚလာလည္မယ္စိတ္ကူးရင္ ဓါတ္ပံုေတြ ၀ွက္ရတာ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ .. ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ေကာင္းေကာင္း ေထာပနာျပဳတတ္ၾကတယ္ .. “ နင့္ ေကကေ႐ွ႕ တစ္လက္မ ေနာက္ေျပာင္ေကနဲ႕ “ တဲ့ .. ေဖေဖ့ကို စိတ္မဆိုးရဲေတာ့ ကၽြန္မ ေဖေဖညွပ္ေနက် ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္က လူႀကီးကိုပဲ စိတ္ထဲကေန အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကိမ္ဆဲ ေနမိတယ္.. ကၽြန္မ အခုေတာ့အိမ္န႔ဲ ေ၀းေနကတည္းက ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႕ ရၿပီဆိုေတာ့ ပထမဆံုး ဆံပင္ကို ႐ွည္ႏိုင္သေလာက္႐ွည္ေအာင္ ထားၾကည့္တယ္ .. ထားႀကည့္ၿပီးေတာ့လဲ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.. ခုေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတာ အဆင္မေျပလို႕ ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္..ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းပဲ ထားလိုက္ေတာ့တယ္..ေနာက္တစ္ခု ငယ္ငယ္ကမလုပ္ရတာ လုပ္ၾကည့္တာ ႐ွိေသးတယ္…အိမ္ကနံနက္ ၆း၀၀ နာရီ ထက္ ေနာက္က်ၿပီး အိပ္ယာထရင္ မႀကိဳက္လို႕ အျမဲ ေစာေစာထရတယ္… အဲဒါေတာ့ အိမ္နဲ႕ ပထမဆံုးေ၀းလို႕ ေက်ာင္းသြားတက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ စၿပီးအတိုး ခ်ၾကည့္ပါတယ္.ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္ ထခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ ထပါတယ္..အျပင္ေဆာင္ဆိုေတာ့ ေအးေဆးပဲေလ.. အက်ဳိးရလဒ္ကေတာ့ ၉း၀၀ နာရီတက္တဲ့ ေက်ာင္းမမီလို႕ အတန္းထဲကိုကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေလး ၀င္ၿပီး ေနာက္ဆံုးလြတ္တဲ့ခံုေလးမွာ ၀င္ထိုင္ရတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တာပါပဲ … မလုပ္ခဲ့ရဘူးလို႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနခဲ့ဖူးတာေတြကို လုပ္ခြင့္ရလို႕ လုပ္ၾကည့္ေတာ့လဲ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. စိတ္ထဲမွာ လြဲမွားေနတဲ့ စိတ္ကူးေတြကိုပဲ ျပန္ေတြ႕ရပါတယ္..တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာမွမဟုတ္တာကို အဟုတ္လုပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ လြဲမွားမႈ ေတြပါ…. ဒါေပမဲ့ ကိုလုပ္ခ်င္တာေလး လုပ္တဲ့ခဏေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ အျမတ္ျဖစ္မယ္...

အေျပာအဆို
                         
                               နဂုိက ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္မ (အဲဒီ ကၽြန္မ ဆိုတာႀကီးကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ တိုင္းစိတ္ပ်က္မိတယ္ ..) တစ္ခါမွ မေျပာဖူးသလို သံုးဖူးတာလဲ ဒီဘေလာ့ဂ္စလုပ္မွ ျမန္မာစာ ျမန္မာ့စကားကို အေလးထားတဲ့အေနနဲ႕ မသင့္ေတာ္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး က်ိတ္မွိတ္ သံုးၾကည့္ရတဲ့ အျဖစ္ပါ..ကၽြန္မ ဆိုတာကို ဘာသာျပန္ၾကည့္တိုင္း ကၽြန္ - မ လို႕ ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သံုးရတာလဲ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲလို႕ စဥ္းစားမိေနတယ္ ..(ကၽြန္မ အျမင္ကို ေျပာတာပါ ..သူမ်ားေတြ သံုးတာကိုလဲ ဘာမွ မေျပာလိုပါ ..ကိုယ့္ခံစားခ်က္ သက္သက္ကိုေရးလိုက္တာပါ..) အျပင္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ တတ္ႏုိင္သေလာက္ နံမည္ပဲ ထည့္ေျပာလိုက္တယ္.. နံမည္ထည့္ေျပာရ ေလာက္ေအာင္ မရင္းႏီွးသူမ်ား ကိုက်ေတာ့ မႏၲေလးသူလဲ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕ မႏၲေလးသူေတြေျပာတဲ့ က်ေနာ္ (ကၽြန္ေတာ္.. ကၽြန္ျဖစ္ရတာခ်င္း တူရင္ေတာင္ေတာ္တယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးေသးဘူး စဥ္းစားရင္း) ဆိုတာကို ေယာက္က်ားေလးစိတ္လဲ မေပါက္ေတာ့ပဲနဲ႕ သေဘာတက် သံုးၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္ ..ခုတေလာ ျဖစ္လာျပန္တာ ေနသားတက် သံုးေနရင္းကေန မႏၲေလး ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္သူမ်ား က်ေနာ္ေျပာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းဆိုၿပီး ေဖာ္၀ပ္ေမးလ္ေတြ ၀င္လာျပန္ေတာ့ သံုးရတာမင္းတုန္းမင္းႀကီး အေၾကာင္း ၾကားၿပီး ေက်ာခ်မ္းလာလို႕ မသံုးခ်င္ျပန္ဘူး .. နံမည္သံုးေျပာေလာက္ေအာင္ထက္ ပိုရင္းႏွီးသူမ်ားကိုေတာ့ စိတ္႐ွင္း႐ွင္း နင္ ၊ ငါ လို႕ပဲ ခ်လိုက္တာပဲ.. အေျပာအဆိုမွာလဲ အဲလိုေပါက္ကရေတြ စဥ္းစားၿပီး ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္နဲ႕ ႀကီးျပင္း လာခဲ့ျပန္ပါတယ္ .. (ကိုသားႀကီး ေျပာသလို ကၽြန္မလဲ ႀကီး ျပင္းတာပါ.. ႀကီး ပ်င္းတာမဟုတ္ပါဘူး..)

အစားအေသာက္
                       
                            ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တာ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အစားအေသာက္လဲ ေတာ္ေတာ္ဂ်ီးမ်ားခဲ့ဖူးတယ္ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ အ႐ြယ္ရေနၿပီ ၁၀တန္းေလာက္ ေရာက္တဲ့ထိေအာင္လဲ င႐ုတ္သီး လံုး၀ မစားဘူး.. မစားတာမွ ဟင္းကို အေရာင္တင္င႐ုတ္သီးနဲ႕ ထည့္ခ်က္ရင္ေတာင္ အိမ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပႆနာေတြ ႐ွာၿပီး ဟင္းဖတ္ကို ေရေဆးစားရတာ အလုပ္တစ္ခု .. ဘယ္က်မွ စ စားဖူးလဲဆို ေတာ့ ကၽြန္မ အိမ္နဲ႕ေ၀းလို႕ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ ကၽြန္မတက္တဲ့ ေက်ာင္းရဲ႕ သံုးပံု ႏွစ္ပံုက ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ ႐ွိပါတယ္ ..အဲဒီ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္မွ ပထမဆံုး င႐ုတ္သီးစ စားတာ သေဘာၤသီးသုပ္ သူတို႕အေခၚ ေတာသုပ္တဲ့ …. မန္က်ည္းမွဲ႕ င႐ုတ္သီးစိမ္း ငပိေတြနဲ႕ သုပ္ထားတာပါ .... ပဲမႈန္႕မပါတာကို ေတာသုပ္ေခၚတယ္ ထင္ပါတယ္.. င႐ုတ္သီးမစားဖူးတဲ့ ကၽြန္မ စ စားေတာ့လဲ အဲဒါက စ စားေတာ့ ကၽြမ္းပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စပ္ျပီး ေခါင္းတစ္ခုလံုးလဲ တူနဲ႕ထုထားသလို ခံစားရတဲ့ အစားအစာ.. ဒါေပမဲ့ ဘာက စြဲေဆာင္ထားမွန္းမသိဘူး.. ကၽြန္မပါးစပ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ အရသာ ႐ွိေနခဲ့ၿပီး ေရခြက္ႀကီး ေဘးခ် မ်က္ရည္ေတြ ႏွာရည္ေတြ သုပ္ၿပီး ရေအာင္ စားခဲ့ဖူးတယ္.. အဲဒီၿမိဳ႕ေလးက အဲဒါကေနစၿပီး ကၽြန္မကို စြဲေဆာင္သြားတာ ရခိုင္သူငယ္ခ်င္းေတြ သုပ္ေကၽြးတဲ့ ေရခူသုပ္ ၊ ကန္ဇြန္း႐ြက္သုပ္ ၿပီးေတာ့ ရခိုင္သုပ္ ဆိုၿပီး မုန္႔ဟင္းခါးဖတ္ကို သုပ္တာရယ္ (မုန္႕တီသုပ္လဲ ေခၚတယ္ ထင္တယ္) အားလံုးက ငရုတ္သီး မပါရင္ အစားအစာ မျဖစ္တဲ့ ရခိုင္ အစားအစာေတြလဲ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးေရာက္မွ စားဖူးၿပီး ၁၆ႏွစ္ေလာက္ မစားခဲ့တဲ့ င႐ုတ္သီးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သြားဖူးတယ္ .. ၿပီးေတာ့ နံနံပင္တို႕ ၾကက္သြန္ျဖဴတို႕ ၾကက္သြန္နီတို႕ အနံ႕နဲနဲ ျပင္းတာေတြဆို စားမၾကည့္ပဲနဲ႕ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုၿပီး ႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာတဲ့ထိေအာင္ စားၾကည့္ဖို႕ မၾကိဳးစားခဲ့ဘူး .. ခုေတာ့ စားတတ္ေနပါၿပီ.. အဲလို အနံ႕ျပင္းျပင္းေတြကို မႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မက ကၽြန္မတို႕ တစ္အိမ္သားလံုး ေခါင္းမူးေလာက္ေအာင္ နံတယ္ ေျပာတဲ့ ဒူးရင္းသီး က်ေတာ့ ႀကိဳက္ေနခဲ့ ျပန္သတဲ့.. ကၽြန္မကၿပီးက် တစ္အိမ္သားလံုးကို ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေျပာတတ္ ေသးတယ္ .. ဒူးရင္းသီး မႀကိဳက္တာ ေတာသားမို႕လို႕ လို႕.. (ကၽြန္မ အိမ္က မိသားစုကိုပဲ ေျပာတာပါ.. က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာဘူးေနာ္.. မၾကိဳက္ခ်င္ မႀကိဳက္လို႕ရပါတယ္..) ကၽြန္မက ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္တာပါ.. တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္တာေလးေတြ ကိုပါ …. ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ မစားဖူးတဲ့ အရာေတြကို စားၾကည့္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ဖို႕ စိတ္ကူးမ႐ွိတဲ့ သူက အခု ေရာက္႐ွိေနတဲ့ ေနရာက လူေတြရဲ႕ စားေသာက္မႈနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း သဟဇာတ မျဖစ္ခဲ့ျပန္ဘူး .. ကၽြန္မတို႕ဆီမွာ စြယ္ေတာ္႐ြက္တို႕ ၊ ႐ြက္လွ႐ြက္တို႕ဆိုတာ ပန္းပင္အေနနဲ႕ပဲ သိထားခဲ့ၿပီး စြယ္ေတာ္႐ြက္ဆိုလဲ ငယ္ငယ္က စာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္သိမ္းခဲ့ၿပီး အေျခာက္ခံၿပီး သိမ္းထားမယ္ .. ႐ြက္လွဆိုလဲ တစ္ခါတစ္ရံ ဘုရားပန္းတင္ဖို႕ ဆိုၿပီး သံုးမယ္ .. အဲလို သိထားတဲ့ အ႐ြက္ေတြကို ဒီက သူေတြက ဟင္းလုပ္ၿပီး စားျပန္တယ္ .. သူတို႕ဆီမွာ အ႐ြက္ဟူသမွ် စားေကာင္းတဲ့ အရာလို႕ သတ္မွတ္ ထားသေလာက္နီးပါး ကၽြန္မ နံမည္မေခၚတတ္တဲ့ အ႐ြက္ေတြကိုလဲ အစိမ္းတစ္မ်ဳိး ၊ ခ်က္လို႕တစ္မ်ဳိး စားၾကျပန္တယ္.. ဍ ႐ြက္ (ဒရင္ေကာက္႐ြက္) ဆိုတာလဲ ႐ွိေသးတယ္ .. ၀က္ေသြးေတြ ကိုလဲ အစိမ္းေတြနဲ႕ ကၽြန္မ နံမည္ မသိတဲ့ အ႐ြက္ေပါင္းစံုနဲ႕ နယ္ၿပီးလုပ္စားတဲ့ အစားအစာလဲ ႐ွိေသးတယ္ ..အသား ငါးကေတာ့ ႐ွင္းတယ္ ၾကက္ ၊၀က္ ၊ငါး ၊ ကလြဲရင္ ထူးထူးဆန္းဆန္းဆို ဘာမွ စားမၾကည့္ဘူး .. ပင္လယ္စာ ျဖစ္တဲ့ ေရဘ၀ဲတို႕ ဂဏန္းတို႕ ခ႐ုတို႕ကို စိတ္ကူးထဲ စာၾကည့္႐ုံနဲ႕တင္ allergy ျဖစ္သြားလို႕ တစ္ခါမွ စားၾကည့္ဖို႕ မႀကိဳးစားခဲ့ဖူးပါ.. ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က အဲလို ထူးထူးဆန္းဆန္းဆို စားလဲၾကည့္ဖို႕ စိတ္မကူးပဲနဲ႕ စိတ္မ၀င္စား တတ္သူ ဆိုေတာ့ ( ကိုယ္သိထားတဲ့ အသံုး၀င္မႈ ဥပမာ ..ပန္းပင္ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားပန္းလို႕ လက္ခံထားတဲ့ အ႐ြက္ေတြကို စိတ္ကူးနဲ႕ စားၾကည့္တာ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနလို႕) တစ္ခါမွ စားမၾကည့္ပါ.. သူမ်ားကိုေတာ့ မေ၀ဖန္ပါ…. ကိုယ္ စိတ္ရဲတာပဲ ကိုယ္စားသံုးၿပီး လြဲေနတာ ေလးေတြကို တည့္ေအာင္ ေနၾကည့္ပါတယ္.. ခုေတာ့လဲ ကိုယ္ေနတတ္သလို ေနလိုက္တာ ေနသားက် လာပါ တယ္….

စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ
                         
                      ကၽြန္မကို စြဲေဆာင္မႈေတြ အမ်ားႀကီးေပးခဲ့တယ္လို႕ေျပာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးက ရာဇ၀င္ေတြ သမိုင္းေတြနဲ႕ ႐ွိေနၿပီး သမိုင္း၀င္ ေစတီေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား႐ွိတဲ့ၿမိဳ႕၊ ေတာမက် ၿမိဳ႕မက်နဲ႕ ကၽြန္မကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ (ၿမိဳ႕မက်လို႕ ေျပာရင္ အဲဒီ ၿမိဳ႕သားစစ္စစ္ ေတြက စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္..ဆိုလိုခ်င္တာက ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြလို ဆူညံ ႐ွဳပ္ယွက္ခတ္ၿပီး နားမၿငီး မ်က္စိမေနာက္ တာကို ဆိုလိုျခင္းပါ..)ရန္ကုန္ ၊မႏၲေလးတို႕လို ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ ေခတ္ကို အမီလိုက္ႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးပါ..သေဘာက်တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကလဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ေတြလို ဆူညံမေနပဲနဲ႕ ေခတ္နဲ႔ အညီဘာမဆို ရ႐ွိႏိုင္တာလဲ ပါတယ္ .. အစားအေသာက္လဲ စားခ်င္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဆင္ေျပလို႕ ညေစ်းတန္းေလးလဲ ႐ွိေတာ့ ကၽြန္မ စဥ္းစား ထားဖူးတာေလးတစ္ခု ႐ွိတယ္ .. ကၽြန္မအဲဒီမွာ ေနခဲ့တုန္းက ကၽြန္မ အသက္ႀကီးလို႕ အေျခခ်ရင္ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးကို သြားေနမယ္လို႕ စဥ္းစားဖူးတာ ႐ွိတယ္ .. (ဇာတိေျမ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ကၽြန္မကို ဘယ္လိုအခ်က္ေတြက စြဲလမ္းေစတာလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မေသခ်ာမသိဘူး..) အခုအေနအထား အတိုင္း သုံးသပ္ၾကည့္တာ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕ကို အသက္ႀကီးရင္လို႕ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ၿမိဳ႕အထြက္ေလးမွာ ႐ွိတဲ့ ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ ေနရတဲ့ အ႐ြယ္က်မွ ေရာက္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္.. အျပင္လက္ေတြ႕မွာေတာင္ လြဲမွားစြား ရပ္တည္မႈေတြ ႐ွိေနေသးတာ စိတ္ကူးယဥ္တာ ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ ..(တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေအာ္ဆိုပစ္လိုက္တယ္ ..လြဲလြဲ ေလးပဲေကာင္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလ ..)

စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာ ႐ွိတဲ့ အထင္ကရ ဘုရားပံုေတြပါ ...



 





                                အလြဲမ်ားစြာနဲ႕ကၽြန္မက အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာလဲ အလြဲမ်ားစြာနဲ႕ ျဖတ္သန္း ခဲ့ဖူးပါေသးတယ္.. အဲဒါေတာ့ လာေမးလဲ ေျပာျပဘူး ..ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္လက္ကို လွမ္းဆိတ္သလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့..(စကားပံုျပင္ထားတာ မိန္းကေလးဆိုေတာ့ ဒီစကားပံုပဲ သင့္ေတာ္တယ္မို႕လား..) ေနာက္ထပ္လဲ ဘာေတြလြဲအံုးမယ္ မသိေသးပါ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟန္မက်တာေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္တာပါ .. ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည့္မိတာ မေမြးခင္ကတည္းက လြဲမွားစြာ လူ႕ေလာက ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္မ ေသရင္ေတာ့ တည့္တည့္ေလး ေသခ်င္တယ္ .. တည့္တည့္ေလး ေသဖို႕ဆိုတာ ခုအေနအထားနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး အလွမ္းေ၀းပါေသးတယ္ .. အေနတတ္မွ အေသတတ္မွာေလ.. အဲဒီ အေနတတ္ဖို႕ အတြက္ စိတ္ကေလး ထားတတ္ဖို႕ အရင္ႀကိဳးစား ၾကည့္ျပန္ေတာ့ စိတ္ထားတတ္ဖို႕ ဆိုတာလဲ တရား႐ွိၿပီး တရားသိမွေလ ….. တရားမသိေသးပဲ ေသသြားခဲ့ရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း လြဲလြဲေလးပဲ ေသမွာပဲေနာ္ .. အဲဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္မိတာ တရားေလးသိၿပီးမွ ေသခ်င္တယ္… အယူေတြ လြဲမွားၿပီး မေသခ်င္လို႕ပါ …အဲဒါကလဲ ကိုယ္တိုင္က တရားသိေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေလ.. တရားသိေနလို႕ ေရးထားတာ မဟုတ္ပါ ... သိေအာင္ ႀကိဳး စားဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးတာပါ …( က်န္တာေတြ လြဲရင္လြဲပါ ..ေသရင္ မလြဲဘူးဆို ေက်နပ္စရာပါ ..)
                          
                         ၀ထၳဳလို႕ေခါင္းစဥ္တတ္ၿပီး ေရးထားတုန္းက လြဲမွားစြာ ဘာသာျပန္ၿပီး ဖတ္ထားသူမ်ား ဒီတစ္ခါေရးတာမွ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ကဂ်ဳိးကေဂ်ာင္ စိတ္ကူးေတြ အေတြးအေခၚေတြပါ တည့္တည့္ေလး ဖတ္ပါ..လြဲမွားစြာ မေတြးပါနဲ႕.. အျဖစ္မွန္ေတြပါ..ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟန္မက်တာေတြ သိေအာင္ ခ်ေရးၾကည့္တာပါ… ဘာမွမဟုတ္ပါ...အဲဒီဘာမွ မဟုတ္တာႀကီးကို ဒီအထိေရာက္ေအာင္ မ်က္စိအေညာင္း ခံၿပီးဖတ္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလဲ ေက်းဇူးပါ .. ဖတ္ၿပီး မန္႕ခဲ့ရင္ေတာ့ ပိုေက်းဇူးေပါ့ေနာ္ …..

15 comments:

khun said...

မလင္းေရ
ပို့စ္အသစ္နဲ႕တန္းတိုးတာနဲ့ဖတ္သြားပါတယ္။
လူတိုင္းမွာအလြဲတမ်ိဳးမဟုတ္တမ်ိဳးေတာ့ရွိမယ္
ထင္ပါတယ္။
ဆႏၵေတြျပည့္၀ပါေစေနာ္။

ခြန္သဒၵါ

Anonymous said...

Which font do u use for this post?
I can't read the post but can read comment? \\
Any font changes?


K

မိုးစက္ပြင့္ေလး said...

လာေရာက္ပါတယ္ မမေရ...မမေတာင္းတဲ့ဆုေတြျပည့္ပါေစ...ညေလးဆို မမထက္ေတာင္ဆိုးခဲ့မလားပဲ.. ဟီးဟီး...

လင္းငယ္ said...

ဖတ္သြားတယ္... ပို႔စ္ေလးလည္း ၾကိဳက္တယ္.. ဒူးရင္းသီး လည္း အရမ္းၾကိဳက္တယ္.. ဒါနဲ႔ လင္းကို စြဲေဆာင္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးက ဘယ္ျမိဳ႕လည္း လုပ္ပါဦးသိခ်င္လို႔.. စပ္စုတယ္ထင္လည္း ခံရမွာပဲ... အေသမလြဲခ်င္တာကေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေသျခင္းတရာဆိုတာ မ်က္စိတစ္မွိတ္လွ်ပ္တစ္ပ်တ္ အတြင္းကို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ အျမဲတမ္းတရားေလးနဲ႔ေနတာေကာင္းပါတယ္.... အားေပးေနမယ္..

Nyi Nyi said...

စိတ္္္ရွည္ရွည္နဲ့ေရးထားေတာ့စိတ္ရွည္ရွည္နဲ့ဖတ္သြားေၾကာင္းပါ....

Anonymous said...

စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဖတ္သြားတယ္လင္းေရ။ အားလံုးဟာ အလြဲေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖူးေနဖူးေနမွာပါ။ လြဲခဲ့တာေတြကို ခုခ်ိန္က် ျပန္ျပီး ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္ေနျပီး ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရတာေတြ။ ဒီလိုသာျဖစ္ခဲ့ရင္ လို႔ေတြးမိတာေတြ ျဖစ္လာေရာ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ။ ေသတတ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔ တို႔ေတြလည္း ၾကိဳးစားရမယ္။ ကဲ ဆက္ေရးေနာ္သယ္ရင္း။ (ဝင္ၾကည့္ရင္းအသစ္နဲ႔တိုးလို႔ ေမးလ္မဝင္ဘဲ ဒီတိုင္းမန္႔သြားတယ္) က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခင္တဲ့ maylay

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

တရားေလးနဲ႔ ေန ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ..
အဲ့ဒီ့ျမိဳ႕ ေလးက ေသးငယ္ က်ဥ္းေျမာင္းေပမယ့္..
တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ခင္ဗ်ာ..
အိမ္နီးနားခ်င္း မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့တစ္သက္မွာ အဲ့ဒီ့ျမိဳ႕ေလး
မွာက လြဲရင္ ေနာက္ထပ္မၾကံဳဖူးဘူး...
စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့ျမိဳ႕ေလးေပါ့ေနာ..
လြဲတတ္တဲ့လူေတြ႐ွိလို႕ ျပဳျပင္တတ္တဲ့သူေတြေပၚလာတာ..ဒီေတာ့ လြဲတဲ့သူဆိုတာ ျပဳျပင္တတ္သူေတြထက္ ပိုျပီး အစဥ္လာၾကီးမားတယ္..
ဆက္ထိမ္းထား..ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကို...ဟဲ..ဟဲ..း-)
ေပ်ာ္ပါေစ

လင္းၾကယ္စင္ said...

Hi,
K
I use zawgyi-one font type in Microsoft word and then copy-past to publish post . I also have some HTML errors occurred .I want to upload so ticked of stop showing HTML errors for the body of this post .So I can't change anymore .Sorry for that and I'll not use this way next time.
Thanks for u want to read my post and sorry for that.
Linn

Anonymous said...

Hi Linn,
Now I m trying to copy , paste ur post in word and change font but in vein.
Can u pls email me this post? I'd like to read it and I think I'll love it.

Best,
k

Anonymous said...

ဖတ္ၿပီးသြားၿပီ.. ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႕.......။ :)

ုk

Anonymous said...

ငါေလ နင့္စာေတြကို တစ္ပိုဒ္ခ်င္းကူး.... အရင္တစ္ခါ အဲလို ဖတ္မရျဖစ္ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာမန္႕ေဘာက္စ္ထဲသြားထည့္မွ ဖတ္ရတာ..
ငါ့ဘဝမွာ အဲေလာက္ပင္ပန္းခံဖတ္တာ ဒီတစ္ပုဒ္ ပထမဆံုးပဲ... ။

ဖတ္ၿပီးေတာ့လည္း ပင္ပန္းခံရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ဟာ....

ခင္ဝမ္းရဲ႕ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ဖြင့္နားေထာင္ရင္းဖတ္လိုက္တာ....
အရမ္းလြမ္း သြားတယ္...
ဘာသီခ်င္းလည္းသိလား ေခါင္းစဥ္ေျပာမျပေတာ့ဘူး၊ စာသားရြတ္ျပမယ္
"ျပန္သင့္ မျပန္သင့္၊ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့၊.......မွာေဆာင္း"



K

linn said...

သူငယ္ခ်င္း K ေရ...
အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ .. နင့္ရဲ႕ အားေပးမႈက ငါ့အတြက္ ခြန္အားပါ..
နင့္လို သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ဳိး ငါ့ဘ၀မွာ မ႐ွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္လို႕ ေျပာရင္ နင့္ရဲ႕ အပင္ပန္းခံမႈကို ေျပေပ်ာက္ေစခ်င္ပါတယ္.. ငါ့ရဲ႕ ႐ွားပါးလွတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္ အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ေကာင္းတာေလးတြ မေကာင္းတာေလးေတြ ပို႕စ္ေလး တစ္ပုဒ္ေရးရင္း ဂုဏ္ျပဳပါ့မယ္ ..ေၾကာက္နဲ႕ေနာ္ ..(နံမည္ ထည့္ေရးဘူး ဟဟး))) )

သူရိန်မင်း said...

ကဲျပည္သူ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လင္းၾကယ္စင္ေရ... MS-word ကေန copy လုပ္ၿပီး paste လုပ္တဲ့ အခါ Edit Html Tab မွာ paste လုပ္ပါ။ ၿပီးေတာ့မွ Compose Tab မွာ Fix လုပ္ပါ။ အဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။ WYSIWYG editor ေပၚမွာ paste လုပ္ရင္ hidden code ေတြ ပါသြားပါေရာ... blogger က support မလုပ္ေတာ့ error တက္ေရာ... :)

သားၾကီး said...

“ကၽြန္ - မ” လို႔မသံုးႏႈန္းခ်င္ရင္
“႐ွင္-မ”လို႔သံုးႏႈန္းၾကည့္ပါလား ဟဲဟဲ
အၾကံေပးတာ
သားၾကီးတို႔ငယ္ငယ္ကတည္းကင႐ုတ္သီးစားတယ္ကြယ္ င႐ုတ္သီးေတာင္မွ ကုလားေအာ္သီးကို ကုလားလိုမေအာ္ဘဲနဲ႔
ခပ္တည္တည္ၾကီးစားပစ္တာ
မိုးေမွ်ာ္သီးလည္းစားတာပါပဲ ထမင္းဝိုင္းကထလာရင္ ရည္စားလင္ေနာက္လိုက္ေျပးသြားလို႔ ငိုထားတဲ့အတိုင္းပဲ မ်က္ရည္ေတြ ႏွပ္ေတြ တ႐ႈး႐ႈးူတ႐ွဲ႐ွဲနဲ႔ :P
ဒူးရင္းသီးလည္းၾကိဳက္ပါတယ္ ၾကံဳရင္ဝီစကီနဲ႔ျမည္းမလားလို႔ :P

သားၾကီး said...

ညီမေရးတဲ့အလြဲကို
ကင္းမွီးေကာက္ေထာင္ျပီး တလြဲဖတ္သြားပါေၾကာင္း :P