Friday 18 December 2009

ေနာက္ၾကည့္မွန္ကို ေ႐ွ႕ထားၾကည့္မိျခင္း ...



                          သူငယ္ခ်င္း K က စာအုပ္တစ္အုပ္ ႐ွဲ လိုက္တာ … ကိုယ္တိုင္လဲ ခုရက္မအားေနတာနဲ႕ ေဒါင္းထားၿပီး မဖတ္ျဖစ္ေနတာ .. စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ႐ွိေနခဲ့တယ္ … ကိုယ့္ရဲ႕ ဆိုက္ကိုလို႕ ေျပာရမလားပဲ … စာအုပ္ေတြ ဖတ္ခ်င္လို႕ ေဒါင္းထားတာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိခဲ့ေပမဲ့ ဖတ္ၿပီးတာေတြ ႐ွိသလို လက္စမသတ္ ေနတာေတြလဲ အမ်ားႀကီး … ဘာလို႕ဆို ကိုယ္ကအခ်ိန္ေပးၿပီး မဖတ္ႏိုင္တာတစ္ေၾကာင္း ၊ screen ေပၚမွာ ဖတ္ရတာ လက္ထဲမွာ စာအုပ္ကိုင္ၿပီး ဖတ္ရသေလာက္ အရသာမ႐ွိတာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ စာအုပ္ဆိုေတာ့ ရတဲ့အခ်ိန္ေလး ေကာက္ကိုင္ၿပီး ဖတ္လိုက္ ဆိုေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တယ္ .. အဲလိုနဲ႕ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္႐ွိရင္ ရန္ကုန္လူၾကဳံ ႐ွိတုိင္း မွာရတာ အလုပ္တစ္ခု … ခုလဲ အဲလိုပါ … ကိုယ့္ဘာသာမအားရတာနဲ႕ စာအုပ္ကေလးကိုင္ၿပီး ဇိမ္နဲ႕ ဖတ္ခ်င္ရတာနဲ႕ ေပါင္းၿပီး ေဒါင္းထားၿပီး မဖတ္ျဖစ္ေသးတာ ..ဖတ္မိေတာ့ လက္က မခ်ႏိုင္ (ေအာ..မွားလို႕ ) မ်က္စိက မခြာႏိုင္ ျဖစ္သြားတယ္ … ႏိုင္ငံေရးဆန္ဆန္ေရးမယ္  ထင္ ထားတာ … စာအုပ္ကို .. ဒါေပမဲ့ ဖတ္လိုက္ေတာ့မဟုတ္ပဲ သူ႕အေရးအသားမွာ သဘာ၀ေလးေတြေရာ ရသေလး ေတြေရာ ေရာၿပီး ခ်ျပသြားတာ … ထင္ထားတာထက္ ဖတ္လို႕ အရမ္းေကာင္း ေန ခဲ့တယ္ …

                          ေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္း “K” … မဆုမြန္ဆိုဒ္မွာ မွာ၀ယ္လို႕ရေၾကာင္း တစ္ခါ ဖတ္မိေတာ့ အေစာကတည္းက မွာခ်င္ေနခဲ့တာ … စာအုပ္ဖတ္ေနရင္းနဲ႕ ခုတေလာေလးပဲ အဓိပၸါယ္တိတိက်က် မသိတဲ့ စကားပံုေလးကို ေျပာေနၾကအတိုင္း ေျပာမိတာ .. အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ပါေတာ့မွ ကိုယ့္ဘာသာ ရယ္ခ်င္မိတယ္ …

                         ဒီရက္ထဲပဲ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ေမာင္ငယ္တစ္ေယာက္နဲ႕ စီေဘာက္စ္မွာ ေျပာရင္းနဲ႕ ခင္ရာက နားလည္ခြင့္လႊတ္လို႕ရတဲ့ လိမ္ျခင္းတစ္မ်ဳိးနဲ႕ ကိုယ့္ကို လိမ္ထားခဲ့တာ အမွတ္တမဲ့ မရည္႐ြယ္ပဲ သိလိုက္တဲ့ တစ္ရက္မွာ (သူေပးလာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က သိပ္ခိုင္လံုေနတာရယ္ … ကိုယ့္ကို ရည္႐ြယ္ၿပီး လိမ္ထားတာ မဟုတ္ပဲ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ သူလိမ္ရတာဆိုေတာ့ ကိုယ္က နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားလဲ ႐ွိတာမို႕ ေခါက္ထားဖို႕ စဥ္းစားလိုက္တယ္ .. အဲဒီကိစၥကို (ဒါေပမဲ့ လူဆိုေတာ့ သိတယ္မို႕လား … ကိုယ္ခံရကလွည့္ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ အစာမေၾကဘူးေပါ့ ..) အဲဒါနဲ႕ ေမးလ္ပို႕ျဖစ္တယ္ … { စိတ္မဆိုးေပမဲ့ ကၽြဲၿမီးတိုေနတဲ့ အေၾကာင္းကို (စိတ္မဆိုးဘူး ဆိုေသာ္ျငားလဲ ကၽြဲျမီးတိုတဲ့ ေလသံလားမသိ ..) အဟက္ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စမ္းၾကည့္ေနမိၿပီ .. (တိုဖို႕ အျမီးမေပါက္ေသးတာေတာ့ အမွန္ပါတဲ့ ..) ဆိုၿပီး အစာမေၾကတာလဲ သိေစခ်င္ တကယ္ႀကီးလဲ စိတ္ဆိုးတာ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္ေအာင္ အဲဒီစကားပံုေလး သံုးရင္း ေရးမိတယ္ ... တကယ္လဲ ကိုယ္က စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ စိတ္ဆိုးစရာ အေၾကာင္းလဲ ဟုတ္မေနခဲ့ေတာ့ေလ … သံုးလိုက္တဲ့ စကားပံုၾကားဖူးေနက် သံုးရမဲ့ေနရာမို႕သာ သံုးလိုက္ တယ္ … အဓိပၸါယ္တိတိက်က် သိမေနခဲ့ဘူး …( ၀န္ခံတာပါ … ျမန္မာစာကၽြမ္းေၾကာင္း ၾကြားထားမိတဲ့ သယ္ရင္း တစ္ေယာက္ကိုလဲ ခပ္႐ွက္႐ွက္နဲ႕ ေျပးျမင္ေယာင္မိေသး..)

                       အဲဒီစာအုပ္ ဖတ္လိုက္မွ သိတာ .. “ တစ္ခါက လယ္ကူလီ တစ္ေယာက္က ကၽြဲ ႏွစ္ေကာင္နဲ႕ လယ္ထြန္ေနခဲ့တယ္ တဲ့ ... အဲဒါေန႕လည္ ထမင္း ပို႕ခ်ိန္ေက်ာ္လာတဲ့ အထိ ထမင္းလာမပို႕ေတာ့ သူလဲဆာေနၿပီး ဘာမွလဲ စားစရာက လဲ မ႐ွိေနေတာ့ ကၽြဲ အၿမီးျဖတ္ၿပီး မီးဖုတ္စားလိုက္တယ္တဲ့ ...စားၿပီးမွ လယ္ပိုင္႐ွင္ ထမင္းထုပ္နဲ႕ ေရာက္လာၿပီး ဗိုက္ဆာလို႕ စိတ္ဆိုးေနၿပီလား ဆိုေတာ့ လယ္ကူလီက ေအးေဆးပဲ ျပန္ေျဖပါတယ္ .. စိတ္မဆိုးပါဘူး ..ကၽြဲၿမီးေတာ့ နဲနဲတိုသြားတယ္တဲ့ ...” (သူ႕မူရင္းက ဒီက လာတာကိုး ဆိုၿပီး ဖတ္ၿပီး ရယ္မိပါတယ္ ...)

                         ေနာက္တစ္ခု သေဘာက်တာေလးလဲ ဖတ္ရတယ္ ... ဇာတ္္ေကာင္က ေတာ႐ြာေလး တစ္႐ြာမွာ ဇာတ္ျမွဳပ္လာေနရေတာ့ ဖတ္စရာစာအုပ္ မ႐ွိေလေတာ့ သူေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း က ဘုန္းႀကီးရဲ႕ မွန္ဘီ႐ုိထဲ႐ွိတဲ့ ဓမၼက်မ္းထူထူႀကီးမ်ားက်ေတာ့လဲ ဖတ္ဖို႕ရာက် ျပန္ေတာ့ ဉာဏ္မမီဘူး ေလွ်ာက္ေလေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ဒါမဆန္းပါဘူးတဲ့ ... ေလာကုတၱရာကို ေလာကီေပ်ာ္တစ္ေယာက္က စူးစမ္းဖို႕ ၀န္ေလးတာသဘာ၀ပဲတဲ့ ... မစင္ထဲမွာ ေလာက္ဟာေပ်ာ္တယ္တဲ့ ... ေ႐ႊပန္းကန္ေပၚ ေရေဆးၿပီး တင္ရင္ သူေသမွာဆိုၿပီး မိန္႕တယ္တဲ့ ... (ကိုယ့္လိုေပါ့ ..ဆိုၿပီး ေတြးမိလို႕ပါ ... း)

                          ေနာက္တစ္ခု ဇာတ္ေကာင္ မိန္းကေလး ဒန္႕သလြန္သီးေတြ သယ္လာတာျမင္ေတာ့ စာေရးဆရာေသာ္တာေဆြ တစ္ေယာက္ ဒန္႕သလြန္သီးေတြ ေရာင္းတဲ့ အျဖစ္ေရးတာဖတ္ဖူးလား ဆိုၿပီး ဇာတ္ေကာင္ေယာက္က်ားေလးက ေျပာျပတာေလး သေဘာက်မိေသး ... အဲဒါလည္ေရာင္းေလေတာ့ သူ႕အိမ္ေဘးက မိန္းမတစ္ေယာက္က ေမး၀ယ္တယ္တဲ့ ... ဥပမာ တစ္က်ပ္ဖိုးေလးေတာင့္ဆိုပါေတာ့ ... အဲဒီမိန္းမက ကိုေဆြရယ္ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ မရဘူး ငါးေတာင့္ထားဆိုေတာ့ အားနာလို႕ ယူပါေပါ့ ... ေနာက္တစ္ေယာက္ ေခၚ၀ယ္ေတာ့လဲ ကဲ ဟိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလးေတာင့္ဆိုတာကို ငါးေတာင့္ ရေအာင္ ဆစ္၀ယ္သြားေတာ့ ခင္ဗ်ားလဲ ယူလိုက္ငါးေတာင့္ပဲဆိုျပန္ေတာ့ ဟာ .. ဘယ္ရမလဲ ကၽြန္မတို႕ ဒါေလာက္ခင္တာ ေျခာက္ေတာင့္ ေပးရမယ္ဆိုၿပီး အႏိုင္ က်င့္ေလေတာ့ ေပးခဲ့ရျပန္ေရာ .. အဲလိုနဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ခုနစ္ ေတာင့္ေပးရမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ျပန္ေရာ ... ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ က်ျပန္ေတာ့လဲ ႐ွစ္ေတာင့္ေပးရမယ္ဆိုၿပီး အႏိုင္က်င့္ျပန္ေလေတာ့ သူတို႕ေက်နပ္ေအာင္ ေပးခဲ့ ရျပန္ေရာ ... အဲဒါကိုမွ ဇာတ္သိမ္းလိုက္ေတာ့ ႐ွစ္ေတာင့္မရလို႕ မေက်နပ္တဲ့သူနဲ႕ ေျခာက္ေတာင့္ရတဲ့လူကလဲ ခုနစ္ေတာင့္မရလို႕ မေက်နပ္နဲ႕ ၀ိုင္းၿပီးရန္ေတြခံရ သတဲ့ ... သူ႕မွာလဲ အားလံုးေက်နပ္တဲ့ႏွဳန္းနဲ႕ ေက်နပ္ေအာင္ ေရာင္းခဲ့ေပးပါလွ်က္ နဲ႕ လူသဘာ၀ မေက်နပ္ႏိုင္ၾကတာေလးကို ထည့္ေရးထားတာ ...

                      ေနာက္တစ္ခု သေဘာအက်ဆံုးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ အကိုက္ညီဆံုး ဥပမာေလးတစ္ခုလဲ ဖတ္ရတယ္ ... တစ္ခါကေမ်ာက္တစ္ေကာင္ဟာ ေတာရေက်ာင္းနားမွာ ေနရင္း တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါးစပ္က ဒုကၡ ၊ ဒုကၡ လို႕ ေရ႐ြတ္ေနတာ နားမလည္ႏိုင္လို႕ ဘုန္းႀကီးကို သြားေမး ေလွ်ာက္တယ္တဲ့ ... ဘုန္းႀကီးက ေမ်ာက္နားလည္ေအာင္ေျပာရမွာ ဆို ေတာ့ကာ ကဲ ေနာက္ေန႕ လာခဲ့ဆိုၿပီး ခ်ိန္းလိုက္ၿပီး ဂုံနီအိတ္ တစ္လံုးထဲ အစာ မေကၽြးပဲ ေခြးဆိုးတစ္ေကာင္ ထည့္ခ်ည္ထားလိုက္ တယ္တဲ့ ... ေနာက္ေန႕ ေမ်ာက္ ေရာက္လာေတာ့ မင္းသိခ်င္တဲ့ ဒုကၡ ဒီအိတ္ထဲမွာ ႐ွိတယ္ ... ဒါေပမဲ့ ဒါကို သစ္ပင္ မ႐ွိတဲ့ ကြင္းျပင္ထဲက်မွ ဖြင့္ၾကည့္လို႕ မွာလိုက္ေလေတာ့ ေမ်ာက္လဲ အိတ္ႀကီးကို မႏိုင္မနင္း ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲၿပီး သယ္သြားတယ္တဲ့ ... အထဲက ေခြးဘယ္ေလာက္ ေဒါသေတြ ထြက္ေနမလဲ ဆိုတာ နဲ႕ ကြင္းျပင္ထဲေရာက္လို႕ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ေခြးနာ နဲ႕ ေျပးတက္စရာ သစ္ပင္မ႐ွိတဲ့ ေမ်ာက္အျဖစ္ကို ေတြးၾကည့္ တာနဲ႕ ေတြးစရာေတြလဲ အမ်ားႀကီး က်န္ခဲ့တယ္ ... (တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြက ကိုယ္တိုင္အပါအ၀င္ေပါ့ ေမ်ာက္လိုပဲ ဒုကၡကို ႐ွာေဖြၿပီး သိခ်င္တဲ့ သေဘာေလးေတြလဲ ႐ွိၾကတာ ဆိုေတာ့ေလ ...)

                         စာအုပ္အစမွာ သဘာ၀တရားေလးေတြနဲ႕ ဥပမာ ေပးၿပီး ဇာတ္အိမ္ တည္သြားတာ တကယ္ပဲ တစ္ခါတည္းၿပီးေအာင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေပၚသြားတယ္ ... ၿပီး ၾကည္ႏူးဖြယ္ သနားဖြယ္ ရသေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးထည့္လို႕ ေရးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ အေရးအသား ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ ဖတ္ရေတာ့ တကယ္စိတ္ထဲ ခ်ီးးက်ဴးမိတယ္ ... အဲဒါနဲ႕ မေန႕ညက ၿပီးေအာင္ ဖတ္ၿပီး မအားေနတဲ့ ၾကားက ခ်ေရးထားခ်င္တာနဲ႕ ေရးျဖစ္သြားတဲ့ ပို႕စ္ေလးပါ ... ဘာ ရယ္မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႕ဘ၀တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာမို႕ ဖတ္ၿပီး အေတြးမ်ားရင္း ကိုယ့္ဘာသာမွတ္တမ္းတင္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ ...

                       စာလာဖတ္ေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲ မၾကာမီ ေရာက္ လာေတာ့မဲ့ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာနဲ႕ အားသစ္ အင္သစ္ေတြနဲ႕ ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေစ ... 
          
             ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေ႐ႊျပည္ကို ေခတၱျပန္ပါမယ္ ... ရန္ကုန္မွာ တစ္ခါမွ မသံုးဘူးေလေတာ့ အခ်ိန္အားရရင္နဲ႕ ေက်ာ္တာ ခြတာေတြ လုပ္ၿပီး သံုးတတ္ခဲ့ရင္ အိမ္ကေလး အလြမ္းေျပ ၀င္ၾကည့္မယ္ ... အဆင္မေျပခဲ့ရင္ေတာ့လဲ ျပန္ေရာက္မဲ့ တစ္ေန႕က်မွ ျပန္ေတြ႕ ၾကတာေပါ့ ... ေနာ ...

Tuesday 15 December 2009

ဒီဇင္ဘာည

         
                       လေတြထဲမွာ ဒီဇင္ဘာလေလးကို သေဘာက်တယ္...  ေအးခ်မ္းတဲ့ ရာသီဥတုေလး ျဖစ္တာ တစ္ေၾကာင္း  ႏွင္းေတြက်တတ္တာကိုေရာ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ကူးရင္ေရာ ဘာေတြ ျဖစ္အံုးမလဲ အေတြးေတြနဲ႕ အတူ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ ရာသီပြဲေတြကို ျမင္ရတာ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေပမဲ့  သေဘာက်တာေလး ေတြ အမ်ားသား... မေန႕ညက ခရစ္ယာန္ သူငယ္ခ်င္းေတြ Carol Singing လာဆိုၾကတယ္ ….. Merry Christmas to you ! ဆိုတာေတြလဲ လုပ္ေပါ့ ….  ♫♪ ဤအိမ္ေပၚသို႔ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ေစေသာ၀္ .. ေရာက္ေစေသာ၀္ ♫♪.. ဆိုတာေတြလဲ ပါရဲ႕ … ဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္ဆုေတာင္းျခင္း အမႈေတြကိုလဲ ျပဳလို႕ …

                          အဲဒီထဲမွာ ကေလးေတြ ငါးႏွစ္ ၊ ေျခာက္ႏွစ္ ေလာက္ ကေလးေလးေတြက စလို႕ မိန္းကေလး ၊ ေယာက္က်ားေလး အ႐ြယ္စံု ၊ ဆိုဒ္စံု ၊ အသက္ခပ္လတ္လတ္ ၊ ခပ္ႀကီးႀကီးေတြေရာ ပါၾကတယ္ ….. အားလံုးပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္လို႕ ဘာသာတရားအေပၚမွာလဲ ယံုၾကည္သက္၀င္ျခင္း အျပည့္နဲ႕ သီခ်င္းေတြ အားတက္သေရာ သီဆိုေနၾကတာ ကေလးေတြ အသံကေတာင္ ပိုၿပီး စူးထြက္ေနသလို … ဆိုေတာ့ စဥ္းစားမိတာပါ … ညရဲ႕ လမ္းမီး အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ (လက မသာေတာ့ေလ…)

                        ဂီတက လူေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္း႐ွိလဲဆို သူတို႕ရဲ႕ ဘာသာမွာ ဘာသာတရားကိုလဲ ဂီတနဲ႕ အသက္သြင္းထားေလေတာ့ ကေလးေလးေတြကစလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ဘာသာတရားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႕ ယံုၾကည္မႈအျပည့္႐ွိတဲ့ ဟန္ေတြေတြ႕ရတာ ေက်နပ္အားရစရာ ေကာင္းလွတယ္ …

                       ကိုယ္ကုိယ္တိုင္လဲ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ယာက ႏိုးတာနဲ႕ သီခ်င္းသံေလး ၾကားလိုက္ရရင္ ေတာ္ေတာ္ျပည့္စံုသြားသလို စိတ္မွာ ျဖစ္ဖူးတယ္… ခုအဲေလာက္ မဟုတ္ေတာ့တာေတာင္ အလုပ္ေတြ ပင္ပန္းရင္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ စိတ္ေတြ ႐ွဳပ္ေထြးေနတဲ့ အခါမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ နားေထာင္လိုက္ရရင္ စိတ္အပန္းေျပသြားသလို ခံစားရတယ္ … ဆိုေတာ့ ဂီတက လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို ညြတ္ႏူးေျပာင္းလဲေစႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပဲ …

                        ကၽြန္မ ေနာက္တစ္ခု သူတို႕ဆီက ႏွစ္သက္မိတဲ့ အေလ့အထေလး တစ္ခု ႐ွိတယ္ … အဲဒါ ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာေရာ ၊ အစၥလာမ္ဘာသာမွာေရာ ေတြ႕ရတဲ့ အေလ့အထေလးပါ … ႐ွာလို႕ရတဲ့ ဥစၥာစီးပြားကို ဆယ္ပံုတစ္ပံု (သူတို႕အေခၚ ဆယ္ဖို႕တစ္ဖို႕ ) ဖယ္ထားၿပီး အလွဴအတန္းလုပ္တာေပါ့ေနာ္ … ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မျဖစ္မေနလုပ္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ … ကၽြန္မ အရမ္းသေဘာက်တယ္ … အဲဒီ ဓေလ့ေလးကို … တကူးတက အားစိုက္စရာ မလိုပဲနဲ႕ အလွဴအတန္း အျမဲ လုပ္ျဖစ္တဲ့သေဘာ ဆိုေတာ့ေလ… ( ဒီဇင္ဘာည ဟိုေတြး ဒီေတြးေရးလိုက္တာပါ  … )

                        ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး (လို႕ ေျပာရင္လဲ ေျပာအံုးမယ္ ) ... အဲဒီေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ေပါ့ .. လင္းနစ္ရဲ႕ တစ္ပုဒ္တည္းေသာ သီခ်င္းေလးကလဲ ဒီလိုညနဲ႕ လိုက္ဖက္ေနလို႕ နားေထာင္မိရင္း  ဒီဇင္ဘာည ဆိုၿပီး ေတြးမိသမွ် ေရးမိပါသည္ ...

Sunday 13 December 2009

ႏြယ္ ...


အလွေပၚ အယဥ္ဆင္ႏိုင္ဖို႕
ပင္ျမင့္ေပၚကို တက္တဲ့ ႏြယ္
ဒီႏြယ္လဲ အျပစ္မဆိုသာ
သူျမဲႏိုင္ဖို႕ ...
ပင္မအစာအဟာရေတြ စားသံုး
႐ုန္းမရတဲ့ ပင္စည္
၀ုန္းကနဲ မလဲေပမဲ့
ယိုင္ႏြဲ႕ခ်င္႐ွာၿပီ .....

ကိုယ္ထဲက စိတ္ကို မိုးႏိုင္ဖို႕
စိတ္ထဲကို ၀င္တဲ့ႏြယ္
ဒီႏြယ္လဲ အျပစ္မဆိုသာ
သူျမဲႏိုင္ဖို႕ ...
စိတ္အစာအဟာရေတြ စားသံုး
႐ုန္းမရတဲ့ ကိုယ္
စိတ္ေထာင္းလို႕ ကိုယ္ေၾကခဲ့
ယိုင္နဲ႕ခ်င္႐ွာၿပီိ …..

( နဲ႕တာေနာ ... ႏြဲ႕တာမဟုတ္ပါ ...)

ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ... တစ္ခ်ဳိ႕ ႏြယ္ပင္ေတြ သစ္ပင္ကို ေသလုေမ်ာပါး ဖံုးအုပ္ ၀ါးၿမိဳသြားတာေတြ႕ဖူးလို႕ ... သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ ႏြယ္လဲ အဲလိုပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ ...

Wednesday 9 December 2009

အျဖဴေရာင္ သံစဥ္မ်ား အပိုင္း (၃)

                        
                         ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလး “K” အေၾကာင္းေပါ့ …“K” က ကၽြန္မေပးထားတဲ့ Nick Name မဟုတ္ဘူး … သူ႕ဘာသာေပးထားတာ … ေပးရတဲ့ အေၾကာင္းကလဲ သူ႕မွာ ဘေလာ့ဂ္မ႐ွိတာမဟုတ္ … ႐ွိပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ စာေရးဖို႕မဟုတ္ စာဖတ္ဖို႕အတြက္ မ်ားလွစြာေသာ လင့္မ်ားကို ခ်ိတ္ၿပီး တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ အသစ္ တက္လာသမွ် ဘေလာ့ဂ္တိုင္းနီးနီးကို အေျပးအလႊားသြားဖတ္ႏိုင္တဲ့ အထိ စာဖတ္အားေကာင္းသူပါ … တစ္ခါတစ္ေလလဲ ဖတ္ၿပီး ေပါက္ကရေတြလဲ မန္႕တတ္ေသးသမို႕ ဘေလာ့ဂ္ မေရးေပမဲ့ သူ႕ကို သိေနၾက ပါတယ္ … ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ “K” က ning site တစ္ခု မွာေတာ့ ပို႕စ္အနဲအပါးေရးၿပီး လူသိမ်ားလို႕မို႕  ေနရာတကာ ပါေလသူႀကီး ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တာမို႕ “K” နံမည္ေပးၿပီး လာေနတာပါ …

                        ကၽြန္မ ဘေလာ့ဂ္ ေရးျဖစ္သြားတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကလဲ သူ႕ေၾကာင့္ပါ … ကၽြန္မ စာေတြ မေရးေရးေအာင္ သူေရးတဲ့ ပို႕စ္ေတြထဲမွာ ကၽြန္မကို သတင္းမွားေတြနဲ႕လဲ ဖြတတ္ေသးတယ္ … ကၽြန္မေက်ာင္းတံုးကတည္းက စာတို ေပစ ေပါက္ကရေတြ ေရးေလ့႐ွိေတာ့ တစ္ခုခုဆို အဲဒီဆိုဒ္ ေပၚမွာ ကၽြန္မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြ တင္လိုက္ရမလား ဆိုတာနဲ႕ခ်ည့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေလ့ ႐ွိတယ္… အဲလိုေျပာလာတိုင္း ကၽြန္မေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ေပါက္ကရ အပိုင္းအစေတြကို မမွတ္မိေလေတာ့ ၾကက္သီးထမိတာ အခါခါ … သူ႕ပို႕စ္တစ္ခုမွာ ကၽြန္မကို ေကာင္းေကာင္း ႏွိပ္ကြပ္ထားတာလဲ ႐ွိေသး … အဲလိုေတြ ဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရတယ္ ေျပာပါေတာ့ … (လက္သံ ကိုယ့္ထက္ျပင္းေလေတာ့ …) အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မကို စာျပန္မေရး ေရးေအာင္ လုပ္ေနခဲ့တာပါ … ကၽြန္မသူ႕ကို အဲလိုေတြ ေရးရပါ့မလား သြားေအာ္ေလေတာ့ သူက ကၽြန္မ စာျပန္ေရးေအာင္လို႕ stimulate လုပ္ေနခဲ့တာပါတဲ့ …

                       အဲလိုနဲ႕ ကၽြန္မလဲ အဲဒီ ning site မွာ စာအနဲအက်ဥ္း ေရးျဖစ္သြားတယ္ … ေရးမိ လာေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလး ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႕ မွတ္မွတ္ရရ သူ႕ေမြးေန႕အမီ ျပင္ဆင္ရင္း Birthday Wish ပို႕ရင္းကေန ကၽြန္မလင့္ကေလးကို ပို႕လိုက္ေတာ့ အားရ၀မ္းသာနဲ႕ အားေပး႐ွာတယ္ … ကၽြန္မက စာေရးခ်င္လို႕ ေရးတာကလြဲရင္ ဘာမွ မသိခဲ့ဘူး … ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ သူက ကၽြန္မ လင့္ကို ခ်ိတ္ၿပီိး လည္ေပးေနခဲ့ေသးတာ … ကၽြန္မ စီေဘာက္စ္မွာ ဟိုလူ ဒီလူ ျပန္လာေအာ္ေတာ့ ကိုယ္က ဘာမသိ ညာမသိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ … အဲဒီက်မွ စကားေတြ အခ်ိတ္အဆက္မမိေတာ့ပဲ သူေျပာတာ ကိုယ္မသိ ကိုယ္ေျပာတာသူမသိေတြ ျဖစ္ကုန္တဲ့ အထိ … (သူ႕ေစ ေတြက ကိုယ့္ ေ၀ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ …) အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလး “K” က ဒီဘေလာ့ဂ္ ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ဆိုလဲ မမွားဘူး … ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္မကို ထြက္ေပါက္ ကေလး႐ွာေပးတဲ့ အတြက္ေရာ နားခိုစရာ အိမ္ေလးတစ္လံုး ႐ွာေပးတဲ့ အတြက္ေရာ “K” ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္…

                        ဒီသူငယ္ခ်င္းေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့ သူနဲ႕လဲ စိတ္တူ ကိုယ္တူေလးေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိခဲ့တယ္ … ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေယာင္လည္လည္နဲ႕ ေရာက္လာရတဲ့ ေက်ာင္းမွာ သူက ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး ၾသ၀ါဒေျခြခဲ့တာေတြကိုလဲ အမွတ္ရေနမိတယ္ … ကၽြန္မေျပာခဲ့သလို ေယာက္က်ားေလးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားနဲ႕ ေက်ာင္းသူကို သူအခ်ိဳးခ်ထားတာ ႐ွိတယ္ …7:1 ဆိုပဲ … အဲဒီေတာ့ Lab အခန္းထဲ ၀င္တဲ့အခါဆို လူခြဲလိုက္ရင္ ေယာက္က်ားေလး 7ေယာက္ၾကားမွာ မိန္းကေလး ကိုယ္ တစ္ေယာက္ပဲ ပါေနခဲ့ေလေတာ့ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႕ ေပါ့ … အဲဒီ အခ်ိန္ေတြတံုးက Lab အခန္းထဲ မွာ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရတဲ့ဘ၀ … ကိုေ႐ႊသေကာင့္သားေတြ ၾကားလဲ ကိုယ္က မတိုးႏိုင္ဘူးကိုး … အဲဒီေတာ့ “K” က ေျပာတယ္… ေက်ာင္းတက္ တဲ့ အခ်ိန္မွာ အကုန္လံုးကို ႐ုိေသသမႈနဲ႕ ကိုေတြ မေတြ တပ္ေခၚမေန နဲ႕ … ခပ္ တည္တည္နဲ႕ နင္ ၊ငါ နဲ႕ သာခ် … ဒါမွ ပို ရင္းႏွီးၿပီး ကိုယ္လဲ သိပ္ၿပီး အေနမခက္ေစဘူးေပါ့တဲ့ … သူေျပာခဲ့တာမွန္တယ္ … ကၽြန္မတို႕ေက်ာင္းမွာ ဒါေလာက္ ေယာက္က်ားေလး မ်ားတာ အားလံုးကလဲ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးသူက ခပ္မ်ားမ်ား … ကၽြန္မတို႕ႏွစ္က မိန္းကေလးေတြက ဆယ္တန္းေအာင္ ၿပီးကာစ တကယ့္ကို ဘာမသိညာမသိ လူေကာင္ေသးေသးေတြ ခ်ည့္မို႕ … ေနာက္ပိုင္း တရင္းတႏွီး ႐ွိလာၾကတဲ့ အခါ ကၽြန္မတို႕ မိန္းကေလးေတြကို ေက်ာင္းက ေယာက္က်ားေလး အမ်ားစုကလဲ စ စရာ သတၱ၀ါေလးေတြလိုပဲ သေဘာထားခဲ့တာ … ကိုယ့္ထက္ပုပု ေသးေသးျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ခု ေဒါက္တာ မမႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အဲဒီအခ်ိန္ကဆို မူႀကိဳ လာတက္တာလား စခံရတဲ့ အထိ … ေက်ာင္းတံုးက ဓါတ္ပံုေတြ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လဲ အဟုတ္ကို အထင္ႀကီးခ်င္စရာ ေကာင္းမေနခဲ့တာ အမွန္ … အဲဒီတံုးက စတိုင္လား … ကိုကိုႀကီးေတြကို ေၾကာက္ေနခဲ့တာလား မသိ … ကၽြန္မတို႕ မိန္းကေလး အားလံုး ႐ွပ္အကၤ်ီ တဖားဖားနဲ႕ လြယ္အိတ္စလြယ္သို္င္း ေတြနဲ႕ မိတ္ကပ္ဆ္ိုတာ ေ၀လာေ၀း သနပ္ခါးပါတဲ့ မ်က္ႏွာက ခပ္႐ွား႐ွား … ( အဲဒီေတာ့ … ကၽြန္မရဲ႕ “K” ေျပာေျပာေနခဲ့တဲ့ ႐ြာနားက ေခ်ာကလက္ ႐ြာသား မစားခ်င္တာလဲ အျပစ္မဟုတ္ပါ …)

                          “K” နဲ႕ ကၽြန္မ Roll No. ကပ္လ်က္ ေမြးေန႕လဲ ႏွစ္ရက္ပဲ ကြာတာမို႕ ေက်ာင္းမွာ ေမြးေန႕ေပါင္းလုပ္ဖူးတာလဲ သတိရေနမိတယ္ … သီခ်င္း ႀကိဳက္တာ ကဗ်ာေတြ စာေတြ ႀကိဳက္ တာလဲ တူေနခဲ့တာမို႕ အဆက္အသြယ္ျပန္ရ ၾကေတာ့လဲ ဘယ္တံုးကဘယ္လိုဆိုၿပီး ေျပာၾကရတာ အေမာ … “K” တို႕နဲ႕လဲ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားလိုက္တာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ … အဆက္အသြယ္မျပတ္ ျပန္ေတြ႕ ၾကတာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေလးလပိုင္းကမို႕ တစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ခ်င္ေသး …

                         ေက်ာင္းတံုးက ကၽြန္မေပါက္ကရေရး ထားမိတဲ့ စာတိုေလးနဲ႕ အတူ သူကျပန္ေရး ထားတဲ့ စာတိုေလး တစ္ေစာင္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္ၾကားက ျပန္ေတြ႕တယ္ …95 ခုႏွစ္ကစာေလးမို႕ 14 ႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ စာကေလးကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့ေၾသာ ၀မ္းသာမိတယ္ … ကေလးလက္ေရးေလး ေတြနဲ႕မို႕ ခုေတြ႕ေတာ့ scan ဖတ္ၿပီး အမွတ္တရ တင္ထားခ်င္တာ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ scanner ကလဲ ပ်က္ေနတာမို႕ အဆင္ေျပမွ ျပန္တင္မယ္ …(အဟဲ ျဖတ္ ၊ ညွပ္၊ ကပ္ လုပ္ၿပီးမွပါ… မေၾကာက္ပါနဲ႕ သယ္ရင္းရယ္ …) ကၽြန္မ ပိုက္ပိုက္ကုန္သြားတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ ဘယ္သယ္ရင္းနဲ႕ ဘာျဖစ္တာကို စိတ္ညစ္ၿပီး ေရးထားမိမွန္းမသိတဲ့ စာတိုေလး … သူက ေတြ႕ၿပီး ျပန္ေရးထားတာ သူ႕ေၾကာင့္လား ဆိုၿပီး သူ႕ေၾကာင့္ မဟုတ္ရင္လဲ ဘယ္သယ္ရင္း ေၾကာင့္လဲ ေပါ့ ... မွ်ေ၀ခံစားေပးမွာေပါ့တဲ့ … ပိုက္ပိုက္ျပတ္တာကေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႕တဲ့ … ျမန္မာ စကားပံု တစ္ခု ၾကားဖူးတယ္မို႕လားတဲ့ “လူေတာ္ နဲ႕ ေငြ .. အတူ မေန ” ဆိုပဲ … အဲလို ကၽြန္မကို ႐ွာၾကံၿပီး ႏွစ္သိမ့္အားေပးတတ္တဲ့ သယ္ရင္းေလးပါ …

                        ခုျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့လဲ ကၽြန္မရဲ႕ စာေရးျခင္း အေပၚမွာေရာ ကၽြန္မ စိတ္ညစ္တတ္ ျခင္းေတြ အေပၚမွာေရာ တစ္ခ်ိန္ကုန္ အားေပးခဲ့တဲ့ သယ္ရင္းေလးမို႕ ေက်းဇူးလဲ တင္မိသလို အျမဲလဲ လြမ္းေနမိပါေၾကာင္း …. (ေကာင္းတာေလးေတြပဲ ေ႐ြးေရးခ်င္စိတ္ေပၚပါေစ .. ဆိုလို႕ ဒီတစ္ခါေတာ့ သနားသျဖင့္ ဘာမွ မဖြေသးပါ … ေနာက္မွ အလ်င္းသင့္သလို ေပါ့ …..)

Wednesday 2 December 2009

အျဖဴေရာင္သံစဥ္မ်ား အပိုင္း (၂)

HAPPY BIRTHDAY !

                        ဒီေန႕ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေလး ေမြးေန႕ေပါ့ ... ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ေရးမယ္လို႕လဲ ေၾကျငာ ေရာ ေၾကာက္အား လန္႔အားနဲ႕ ဒီလို ေျပာလာ႐ွာတယ္ …

thurein: တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားပါတယ္....( ေျမွာက္ပင့္ ေရးသားမႈ ကိုသာ အလိုရွိပါတယ္....ဟီး)
7:17 AM me: ဟမ္..
ေျပာထားတယ္ေလ..
လာဘ္ထိုးဖို႕ေတာ့လိုလိမ့္မယ္... လို႕
7:19 AM thurein: ဟီး...ဘာလိုခ်င္လဲ Cygnus ေတာ့ မေပးႏိုင္ဘူး ...
me: အဲဒါမွ အဲဒါပဲ ..
လံုး၀မေလွ်ာ့ဘူး
7:20 AM thurein: ဟားဟား

                          ဒီေန႕ ၊ ဒီရက္မို႕ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့လို႕ မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား အကုန္    မေဖၚေသးပါ… ေနာက္ အလ်င္းသင့္လွ်င္ သင့္သလို ေဖၚပါမည္ ။ :D ဒီေန႕ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေမြးေန႕ဆုေတာင္းကလဲ ထည့္ခ်င္တယ္ … အျဖဴေရာင္သံစဥ္မ်ားရဲ႕ အပိုင္းကလဲ (၂) ျဖစ္ေနတယ္ … (၂ ) နဲ႕ကို မလြတ္ႏိုင္ဘူး ႐ွိမယ္ … မရည္႐ြယ္ပါပဲ တိုက္ဆိုင္သြားတယ္ … အမွတ္တရေပါ့ … ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းမ်ားထဲမွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေမြးရက္တူတာ ခုသူငယ္ခ်င္းရယ္ ကၽြန္မရယ္ .. သူငယ္ခ်င္း “ A ” ရယ္ သံုးေယာက္ … အင္း ..ဒါ့အျပင္ ဒီသူငယ္ခ်င္းေလးက ဟိုတေလာေလးက ႐ွာေဖြ စုေဆာင္းလာတာ ႐ွိေသးတယ္ … ေဒးဗစ္ဘက္ဟမ္း တို႕ ဘရစ္တ္နီစပီးယား တို႕လဲ (၂) ဂဏန္း သမားဆိုပဲ … ( အဟဲ .. ေပ်ာ္စရာႀကီးလို႕ ကၽြန္မက ေျပာလိုက္မိေသးတယ္ .. ) (၂) ဂဏန္း သမားမ်ားရဲ႕ အမူအက်င့္ အေၾကာင္း ေရးထာတာေလးေတြ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ … အဲဒီေတာ့လဲ အနဲ နဲ႕ အမ်ား စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေလးေတြ ႐ွိတာေပါ့ … ( မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား တူမယ္ထင္တယ္ … းD ) ဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါသူငယ္ခ်င္းကလဲ ျဖစ္ျပန္ အျပင္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္းအရင္း ျဖစ္ေနခဲ့သူ… ဆိုေတာ့ Nick Name ေပးစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့ … လူတကာခ်စ္တဲ့ စူပါေကာ္ဖီမစ္စ္ပဲ သိၾကမွာပါ … ကိုသူရိန္ ပါ... ေကာင္းေၾကာင္းေတြပဲ ေ႐ြးေျပာရရင္ေတာ့ တကယ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္ … ကၽြန္မကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို အျမဲဆံုးမ သြန္သင္ခဲ့သူပါ … “ ဆရာဆိုေတာ့ ဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့ ဗီဇကေလးကလဲ ႐ွိၿပီး ဆိုေတာ့ေလ…” အစအေနာက္သန္တယ္ ထင္တယ္လို႕ သူမ်ားမွတ္ခ်က္ခ်တာလဲ မွန္မွ မွန္ပါ … အဲဒါေၾကာင့္ လူတကာခ်စ္တဲ့ စူပါေကာ္ဖီမစ္စ္လို႕ နံမည္ေပးထားတာပါ … အဟဲ .. ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ အတည္ေပါက္ႀကီး ၀င္ေနာက္ေနခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီး ျဖစ္ေနခဲ့သူပါ … အင္း … ၿပီးေတာ့ လိုအပ္တာေတြလဲ အစစ အရာရာ ကူညီခဲ့ဖူးၿပီိး စိတ္ညစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြတံုးမွာလဲ အားေပးကူညီခဲ့ဖူးသူမို႕ ကၽြန္မရဲ႕ Essential Friends ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့ …ကၽြန္မကိုလဲ ရန္ကုန္မွာ မစားရ၀ခမန္း တစ္ခ်ိန္ကုန္ ေကၽြးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးဆိုေတာ့ ဒီေန႕ အမွန္အကန္ေမြးေန႕ဆိုေတာ့ကာ အမွန္အကန္ ၀ါးတီးဖြင့္ခ်င္မိသား … သို႕ေပမဲ့ တစ္ေျမစီ ျခားမို႕ … အတိုးေရာ ၊ အရင္းေရာ မွတ္ထားပါေၾကာင္း …. ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေလး ေမြးေန႕မွသည္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားနဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာ ၊ ကိုယ္က်န္းမာစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစလို႕ … ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ … (အံမယ္မင္း … Cygnus စီးရခ်ည္ေသးရဲ႕ … းD )

                         သူငယ္ခ်င္းကို အမွတ္တရ ကဗ်ာေလးေရးၿပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္တာ ... သူ႕ေလာက္ ကဗ်ာက ေကာင္းေကာင္း ေရးတတ္တာ မဟုတ္ေလေတာ့ စိတ္ထဲ ႐ွိသလိုပဲ ေရးလိုက္တယ္ ... အမွတ္တရေပါ့ ...