႐ြက္လႊင့္ျခင္း ...

ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္
လွ .. ေအာင္ေတြလဲ 
မေလွ်ာက္တတ္ေလေတာ့
ဘ၀ဇာတ္ရုံ ႐ုပ္ေသးခံုေပၚ
ဇာတ္ဆရာ အလိုက် ကလိုရာ ကေစေတာ့လို႕
သူ႕လက္ ၀ကြက္ ထိုးအပ္မိလိုက္တာ
သူ႕လက္ေတြ ႀကိဳးမ႐ွဳပ္ဖို႕အေရး
ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတဲ့ အ႐ုပ္ကေလး...

မင္းသား တစ္လွည့္

လူၾကမ္း တစ္လွည့္

ေနာက္ပိုင္း တစ္လွည့္

လူပ်က္ တစ္လွည့္

လွည့္လိုက္ရတဲ့ အလွည့္

ခ်ာခ်ာကို လည္လို႕.....

မင္းသားအလွည့္ ကၽြန္ေတာ့္ခမ်ာ
ဇာတ္ဆရာ အလိုက် ဟန္ပါပါ ျပံဳးလို႕ေပါ့...

လာျပန္ၿပီ လူၾကမ္း

သူ႕ဇာတ္နာဖို႕အေရး

ၾကမ္းလိုက္စမ္း ခပ္ရမ္းရမ္းေလးေပါ့...

ေနာက္ပိုင္းမင္းသားေလး ကၽြန္ေတာ္

ဟစ္ေအာ္လို႕ သီေၾကြး အလြမ္းေတးေလးေတြနဲ႕

ရင္မဆန္႕ေအာင္ ငိုေၾကြး

ေဆြးလို႕ေတာင္မ၀ေသး...

လုပ္ခိုင္းျပန္ၿပီ လူပ်က္တဲ့...

ကဲ... သူမ်ား ေပ်ာ္ဖို႕အေရး

ငိုခ်င္ရက္နဲ႕ ဇာတ္ကြက္ကိုက

ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀

ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လွမွာပါလိမ့္.....

ဒီကဗ်ာေလးကို ခ်ေရးထားၿပီးမွ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ေတြးေနမိတယ္ ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ဆိုဒ္က သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းနဲ႕ ခု ေခါင္းစဥ္ေလးကို စဥ္းစားမိသြားတယ္ ... ဆိုင္လား .. မဆိုင္လား မသိေပမဲ့ အဲဒီသီခ်င္းကိုလဲ သေဘာက်တယ္ ... ဘ၀ ဆိုတာလဲ မေသမခ်င္း လွဳပ္႐ွား႐ုန္းကန္ ေနၾကရတာမို႕ ႐ြက္လႊင့္ေနရသလိုပဲလား လို႕ ... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ေလေျပေလးနဲ႕ဆိုေတာ့ ႐ြက္လႊင့္ရတာ ၿငိမ့္လို႔ေပါ့ ... အင္း ... မုန္တိုင္းနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့လဲ ...........