HAPPY BIRTHDAY ' K ' ! (သို႕) 5 က်ပ္တန္ Birthday Wish

ကၽြန္မအိမ္ကေလးေပၚလာၿပီး ရင္မဖြင့္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ … ဘာရယ္ညာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး … ခရီးထြက္ေနရတာရယ္ … မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ တာ၀န္ ၊ ၀တၱရားေတြၾကားမွာရယ္ နစ္ျမဳပ္ေနတာနဲ႕ စိတ္ပဲ ေရာက္ၿပီး လူက မေရာက္ျဖစ္ … 

ဟိုးတစ္ေလာက ခရီးထြက္သြားတာ ျမန္မာျပည္ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေနတယ္ … အဲဒီရက္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း “ K ” ရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ေရာက္လာေတာ့ ေမြးေန႕ ဆုေတာင္းေလး ပို႕ခ်င္တာ … ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ အင္တာနက္သံုးဖို႕ကလဲ အဆင္မေျပ ...

ဒီေတာ့ ဖုန္းနဲ႕ လွမ္းေျပာမွ  ျဖစ္ေတာ့မယ္ … သူက စလံုးမွာ ဆိုေတာ့ international call သံုးၿပီး ေခၚရေတာ့မယ္ … တစ္ခါမွလဲ ျပည္တြင္းကေန မေခၚဖူးတာမို႕ ရ ၊ မရလဲ မသိ ၊ ရရင္ေရာ ဘယ္ႏွဳန္းနဲ႕ ဘယ္လို ရွင္းရမွန္း မသိနဲ႕ ၊ ဒါေပမဲ့ ရေအာင္ ေခၚၿပီး ဆုေတာင္းကို လွမ္းေျပာခ်င္မိတယ္ … အဲဒါနဲ႕ ျမန္မာဂ်ီ နဲ႕ ေခၚလိုက္တာ တန္းကနဲ ၀င္သြားပါတယ္ … ဟာ … တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့ … လြယ္သားပဲ … ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ဆက္သြယ္ေရး ခက္လွ ခက္လွ နဲ႕ ဘယ္မွာ ခက္လို႕လဲေပါ့ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနမိတယ္ … 

၀င္သြားေတာ့ “ HAPPY BIRTHDAY ! ’’ ဆိုတာနဲ႕ သူလဲ အံ့ေၾသာတႀကီးနဲ႕ “ Oh ! Thank You ” လို႕ ျပန္ေျပာၿပီး “ ေဟး … နင္ဘယ္ေရာက္ေနလို႕လဲ … ဘယ္ကဆက္ေနတာလဲ ” ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကလဲ ကၽြန္မခရီးထြက္လာတာ အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ေနေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ … ေက်းဇူးရွင္က သိတတ္စြာနဲ႕ “ ဟာ… ဒါဆို ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္လိမ့္မယ္ … ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ … နင္ ေနေကာင္းတယ္မို႕လား …” “ အင္း … ေနေကာင္းပါတယ္ …” ဆိုၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တာ … 

2မိနစ္နဲ႕ 38 စကၠန္႕ဆိုေတာ့ 3 မိနစ္ေပါ့ … အင္း ဘယ္ေလာက္က်မယ္မသိေပါ့ … ဖုန္း Bill လဲ ထြက္လာေရာ အဲဒီ 3မိနစ္ကို FEC 5 က်ပ္ႀကီးမ်ားေတာင္ က်တယ္ … ေငြလဲတာ ျမန္မာေငြနဲ႕ 5500 နီးပါးေလာက္ က်သြားတယ္ … ကၽြန္မ သူ႕ဆီကို ထိုင္းဖုန္းနဲ႕ ဆက္ေနတာ တစ္မိနစ္ကို တစ္ဘတ္ေတာင္မက်ဘူး … 85ျပားပဲ … ျမန္မာေငြနဲ႕ က်ပ္30 ေလာက္ပဲ က်တယ္ ...တစ္ျခား ဘယ္ႏိုင္ငံပဲ ေခၚေခၚလဲ အဲေလာက္ပါပဲ … အိုး … ခုေတာ့ တစ္မိနစ္ က်ပ္ 1800 မကဘူး … အင္း … ဒါေၾကာင့္ 5 က်ပ္တန္ Birthday Wish လို႕ ေျပာတာပါ … အဲေလာက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးရတယ္လို႕ပဲ …

ကဲ … သူငယ္ခ်င္း “ K ” 

နင့္ ေမြးေန႕ကို ေရာက္လာတာ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္မ အိမ္ကေလး ေဆာက္ထားတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႕ အတူတူပဲေနာ … ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ မႏွစ္က သူ႕ေမြးေန႕မွာပဲ သူ႕ကို ေမြးေန႕ဆုေတာင္းပို႕ရင္း ကၽြန္မ ဘေလာ့ဂ္လင့္ကေလးကို လွမ္းပို႕ျဖစ္တယ္ … 

ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ေလးနဲ႕ အတူ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးလာၿပီး က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ တိုးတက္ႀကီးပြားေနေၾကာင္း ၾကားရလို႕ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာမိပါတယ္ … 

5 က်ပ္ေပးရတာ မေက်နပ္လို႕ Back Date နဲ႕ HAPPY BIRTHDAY ! လုပ္လိုက္ပါတယ္ " K " ...

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕ သံစဥ္

 

 ကိုယ့္စိတ္ေတြ ျပင္းျပ အက်ဥ္းက်ေနတာနဲ႕

ေရာင္စံုေတြ ေရွ႕ခ်  ဖြဖြေလး ေရးျခစ္မိတယ္ ...

စိတ္ရဲ႕ေနာက္ ကိုယ္က လိုက္ေနတာလား ...

ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္ စိတ္က လိုက္ေနတာလား ...

ကိုယ္တကယ္ မသိဘူး ...

သိတာေတာ့ ေရာင္စံုခဲတံဗူး ကိုယ့္ေရွ႕ေရာက္ေနခဲ့တာပဲ ...

လက္တည့္စမ္းတာလား ...

တည့္ေအာင္လက္စမ္းတာလား ...

ဒါလဲ ကိုယ္တကယ္မသိဘူး ...

သိလိုက္တဲ့ခဏေတာ့ ေရာင္စံုခဲတံေတြ လက္ကလႊတ္ခ် မရေတာ့တာပဲ ...

ဟင္ ... ဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲ ...

ဒီအေရာင္နဲ႕ ဒီအေရာင္တြဲမွ မက္ရွ္ (match) ျဖစ္တယ္လား ...

ဟာမိုနီ မလွတာလား ၊

သီအိုရီ မက်တာလား ၊

ဒႆနေတြလား ၊ ဂိုဏ္းဂဏေတြလား ၊

ညွိမရတဲ့ ပဋိပကၡေတြလား ...

ဒါေတြလဲ ကိုယ္တကယ္မသိဘူး ...

ေပါ့ပ္အတ္ (pop art) ဆြဲသေလာက္ ေရာင္ေသြးမၾကြေပမဲ့

အ၀ါ နဲ႕ အစိမ္းစပ္လို႕ ျပာလြလြ ထြက္လာရင္ပဲ သဘာ၀က်လွေနၿပီ ...

ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ...  ျပန္ေျပာခြင့္ မသာတဲ့ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ ခဏ မြန္းက်ပ္သြားလို႕  တိတ္တဆိတ္ေလးပဲ ကိုယ့္ဘာသာ အေရာင္ေတြ စပ္ၾကည့္ေနတယ္ ... ကိုယ့္ဘာသာ ဆိုေပမဲ့  Google အကူအညီနဲ႕ပါ ... Google နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနလိုက္တာ ... ဟိုေရာက္လိုက္ ၊ ဒီေရာက္လိုက္ ၊ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္ ... စိတ္ေျပတယ္ ဆိုတာ တကယ္ပါ ... အဲဒီေနရာမွာ စိတ္ေတြ အကုန္ေျပသြားလို႕ ... လက္ေပ်ာက္ ဆိုတာလဲ တကယ္ပါပဲ ... လက္နဲ႕ လိုက္ဆြဲစရာ မလိုပဲ သူဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္း ပန္းခ်ီေလးေတြထဲ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ေတြ ေရြးၿပီး ကလစ္လိုက္တာနဲ႕ ထည့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားေရာ ... ကဲ ... အဲဒီေတာ့ လက္က ေပ်ာက္ေတာ့တာေပါ့ ... :P

တစ္ပံုနဲ႕ အားမရလို႕ ေနာက္တစ္ပံု ထပ္လုပ္ ၾကည့္ထားတာ ... ကိုယ့္စိတ္ကူး နဲ႕ကိုယ္ ေရးထားတာမို႕ ဖတ္လို႕ အဆင္ေျပ ခ်င္မွ ေျပမယ္ ... ဟိုေၾကာ္ျငာ ထဲကလိုပဲ ကိုယ့္ အေတြး နဲ႕ ကိုယ္ ကယ္လ္စီယမ္ ေကြကာ ေသာက္ၾကသည္ ဆိုလားပဲ ... ခုလဲ ကိုယ့္ အေတြး နဲ႕ ကိုယ္ ကယ္လ္စီယမ္ ေကြကာ ေသာက္သြားၾကပါ ... :P


အဲဒါ အျပာေရာင္ မရပါဘူး ဇြတ္ျငင္းတဲ့သူက ရွိေသး ... မယံုရင္ အစိမ္းေရာင္ ထဲကို အ၀ါေရာင္ေတြ ေမွာက္ခ်ၾကည့္ ... စိမ္းျပာလိုလို အျပာေရာင္ တစ္မ်ဳိး ထြက္လာလိမ့္မယ္ ... :P

ပ်င္းရင္ အေရာင္ေတြ သြားထည့္ ၾကည့္ပါ ... ပံုေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ... ဆြဲၿပီး Link ေတာ့ မထုတ္ေပး လာဘူး ... Code ေတြပဲ ထုတ္ ေပးတယ္ ... ကိုယ့္ဘာသာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ထားတယ္ ... Pop Art ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့ အေရာင္ေတြ... :)


အဲေလာက္ အေရာင္ အေသြးစံုစံုနဲ႕ မလွရင္ ေတာင္မွ အျပာေရာင္ေလး တစ္မ်ဳိးေလာက္ ရရင္ ေက်နပ္ၿပီ ... အျပာေရာင္က " ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း " ရဲ႕ သေကၤတ မဟုတ္လား ...

ကၽြန္မရဲ႕ လမင္း

ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး လပ္ဟာ

အထပ္ထပ္ အခါခါ ေရးတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြလဲ 

ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႕ေပါ့ ...

ဆႏၵရွိသမွ်လဲ ဆႏၵမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္

ပ်ယ္လြင့္လြင့္ ရည္ရြယ္ရာေတြနဲ႕

ေမွာင္မိုက္တဲ့ အနာဂတ္ေတြထဲ

ဘယ္ဆီ ဘယ္၀ယ္ေပါ့ ...

ခုေတာ့ ...

ေကာင္းကင္ႀကီးက လင္းလက္

ၾကယ္ေရာင္ေတြက ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္

တိမ္ေတြက ေဆးေရာင္စံုကြက္သလို

ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္

လွပေနျပန္တယ္ ...

သဘာ၀တရားေတြေတာင္

လွပေအာင္ ေဆးျခယ္တတ္တဲ့

" ကၽြန္မရဲ႕လမင္း "

ခဏခ်င္းပဲ ကၽြန္မဘ၀ လင္းလက္လွပေစျပန္တယ္ ...

သူ႕အၾကည့္ေတြက အင္အား

သူ႕စကားလံုးေတြက ခြန္အားမို႕

သူ႕ႏွလုံးသားက သို၀ွက္ထားတဲ့

သစၥာတရားေတာ့ ရွာေတြ႕ခ်င္မိတယ္...

သူျခယ္ထားတဲ့ ေဆးေရာင္စံုေတြထဲ

ကၽြန္မခ်စ္ျခင္းရနံ႕ေတြနဲ႕

သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ေမႊးေစမယ္ ...

အမုန္းတရားနဲ႕

ေနာက္ဆံုးစကားမ်ားကို ေဘးဖယ္

ေ၀းလြင့္ျခင္း ဒဏ္ရာေတြကိုလဲ

ပယ္ေပ်ာက္ေစမယ္ ...

သစၥာတရားေတြ ထုံမႊမ္း

သံသယကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ ေရာျပြန္းလို႕

ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးကိုလဲ လွပေစမယ္ ...

ခ်စ္သူခင္းတဲ့လမ္း

ပန္းခင္းလမ္းပမာ

ခမ္းနားစရာ မလိုပါဘူး ...

သစၥာတရားေတြ ျဖန္႕ျဖဴး

ေမတၱာတရားေတြ ရနံ႕ၾကဴးေနရင္

လမ္းျဖဴးျဖဴးလို႕ မွတ္ယူၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္စမ္းမယ္ ...

ကဲ ... ဒါဆို ... ကၽြန္မရဲ႕လမင္း

လသာညေတြ ဖန္ဆင္းေပးရင္း

ခ်စ္သူ႕ အျပဳံး ၊ ခ်စ္သူ႕စကားလံုးေတြၾကားမွာ

ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မ

သူဖန္ဆင္းတဲ့ ဘ၀မွာ

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း ရသေတြနဲ႕

ကဗ်ာေတြ ဖြဲ႕ခြင့္ရပါရေစ ...

ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပြား ညီမေလး အတြက္ ... :P

ေျခေထာက္မ်ား

စိတ္အစံုကို ျမဳပ္ႏွံ

ေျခအစံုကို ရုန္းကန္လို႕

ဟို၊ဒီ ေျပးလႊားေနၾကျပန္တယ္ ...

တိုင္းျပည္အတြက္လား ...

လူမ်ဳိးအတြက္လား ...

ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လား ..

ယံုၾကည္ျခင္းအတြက္လား ...

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအတြက္လား ...

ေပါင္စတာလင္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္ဖို႕လား ...

မေသခ်ာတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာထဲက

တစ္ခုတည္းေသာ " ဖလား " အတြက္လား ...

ဘာအတြက္နဲ႕ပဲ ေျပးေျပး

ဒီေျခေထာက္ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္

ဂိုးတိုင္စိုက္လို႕ ၿပိဳင္ၾကတာမို႕

ေျခထိုးခံဖို႕လဲ မေႏွး

ျဖတ္ခုတ္ဖို႕လဲ ေသြးမေၾကာင္...

၂၂ ေယာက္ထဲ လုရတာေတာင္

ေဘာလံုးဆိုတဲ့ အေမာင္ကလဲ

ေယာင္ေတာင္ေတာင္ အျပဳံးေတြနဲ႕

ကလူက်ီစယ္ သူသယ္မယ္ ကိုယ္သယ္မယ္

လည္တည္တည္ လုပ္ေနတုန္း...

ဒိုင္လူႀကီးပိုင္ အသံုးေတြနဲ႕

ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတြ ၊ ေဘးထြက္ေဘာေတြ ၊

ပင္နတီေတြ ႏွစ္၀ါတစ္နီေတြ ၾကားမွာ

အမွားေတြကလဲ အမ်ားသား

ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကလဲ အရင္းအႏွီးတစ္ခုအလား

၀ါးတားတားေပမဲ့

မဟားဒရား ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ ...

ခုတေလာ မအားေပမဲ့ စိတ္အပန္းေျပဆို ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ေဘာလံုးပြဲ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္ ... အလယ္ပိုင္း တစ္ပြဲပါပဲ ...ဘယ္အသင္းပဲ ကန္ကန္ ၾကည့္လိုက္တာပါပဲ ... ဘယ္သူ႕ကို အားေပးတယ္ မဟုတ္ေပမဲ့ နံမည္ရွိတဲ့ အသင္းဆို အားနဲနဲ ထည့္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့ ... ဒါေပမဲ့ ထင္သလို မဟုတ္တဲ့ အခါလဲ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္ေပမဲ့ အားပ်က္သြားသလိုလို ... 

အဲဒီေတာ့ ဘာရယ္လဲမဟုတ္ ဒီေျခေထာက္ေတြ ၾကည့္ရင္း အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့တယ္ ... စိတ္ေတြပါ အလုပ္ရွဳပ္ခံၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတာ ကဗ်ာလား ... စာလားမသိဘူး ... တစ္ပုဒ္ထြက္လာတယ္ ...သူတို႕ဆို သတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက်ေတြနဲ႕ ဂိုးဧရိယာကလဲ ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ပဲ ၊ ဂိုးတိုင္ကလဲ သူ႕အတိုင္းအတာနဲ႕ သူ ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္သူကလဲ ၂၂ ေယာက္ အတိအက် ၊ ဒီၾကားထဲ ႏွစ္၀ါတစ္နီထြက္သူမ်ားရွိရင္ ယွဥ္ရတာ ပိုသက္သာေသး ... သတ္မွတ္ခ်ိန္ကလဲ မိနစ္ ၉၀ ၊ ဒီေဘာလံုး ဒီဂိုးေပါက္ထဲ ၀င္ဖို႕ ဒီေျခေထာက္ေတြသံုးၿပီး အတြန္း အတိုက္ ၊ အတိုက္ အခိုက္ ေတြၾကားမွာ မဟားဒရား ေျပးလႊားေနရတယ္ ... အဲဒါေတာင္ ေအာင္ျမင္မႈဖလားက ဘယ္မွာမွန္း မသိႏိုင္ေသးဘူး ...

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္ ... ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ ... ဘာအတြက္လဲ ... ပန္းတိုင္က ဘယ္နားမွာလဲ ... သူတို႕လို သတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက် ဘာမွ မရွိပဲနဲ႕ ေျပးလႊားေနတာ ေဘာလံုးကြင္းထဲက ေျခေထာက္ေတြ ထက္ေတာင္ သနားစရာ ေကာင္းေနေသးတယ္ ... :(

လက္တစ္စံုၿပီးလို႕ ေျခတစ္စံု လိုက္ၾကည့္ေနျပန္ၿပီေတာ့ မေျပာနဲ႕ေပါ့ ... :)

အိပ္မက္ထဲမွာ

လက္ကနာရီကိုပဲ အၾကည့္ေရာက္ေနမိတယ္ … ေလယာဥ္ရယ္ ေ၀ဟင္မွာ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ၾကာေနပါလိမ့္ … ကၽြန္မပဲ စိတ္ေစာေနမိတာလား … ေဟာ … ေျပာရင္းဆိုရင္း ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကို ဆင္းေတာ့မယ္ ဆိုပါလား … ဒီအသံၾကားရမွပဲ သက္ျပင္းကို ဟင္းကနဲ ခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ …ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႕ ေရြးစရာ ၊ လုပ္စရာ ၊ ျဖတ္ေက်ာ္စရာေတြကို အျမန္ျဖတ္ၿပီး လာႀကိဳသူ လူအုပ္ေတြထဲ မ်က္စိတစ္ဆံုး ေ၀့ရွာမိတယ္ … အင္း .. ေတြ႕ၿပီ … မမႀကီး တို႕ မိသားစု … ဟင္ … ေဖေဖ့ကုိလဲ မေတြ႕ပါလား … အေနာက္ကို လွမ္းၾကည့္ေပမဲ့လဲ မေတြ႕တာမို႕ ...

“ မမ.. ေဖေဖက ဘာလို႕ မလိုက္လာတာလဲ …” 

“ဟင္ … ၀င္သြားၿပီေလ … ေလယာဥ္ဆိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႕ တၾကြၾကြ နဲ႕ ၀င္သြားတာပဲ … ေဟာ .. သူ႕ေဘးမွာကို မေတြ႕ေနဘူးတဲ့ … ’’  ဆိုမွ ေဘးနားကို ျဖတ္ကနဲ ၾကည့္မိတယ္ … 

“ ၾကည့္ … ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေဖေဖ … လာမႀကိဳဘူးလားလို႕ စိတ္က ေကာက္ခ်င္ေနၿပီ … သိလား ..” ဆိုေတာ့

“ ေအာ္ … ေဖေဖ့ သမီးေလး ျပန္လာတာ ေဖေဖ လာမႀကိဳ လို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲ … မေတြ႕ေသးဘူး … စိတ္ေကာက္ဖို႕ပဲ စဥ္းစား ေနတာကို … ’’ 

“ ဟင္ … ေဖေဖပဲ သမီးတစ္ေယာက္လံုး မေတြ႕ပဲ ဘယ္ေတြ ေက်ာ္ၾကည့္ေနမွန္းမွ မသိတာ ..” 

“ ေဖေဖက ေက်ာ္ၾကည့္တာ မဟုတ္ရပါလား … သမီးပဲ သူ႕အစ္မကို ေက်ာ္ၾကည့္ ေနၿပီးေတာ့ ..” 

“ ကဲ … ေတာ္ပါ … သားအဖ ႏွစ္ေယာက္က မေတြ႕ရေသးဘူး … ဘာမဟုတ္တာကို အဟုတ္ လုပ္ေျပာ ေနတယ္ … ပစၥည္းေတြ စံုရင္ သြားရေအာင္ … ေမေမ ေမွ်ာ္ေနလိမ့္မယ္ … ’’ 

မမႀကီး ၀င္ေျပာလိုက္မွပဲ ဇာတ္လမ္း ျပတ္သြားေတာ့တယ္ …ကားေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ေဖေဖ့ ေဘးေနရာကို မမႀကီးကေလးေတြနဲ႕ အၿပိဳင္ လုလိုက္ေသးတယ္ … ကေလးေတြက မေက်မခ်မ္းနဲ႕ 

“ ဟင္ … တီေလးကလဲ ပိုကို ပိုတယ္ … ဘဘနဲ႕ အိမ္က် မေတြ႕ရမွာ က်ေနတာပဲ … သားတို႕နဲ႕ အတင္း ေနရာလိုက္လုေနေသးတယ္ … သူ႕ကိုယ္သူ ကေလးက်ေနတာပဲ ’’ 

ကေလးေတြ ေျပာသလို ကိုယ္ကမွားေနေပမဲ့ အေလွ်ာ့မေပးခ်င္တာနဲ႕ ... 

“ ေအာ္ ..သားရယ္ … ေနရာခ်င္းေတာ့ မလဲႏိုင္ေပါင္ … တီေလးက ေဖေဖနဲ႕ ခြဲေနရတာ အႀကာႀကီး … ဒီၾကားထဲ သူ႕ေျမးေတြ ပိုခ်စ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ … ဒါ့ေၾကာင့္ အျပတ္စည္းရုံး ေနရတာ ” 

ဆိုေတာ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ကၽြန္မကို မႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႕ ဟိုဘက္ လွည့္သြားၾကတယ္ … အိမ္ေရာက္လို႕ ပစၥည္းေတြ ခ်ၿပီးတာနဲ႕ က်န္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကို ၀တ္ေက်တမ္းေက် ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ေဖေဖနဲ႕ စကားေျပာဖို႕ကိုပဲ တာဆူေနမိတယ္ … သားအဖ ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုအေၾကာင္း ေရာက္သြားလိုက္ ၊ ဒီအေၾကာင္း ေရာက္သြားလိုက္ ေဘးလူ ေရပက္ မ၀င္ေနခဲ့ဘူး … ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ၀မ္းသာတဲ့ အေၾကာင္း ၊ အားတက္တဲ့ အေၾကာင္း ၊ အားပ်က္တဲ့ အေၾကာင္း အစံုကို မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ေျပာျပ ၊ 

“ ေဖေဖရယ္ … သမီးေလ တစ္ခါတစ္ေလ အားပ်က္စရာေတြ ၾကံဳလာရတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ခါက်ရင္ ေသခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္မိတယ္ … ” အဲလိုညည္းေတာ့ ေဖေဖက 

“ ဒီမယ္ … သမီး … ေသခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စကား ခဏခဏ မေျပာပါနဲ႕ သမီးရယ္ … အဲဒါ ဇြဲမရွိသူ ၊ တရား မသိသူေတြ ေျပာတဲ့ စကား ၊ ေဖေဖ့သမီးက ဒီလို လူစား မဟုတ္ဘူးေလ … ၾကံဳလာတဲ့ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ႏိုင္ရမွာေပါ့ …” 

“ ဟင္ … ေသခ်ာလို႕လား … ေဖေဖ … သမီးက အဲလို လူစားမဟုတ္ဘူးလား … ’’ 

“သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ … သမီးရယ္ … ေဖေဖ ေမြးထားတာ ေဖေဖ့သမီးအေၾကာင္း ေဖေဖ အသိဆံုးေပါ့ … ငါ့သမီးစိတ္ရွိရင္ ဘာမဆို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ ေဖေဖ သိတယ္ေလ …” ကၽြန္မကို အဲလိုနည္းနဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျပန္တက္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးတတ္ေသးတယ္ …
ကၽြန္မတို႕ေဘးနား ေမေမ ေရာက္လာၿပီး ...
“ ကဲ …သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ … ဘယ္ေတာ့မွ စကားေျပာလို႕ ၿပီးမွာလဲ … တစ္ေလာကလံုးမွာ သူတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လူရွိတာက်ေနတာပဲ … ထမင္းေရာ စားဖို႕ သတိရေသးရဲ႕လား … စားမယ္ … ထ … ”  ဆိုေတာ့

“ အင္းပါ … ေမေမရယ္ … ဘာဟင္းခ်က္လဲ … ေမေမ့လက္ရာ မစားရတာ ၾကာၿပီ …” ဆိုၿပီး လွည့္ခၽြဲ လိုက္တယ္ … 

“ သမီး ႀကိဳက္တဲ့ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္ထားတယ္ …” ဆိုေတာ့ တစ္အိမ္လံုး ၀ိုင္းညာရယ္ ၾကတယ္ … 

“ ဟင္ … ေဖေဖ ၾကည့္ … သမီးတို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနတာကို မနာလိုတာနဲ႕ သမီးကို ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ နဲ႕ေကၽြးမလို႕တဲ့ … ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ေမေမ … ေဖေဖ့ မိန္းမကို နဲနဲေလာက္ ရိုက္ေပးအံုး … ”  ဆိုေတာ့ ေျမးေတြကပါ ၀ိုင္းၿပီး

“ ဟုတ္တယ္ ဘဘ … ဖြားဖြားကို ႏွာေခါင္းနဲ႕ ရုိက္လိုက္ေပါ ့ … ” ဆိုၿပီး ၀င္စၾကတယ္ …
ကေလးေတြရဲ႕ ဖြားဖြားတစ္ေယာက္လဲ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ...

“ ကဲ … အကုန္လံုး ထမင္းပါ မေကၽြးပဲ ေနလိုက္မယ္… ” ဆိုေတာ့မွ တစ္အိမ္လံုး ထမင္း၀ိုင္းကို အေျပး အလႊား ေနရာ ယူလိုက္ၾကေတာ့တယ္ … 

=======================================================

နာရီ ႏွဳိးစက္သံေၾကာင့္ ကၽြန္မ အိပ္မက္ထဲက ျဖတ္ကနဲ လန္႕ႏိုးလာပါေတာ့တယ္ … အိုး … ခုနစ္နာရီ ေတာင္ ထိုးေနၿပီပဲ … ကၽြန္မ အိပ္မက္မက္ေနခဲ့တာပဲ … 

ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ျပန္တိုင္း ရေလ့ ရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြ ၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မေဖေဖ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မရေတာ့ဘူး … ဒီအိပ္မက္ေတြပဲ ထပ္ျပန္ျပန္ တလဲလဲ မက္ေနခဲ့ ျဖစ္ေတာ့တယ္ … 

                                  ============================

ကၽြန္မေဖေဖ တစ္ႏွစ္ပတ္လည္ တဲ့ေန႕က  ရန္ကုန္မွာ ရွိေနတာမို႕ ေမာင္ႏွမေတြ စုၿပီး ဆြမ္းကပ္ ျဖစ္တယ္ … ပို႕စ္ေရးဖို႕ အားခဲထားေပမဲ့ အဲဒီရက္က စိတ္မအား လူမအား ေနတာနဲ႕ မေရးခဲ့ျဖစ္ဘူး … " အေဖမ်ားေန႕ " ကလဲ အမွတ္တရ ေရးမယ္ဆိုေပမဲ့ စိတ္ေတြ ရွဳပ္ေနတာနဲ႕ ၿပီးေအာင္ မေရးႏိုင္ခဲ့ဘူး … ခုမွပဲ လက္စသပ္ပါေတာ့တယ္ … သတိရေနတုန္းပဲ ေဖေဖ …

လက္တစ္စံု

စကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး ...

ဒါေပမဲ့ ဒီလက္တစ္စံုက ခြန္အားေတြ ေပးခဲ့ဖူးတယ္ ...

ငါတို႕လက္ေတြ တြဲထားေနတုန္း

ေလေျပညွင္းလဲ တိုက္ခတ္လို႕

ကလူက်ီစယ္သြားလား သြားရဲ႕ ...

ေလနီၾကမ္းလား

၀င္ရမ္းသြားတဲ့အခါလဲ သြားရဲ႕ ..

ဒါေပမဲ့ ငါမမႈခဲ့ဘူး ..

ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံု ဖမ္းဆုပ္ထားခဲ့လို႕ ေပါ့ ...

ကာရံမညီတဲ့ ကဗ်ာေတြလဲ သီၾကဴးဖူးတယ္ ...

ပံုျပင္မဆန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြလဲ နားေထာင္ဖူးတယ္ ...

ဂဏန္းမပါတဲ့ ၀ွက္ဖဲေတြလဲ ကစားဖူးတယ္ ...

လမေရာက္တဲ့ တိမ္ဘက္ျခမ္းမွာလဲ အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ...

ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕ ျဖတ္သန္း

ဒီလက္တစ္စံုကို မွန္းရြယ္ခဲ့မိစဥ္ကေပါ့ ...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့တဲ့အခါလဲ

ဒီလက္ေတြ ျမဲေအာင္ ဆုပ္ထားႏိုင္ပါ့မလား ေတြးရင္း

ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြာခ်

ျပန္မထႏိုင္ခင္မွာပဲ

နင့္လက္ေတြ တင္းတင္းလာဆုပ္ျပန္တယ္ ....

အဲဒီခဏေတာ့

ဒီလက္အစံုနဲ႕

ရြက္ကုန္ဖြင့္လို႕ ေလွ်ာက္သြားခ်င္မိတယ္ ...

 

က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ဒုတိယေန႕

ေနာက္တစ္ေန႔ အိပ္ယာထေတာ့ သိပ္ေနမပူခင္ က်ီးပါးစပ္လႈိဏ္ဂူ နဲ႕ အနီးအပါး ဘုရားေတြကို ဖူးဖို႕ ထြက္လာခဲ့တယ္ … ကၽြန္မတို႕ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က သူတို႕အေျပာ ေတာင္ပိတ္ခ်ိန္ကလဲ ျဖစ္ျပန္ ၊ မိုးက်ခါနီး ကာလလဲ ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ဘုရားဖူး ေတာ္ေတာ္ပါးၿပီး လူက ခပ္ရွင္းရွင္းပါ … သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လဲ လက္ေဆာင္ပစၥည္း ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းမွ တစ္ဆိုင္ေလာက္ပဲ ဖြင့္ႀကတယ္ … ဆိုင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ပိတ္ထားၾကတာမို႕ သြားတဲ့ တစ္လမ္းလံုး ကၽြန္မတို႕ အဖြဲ႕ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မေတြ႕သေလာက္ပါပဲ … 

စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွာ နံနက္စာစားၿပီး ဆင္းလာၾကတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆိုင္တန္းေတြၾကား ဘုရားမုဒ္ဦးေလး တစ္ခုေတြ႕လို႕ ၀င္ဖူးျဖစ္တယ္ … ျမသပိတ္ေစတီ ဆိုလားပဲ … (ေသခ်ာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး …)

အဲဒီ ဘုရားေပၚမွာပဲ ဘုရား ရုပ္တုေတြလဲ ရွိေသးတယ္....

ကၽြန္မတို႕ ဘုရား၀င္ဖူးေတာ့ အဲဒီဘုရားေပၚမွာ ကေလးတစ္သိုက္ ေဆာ့ေနၾကတယ္ … ဘုရားလဲဖူး ၊ ဓါတ္ပံု ရိုက္ေနၾကတာေတြ႕ေတာ့ သူတို႕ေတြကုိ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ ေျပာတာနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးျဖစ္တယ္ … 

 ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ရမယ္လို႕ ဘယ္သူက သင္ေပးသြားတယ္မသိ … ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ကိုယ္စီ လက္ကေလးေတြ ေထာင္လို႕ … ပဲ အျပည့္နဲ႕လဲ အရိုက္ခံတတ္ၾကေသးတယ္ … အဲဒါနဲ႕ ေထြရာေလးပါး အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တယ္ … သမီးနံမည္ ဘယ္သူလဲ … သားနံမည္ဘယ္သူလဲ … ဘယ္ႏွစ္တန္း တက္ေနလဲ … ဘာညာသာရကာေပါ့ … အိုး … နံမည္ေတြကလဲ အလန္းေတြ … ေလးလံုးတြဲေအာက္ မေလ်ာ့ၾကဘူး … ဧည့္သည္ေတြကိုလဲ က်က်နန ဧည့္ေထာက္ခံလို႕ … ကၽြန္မတို႕ ဗ်ဴးအၿပီးမွာ ထိုင္မ်ား ေတာင္ ကန္ေတာ့လိုက္ၾကေသးတယ္ … အကန္ေတာ့ခံ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကလဲ သိတတ္ရေတာ့တာေပါ့ … 

ခုေခတ္ကေလးမ်ား ဒါေလာက္ငယ္ငယ္ေလးေတြက ေရလည္ပတ္လည္ စကားေတြေျပာၿပီး ေသခ်ာ ဧည့္ေထာက္ခံတတ္ၾကတယ္ … “ အန္တီေရ … ေနာက္ႏွစ္ၾကရင္လဲ ဒီကို ဘုရားလာဖူးအံုးေနာ္ … သမီးတို႕ ေစာင့္ေနမယ္ “ တဲ့ … ကဲ ..ေျပာတတ္ပံုမ်ား … ကၽြန္မတို႕ ငယ္ငယ္ကနဲ႕မ်ား ကြာပါ့ … ကၽြန္မတို႕ေတြလဲ “ အင္း … အင္း … လာခဲ့မယ္ … ေစာင့္ေနေနာ္ … “ ဆိုၿပီး ပံုေျပာပစ္ခဲ့တယ္ … ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ မယ္မွန္း မသိလို႕ေလ … 

အဲဒီက ဆင္းေတာ့ က်ီးပါးစပ္ လိုဏ္ဂူဘက္ ဆက္သြားျဖစ္တယ္ … က်ီးပါးစပ္ လႈိဏ္ဂူ ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အေၾကြေစ့လဲ … လိုရာ ဆုေတာင္းၿပီး ပစ္လို႕ က်ီးပါးစပ္ ဆိုတဲ့ေနရာ ၀င္ရင္ ဆုေတာင္း ျပည့္တယ္ေပါ့ … ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး … ဒီလိုပဲ ပစ္ေနၾကတာပဲေလ … 

အဲဒီကေန ျပန္တက္လာေတာ့ အဆင္းတုန္းက မသိသာေပမဲ့ အတက္ၾကေတာ့ အေမာသား … အေပၚ ျပန္ေရာက္ေအာင္ သံုးေနရာေလာက္ နားခဲ့ရတယ္ … 

အေပၚနားမွာ ရွိတဲ့ ဘုရား ၀င္ဖူးျဖစ္တယ္ … လႈိဏ္ဂူကေလး ထဲမွာပဲ ...

ဒါက မုဆိုးႀကီး ဒူးေထာက္တဲ့ ေနရာ ဆိုလားပဲ … 

ဘုရားဖူးၿပီး အခန္းျပန္ နားၾကတယ္ … ကၽြန္မတို႕လဲ အခန္းျပန္ေရာက္ေရာ မိုးေတြ ရြာပါေတာ့တယ္ … ညေနပိုင္း နားၿပီးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္း ေရာက္ကတည္းက စားျဖစ္တဲ့ ဆိုင္ေလးမွာ ညစာ သြားစားၾကတယ္ … ဆိုင္တိုင္းနီးပါး ကိုရီးယားကား ထဲကလိုပဲ တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္စားလို႕ ရတဲ့ ခံုတန္းေလးေတြ ရိုက္ထားၾကတယ္ … ဒါေပမဲ့ တစ္ခံု ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဆန္႔တာမို႕ အဖြဲ႕လိုက္သမားဆို အဲဒီေနရာမွာ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး … 

ကၽြန္မတို႕ေတာ့ အဲဒီခံုတန္းေလးမွာ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ၿပီး စားၾကည့္ခဲ့တယ္ … ပိုက္ဆံရွင္းရင္း မနက္ျပန္ေတာ့မယ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့ မိုးရြာထားလို႕ ရာသီဥတု သိပ္ေအးေနပါတယ္ဆိုမွ ဆိုင္က ေကာင္မေလး ေလာကြတ္ေခ်ာ္ၿပီး ေရခဲစိမ္ ေရသန္႔ဗူး လက္ေဆာင္ပါတဲ့ … ေနာက္တစ္ေခါက္ လာရင္လဲ သူတို႕ဆိုင္ လာစားေနာ္တဲ့ … 

ဘုရားေပၚ တစ္ခါတက္ၿပီး ဘုရားဖူးၾကတယ္ … မိုးရြာထားေတာ့ ဒီေန႕လဲ ျမဴေတြ ဆိုင္းၿပီး ဘုရားပုရ၀ဏ္မွာ တိမ္ေတြျဖတ္ေျပးေနတာ ၾကည့္ရင္း ေလွခါးထစ္ေတြေပၚ ဆင္းထိုင္ျဖစ္တယ္ … တိမ္ေတြထဲမွာ ထိုင္ေနရတဲ့ အရသာ ဘာနဲ႕မွ မတူဘူး … ထိုင္ေနရင္းနဲ႕ တိမ္ေတြလြင့္သလို စိတ္ေတြလဲ ဟိုေရာက္လိုက္ ၊ ဒီေရာက္လိုက္ … ဟိုဒီေငးေမာလိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ထမျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး …

 ထံုးစံအတိုင္း ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ၿပီး ရာသီဥတုကလဲ ေတာ္ေတာ္ေအး ေနတာမို႕ ျပန္လာခဲ့ရတယ္ … မနက္ အိပ္ယာႏိုးလို႕ ေတာင္ေအာက္ဆင္းလာေတာ့  အသြား ၊အျပန္ ျဖတ္လာတဲ့ ဘုရားဖူး ကားမမီတာမို႕ က်ဳိက္ထို - ရန္ကုန္ ကား နဲ႕ပဲ ျပန္လာျဖစ္တယ္ ...

ေရာက္ခဲ့တဲ့ က်ဳိက္ထီး႐ုိး ဘုရားဖူး တစ္ေခါက္ ...

                   ေအးရာ ေအးေၾကာင္းလို႕ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ႕ သြားဖို႕ ခရီးစဥ္ကို တကယ္ေအးႏိုင္မဲ့ ေနရာေတြ စဥ္းစားေနမိတယ္ …( ေတာင္ႀကီးဘက္ဆို လူလဲေအး ၊စိတ္လဲေအးေလာက္မွာပဲေပါ့ … ) ရန္ကုန္မွာ တအားပူတဲ့ သတင္းရထားတာနဲ႕ ရန္ကုန္ေျမ ေျခခ်ၿပီးတာနဲ႕ ညမအိပ္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ကားလက္မွတ္၀ယ္ … ေအးမယ္ထင္တဲ့ ေနရာေတြ ေလွ်ာက္သြားပစ္လိုက္တယ္ … အဲဒီ သြားခဲ့တဲ့ ေနရာေလးမွာ တကယ့္ကို စိတ္ေတြလဲ ေအးခ်မ္းၿပီး တစ္သက္မွာ တစ္ခါဆိုသေလာက္ ကၽြန္မဘ၀ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ရသြားသလားပဲ ထင္မွတ္မိတယ္ … အဲဒီေနရာေလး အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေအးေဆး ေရးေတာ့မယ္ …

                    ခုက ကၽြန္မ က်ဳိက္ထီးရိုးလဲ ေရာက္တယ္ … ပို႕စ္ေရးမယ္ ၾကြားထားၿပီးမွ မအားတာနဲ႕ မေရးျဖစ္တာ … သူမ်ားေတြက ေရးဖို႕တကဲတဲ ေနာက္က်မွာ စိုးတာနဲ႕ အျမန္ေရးဖို႕ စီစဥ္လိုက္ရတာ … ပထမသြားတဲ့ေနရာက ျပန္လာလို႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ၀င္တာနဲ႕ ကားေပၚကေနပဲ က်ဳိက္ထီးရိုး ဆက္သြားလို႕ရမလား ကားလက္မွတ္ လွမ္းျဖတ္ၿပီး ညမအိပ္ပဲ ညကားနဲ႕ ဆက္ထြက္ခဲ့တယ္ … အေဖၚလဲ ေကာင္းတာနဲ႕ ကၽြဲေက်ာင္းလိုက္မိတယ္ ဆိုပါေတာ့ … လူက ေတာက္ေလွ်ာက္သြားရင္း ခရီးေတြပန္းလို႕ ေနမေကာင္းခ်င္တာနဲ႕ ကားမထြက္ခင္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေတြ႕တဲ့ေဆးခန္း ၀င္ျပေတာ့ ဆရာ၀န္က Pressure တအားက်ေနလို႕ ေဆးသြင္းေပးၿပီး အနားယူဖို႕ အေၾကာင္း ေျပာလာတယ္ … ကၽြန္မလဲ ကားလက္မွတ္ ျဖတ္ၿပီးတာမို႕ ဒီညပဲ က်ဳိက္ထီးရိုးသြားမဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဆရာ၀န္ေတာင္ “ ဟမ္ “ ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားေလရဲ႕ .. (အဲေလာက္ ဆိုးတာ … းP )

                       တစ္ခါမွ မသြားဖူးလို႕ေတာ့ မထင္နဲ႕ေနာ္ … ဒီတစ္ေခါက္က သံုးခါေျမာက္ … ၾကြားတာ … ဒါေပမဲ႕ မႏိုင္ပါဘူး … ကိုယ္ေဘးက အေဖၚေတြက ေလးခါေျမာက္ဆိုပဲ … ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတုန္းက ဘယ္သူေျပာလို႕ မွတ္ထားမိမွန္းမသိေပမဲ့ ေသခ်ာမွတ္ထားမိတဲ့ စကားကို သြားသတိရမိတယ္ … က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရား တစ္ေခါက္ဖူး ဖူးရင္ သံုးေခါက္ျပည့္ေအာင္ လာရတတ္တယ္ ဆိုပဲ … ခုက သံုးေခါက္ေျမာက္ဆိုေတာ့ ဟုတ္မွာပဲ ထင္မိတာ ေဘးကသူက ေလးေခါက္ေျမာက္ေတာင္ ဆိုေတာ့ ေတြးေနၾကအတိုင္း ဘယ္ဟာမွ အျမဲတန္းမွန္တယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူးေလေပါ့ …စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး …

                       ည 9:00 နာရီေလာက္က ကားထြက္လာတာ နံနက္အေစာႀကီး 2:00 နာရီေလာက္ ေတာင္ ေျခကို ေရာက္လာတယ္ … ကားသမားေတြ စတည္းခ်တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ေပးခဲ့ေတာ့ အဲဒီမွာ နားၾကရတယ္ … အရမ္းေစာေနေသးေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕လဲ အိပ္ဖို႕ ေနရာယူ ျပင္ဆင္ေနၾကေလရဲ႕ … ကၽြန္မေတာ့ လူလယ္ေခါင္ႀကီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္ေလာက္ပါဘူး ေတြးရင္း ခရီးပန္းလာလို႕ အေညာင္းေျပ ခဏ ၀င္လွဲမိတာ … တကယ္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ … ဒါေတာင္ ဆိုင္ရွင္အဖြားႀကီးက ( ကၽြန္မေဘးက အေဖၚ အတင္းတုတ္သလို ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္လွတဲ့ အသံနဲ႕ ) အိပ္ယာထၾကဖို႕ ၊ နံနက္အေစာဆုံးကား မီေအာင္တက္ဖို႕နဲ႕ ၊ အဲဒီကား မမီလို႕ ေနာက္ကားေစာင့္ရရင္ လူျပည့္မွ ထြက္တာမို႕ ေနအရမ္းပူတဲ့ အေၾကာင္း ၊ အေပၚမွာလဲ ေတာင္ပိတ္ခ်ိန္မို႕ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ မရွိတာေၾကာင့္ သူ႕ဆိုင္မွာပဲ မနက္စာစားသြားဖို႕ အေၾကာင္း ေဆာ္ေၾသာ လာပါတယ္ …

                       အဲဒါနဲ႕ သူေျပာသလို အျမန္ထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ ၊ မနက္စာမွာစားၿပီး ေတာင္တက္ကား ဆီကို ဆက္ထြက္လာျဖစ္တယ္ …

          လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေလးကိုပဲ ဓါတ္ပံုရိုက္ ၀ါသနာအိုးမ်ား ထံုးစံ ႀကိဳဆိုပါ၏ တို႕ ၊ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ တို႕မွ မက်န္ ကင္မရာ တကားကားနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးေနၾကေလရဲ႕ … ကၽြန္မ မဟုတ္ပါဘူး … ေဘးကအေဖၚေတြပါ … ကၽြန္မက ေအးေဆး … သူမ်ား မွတ္တမ္းတင္ထားသမွ် အားလံုး Stick ကေလးနဲ႕ ကူးၿပီး ပို႕စ္ေတြကို ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ အပိုင္းလိုက္ တင္သြားမယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္ ... လူတင္မက ဘုန္းႀကီးလဲ ၀ါသနာအိုးထင္ရဲ႕ … ကင္မရာ တကားကားပဲ...

                     
                        ေတာင္တက္ကားဆီ လာတဲ့လမ္း ျမဴေတြက ခပ္ဆိုင္းဆိုင္းမို႕ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အေကာင္းသား ...

                      
                         ကၽြန္မတို႕ စီးရတဲ့ ေတာင္တက္ကားပါ … တစ္တန္း ၆ ေယာက္ထိုင္ရၿပီး လူ ၄၀ ေက်ာ္မွ ကားထြက္ပါတယ္ … ရေသ့ေတာင္အထိကို ၁၅၀၀ိ/ ၊ ရင္ျပင္ေတာ္နားအထိဆို ၃၀၀၀ိ/ …

                      
                          တစ္ေထာက္ နားတဲ့ ရေသ့ေတာင္ အေရာက္မွာေပါ့ ... ပထမေတာ့ ရေသ့ေတာင္ ထိပဲ ကားစီး .. ဟိုဘက္ကို ေျခလ်င္တက္ … လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားေတြလဲ ၀င္ဖူးရင္း ၊ ရႈခင္းေတြလဲ ဓါတ္ပံုုရိုက္ရင္းေပါ့ … စိတ္ပဲရွိၿပီး လူက ခရီးပန္းေနတာမို႕ မႏိုင္တာနဲ႕ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ေတာင္ေပၚထိ စီးသြားပါတယ္ …

                       အေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ေတာင္ဆင္းကားေတြ ေစာင့္ရတဲ့ ေနရာေလးနားမွာ ေတာင္က်ေရ စီးတဲ့ ေရတံခြန္ ေသးေသးေလးေတြ ရွိပါတယ္ … ဒါေပမဲ့ မိုးမရြာေတာ့ ေရကမစီးဘူး ျဖစ္ေနတယ္ …

                        ေတာင္တက္တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လဲ ထမ္းစင္မ်ားနဲ႕ တက္သူေတြ ရွိရဲ႕ … ကၽြန္မေတာ့ အေပၚကေန အမိန္႕သား ထိုင္စီးဖို႕ စိတ္ကူးၾကည့္လို႕ မရမိဘူး … ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာနဲ႕ ဒီလုပ္ငန္းေတြက ကၽြန္မတို႕ ငယ္ငယ္ကထည္းက အသားက်ၿပီးသားေတြမို႕ သူတို႕အတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး … ေတာင္တက္ကားမ်ား စီးရင္ ေရွ႕ဆံုးခံုတန္း ေနရာဦးမွ မွန္လိမ့္မယ္ … ကားေဘာ္ဒီကိုလဲ ကိုင္လို႕ရ ၊ ကင္မရာသမားမ်ားလဲ မွတ္တမ္းတင္လို႕ အဆင္ေျပေပါ့ … မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မေနာက္က ေကာင္မေလးဆို ဘယ္သူ႕ခါးကိုင္ရေကာင္းႏိုးနဲ႕ မထိတထိ လာကိုင္ရွာတယ္ …

                       ေတာင္တက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ Roller Coaster စီးသလို မနဲထိန္းၿပီး စီးရတဲ့ၾကားက  ေဘးနားက  Camera Man မ်ားလဲ အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ေနေလရဲ႕ … ( ကၽြန္မ အတြက္ ပို႕စ္ ကုန္ၾကမ္းေလး ျဖစ္သြားပါတယ္ ... းP ) အဲလိုနဲ႕ ေတာင္ေပၚေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ႀကိဳဆုိုေရးနဲ႕ ေနရာခ်ထားေရးမ်ား ကလဲ ဘုရားဖူးပါးခ်ိန္မို႕ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္စြာ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္ … ကၽြန္မတို႕လဲ ခရီးပန္းေနၿပီမို႕ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား ေရြးခ်ယ္မေနေတာ့ပဲ သံုးေနရာေလာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္လိုက္ပါေတာ့တယ္ … တကယ္လဲ ေကာင္းပါတယ္ … အခန္းေလးက အေပၚထပ္လဲ ျဖစ္ျပန္ ၊ အခန္းကထြက္ရင္ ၀ရန္တာေလးလဲ ရွိမို႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ အဆင္ေျပလွပါတယ္ …

                       
                          ကၽြန္မတို႕လဲ ေရာက္ေရာ ရာသီဥတုက ခ်က္ခ်င္း ျမဴေတြဆိုင္းၿပီး အခန္းက လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရင္ ရွစ္ခြင္တိုင္း မႈန္မႈိုင္းမႈိုင္း ပတ္လည္မွာ ဆိုသလို ေတာေတာင္ရႈခင္းေတြက လြမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အလွႀကီး လွေနေလရဲ႕ … ေန႕လည္ပိုင္းေရာက္လာၿပီမို႕ လြမ္းေရးထက္ ၀မ္းေရးခက္လို႕ စားစရာ သြား၀ယ္ ၊ စားေသာက္ၿပီး ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ တစ္ေန႔လည္ခင္းလံုး အိပ္ပစ္လိုက္မိတယ္ …

                                  အိပ္ယာႏိုး ၊ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ဘုရားေပၚ သြား ၊ ဘုရားရွိခိုး ၊ ဘုရားပံုေတြ ေထာင့္ေပါင္းစံုက ရိုက္ျဖစ္တယ္ …

                        ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး ေအာက္ဘက္က စားေသာက္ဆိုင္တန္း ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ ေတြ႕တဲ့ ဆီထမင္း နဲ႕ ငါးေၾကာ္ ၊ အေၾကာ္စံုေတြ ၀ယ္ၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္ထိ္ုင္ရင္း သြားစား ျဖစ္တယ္ …

                        ၿပီး ရင္ျပင္ေပၚ ဘုရား ျပန္တက္ဖူးတာ တိမ္ေတြ ေလထဲမွာ လြင့္ၿပီး ကၽြန္မ တို႕ေဘးနားမွာ တိမ္ေတြ ျဖတ္ေျပးေနတာ ထိုင္ၾကည့္ရတာ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလြန္းလို႕ ထမျပန္ခ်င္ေအာင္ပဲ …

                       
                          ဒါေပမဲ့ အေတာ္ေမွာင္လာၿပီမို႕ ထျပန္လာရတယ္ ...
                
                          ရင္ျပင္ ေပၚကေန တည္းတဲ့ဆီ ျပန္တဲ့ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ မီးေတြ ေမွာင္ေနတာမို႕ မီး ေမွာင္ေမွာင္ တိမ္ေတြ ၾကားမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္ … ဆက္ပါအံုးမယ္ … ေနာက္တစ္ည အိပ္အံုးမွာ ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္မွ အနီးအနားေတြ သြားမယ္ဆိုၿပီး အခန္းျပန္ အိပ္ျဖစ္ပါတယ္ …..

ေအးရာေအးေၾကာင္း

                               ရန္ကုန္မွာ ေန႕အပူခ်ိန္က ယခင္စံခ်ိန္က်ဳိးခဲ့သည့္ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္သို႕ ေရာက္ရွိေနတဲ့အေၾကာင္း မိုးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒ ညႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာနက ထုတ္ျပန္တဲ့ သတင္းဖတ္လိုက္ရတယ္ ... 

                               ဟင္ ... ပူတာေတာ့ ေႏြလမ်ားလို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မတ္ ၊ဧၿပီ ၊ ေမ လမ်ား မဟုတ္ပဲနဲ႕ေတာင္ ဇန္န၀ါရီ ၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ေတြတုန္းကလဲ ပူေနခဲ့တာပဲ ... အဲဒီတုန္းကလဲ ပူလြန္းလို႕ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး ... ပူတာ အေၾကာင္းျပၿပီး ျပန္ခ်င္ခဲ့တာ အသည္းအသန္ ... 

                              ခု အျမင့္ဆံုး အပူခ်ိန္ေရာက္ေနပါတယ္လို႕ ေၾကျငာ ထားတာေတာင္ ေအးတယ္မွတ္ၿပီး ျပန္ခ်င္ျပန္ၿပီ ... နားလည္ရခက္လိုက္တဲ့ ဒီစိတ္ ... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ နားမလည္ပါဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ သူမ်ားနားလည္ႏိုင္မလဲ ... နားမလည္လဲ ဒီတိုင္းပဲ ေနၾကပါ ... ဖြေတာ့ မဖြနဲ႕ ေပါ့ ... 

                                 ေအးရာေအးေၾကာင္း စိတ္ကူးေပါက္ရာ သြားလိုက္အံုးမယ္ ... ( တစ္ပါတ္ေလာက္... ) ေႏြရာသီ အပန္းေျဖတယ္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သေဘာထားၿပီး အျမင့္ဆံုး အပူခ်ိန္ေတြၾကားထဲမွာ လမ္းသြားေလွ်ာက္ၾကည့္မယ္ ...

                             ကမာၻေအးဘုရားလမ္း ၊ ျမကၽြန္းသာေဘးက အင္းလ်ားကန္ေတာင္ ကုန္းေျမေတြ ေပၚတဲ့ အထိ ေနအပူရွိန္ ျပင္းတယ္ ဆိုေတာ့ အား .. ပါး ..ပါး ... ေတာ္ေတာ္ပူလိုက္မဲ့ ျဖစ္ျခင္း ... ဒါေပမဲ့ ဒါ တကယ္ႀကီးလားလို႕ သြားၾကည့္ မွာပါ ... :P

“ ၀ဋ္ ”

အစြယ္ကိုလိုသူ မိဖုရား ...

အသြားေစခိုင္းသူ မင္းဧကရာဇ္ ...

ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအျဖစ္ အျပစ္မွတ္လို႕

“ သင္သတ္လိုက သတ္ပါ ”လို႕လဲ

ေသာႏုတၳဳိ မုဆိုးလို

ကိုယ့္အျပစ္ မရွိတဲ့ ျဖစ္အင္

အယူခံ၀င္ဖို႕လဲ မျမင္ ......

တစ္ဘက္ကလဲ ပုထုဇဥ္

ဘုရားအေလာင္း ဆႏၵန္ဆင္လို 

“ ခင္မ ..၀မ္းေျမာက္ပါေလေတာ ့” လို႕လဲ 

ၾကည္ျဖဴစြာ ေပးအပ္မယ္မထင္ .....

ကဲ ... ငမိုက္သားအသင္ 

အျပစ္မ႐ွိေပမဲ့ 

၀ဋ္႐ွိတာမို႕

ႏွစ္ေစ့ (စိ) ရင္ေတာ့ 

လြတ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕ .....

မိုးသီးေတြ ေၾကြတယ္ ...

                              ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္ေနတယ္ ေျပာတာ လြန္အံ့မထင္ … ဟိုရက္ကပဲ မိုးေတြရြာၿပီး ေနေတြ တအားျပန္ပူလို႕ မေနႏိုင္ေအာင္ပဲ ေျပာတုန္းရွိေသး … သၾကၤန္ၿပီးမွ မေျပာမဆိုနဲ႕ မိုးသည္းႀကီးမည္းၾကီး ရြာလာလိိုက္တာ … မရြာခင္တည္းက မိုးေတြ ေလေတြ လာေတာ့မယ္မွန္း သိလို႕ တံခါးေတြ အကုန္လိုက္ပိတ္ၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ ေရခ်ဳိး ေနလိုက္တာ … အျပင္မွာမိုးေတြ တအုန္းအုန္းခ်ေနမွန္းမသိ … 

                               ထြက္လဲ လာေရာ အသံေတြ ျပင္းလိုက္တာဆိုၿပီး တံခါးတစ္ခ်ပ္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာ … ေခါင္မိုးကို မိုးသီးေတြ ထိၿပီး ကြဲထြက္လာတဲ့ အပိုင္းအစေတြ အိမ္ထဲ ၀င္လာတယ္ … တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အဆက္မျပတ္ ၀င္လာလိုက္တာ … 

                            မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး … ေျခေထာက္ေတြ ဘယ္လို အျပင္ ေရာက္သြားတယ္ မသိ … မိုးေရထဲမွာ ေဖြးေဖြး လႈပ္ေနတဲ့ မိုးသီးေတြ လိုက္ေကာက္ ေနမိတယ္ … တစ္ခါမွ အဲေလာက္ အၾကာႀကီးနဲ႕ မုိးသီး အႀကီးႀကီးေတြ ရြာတာ မေတြ႕ဖူးဘူး … တစ္ခ်ဳိ႕ဟာဆို လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ႀကီးတယ္ … 

                               ေခါင္းေတြေပၚလဲ တေျဖာင္းေျဖာင္း လာရိုက္တာ … ေခါင္မိုးနဲ႕ ထိၿပီး ကြဲစင္လာတာေတြကလဲ လူကိုလာမွန္ … အိုး … ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ … တစ္ကိုယ္လံုး မိုးေရေတြ ရႊဲၿပီး ရွိရွိသမွ် ေပါက္ကြဲခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေတြလဲ မိုးေရစက္ေတြ ၊ မိုးသီးေတြနဲ႕ အတူ လြင့္စင္ေၾကကြဲပစ္လိုက္တယ္ … စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေအးခ်မ္းၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္ … 

                            ေကာက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ ၀ါးလိုက္၊ စားလိုက္ လုပ္ေနတာ … မႏိုင္ေတာ့တာနဲ႕ ပန္းကန္ တစ္ခ်ပ္ယူၿပီး ေကာက္ထည့္ ၊ အၾကီးၾကီးေတြ ရေပမဲ့ မိုးေရထဲမွာပဲ ျပန္ေပ်ာ္ ကုန္တာမို႕ သတိရလို႕ ဓါတ္ပံု ရုိက္ထားမယ္ စိတ္ကူးေတာ့ နဲနဲ ေသးေသး ေတြပဲ က်န္ေတာ့တယ္ … 

                         အင္း ... ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕က်လဲ သူပဲ သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာခဲ့တာ မဟုတ္သလိုနဲ႕ ေနက ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနလိုက္တာ ...  အေျပာင္းအလဲ ျမန္လိုက္တာလဲ အရမ္းပဲ ... ဘာမွ မဟုတ္ေပမဲ့ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးလို႕ အမွတ္တရ ေရးထားတာပါ ... ရန္ကုန္မျပန္ခင္ ကလဲ ႏွင္းမိုးေတြ ရြာဖူးတယ္ .....

“ႏွာေစးေနတယ္ ”

                        ႏွစ္သစ္ကူးၿပီးလို႕ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းအသစ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အသစ္ေတြနဲ႕ ရင္ခုန္ ေနၾကမလား ... ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ဖို႕ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳၿပီး ဆုပဲ ေတာင္းေနၾကမလား ... ဘယ္သူေတြ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကမလဲ ကိုယ္မသိဘူး ... 

                        အရင္ႏွစ္ေတြေတာ့ ႏွစ္တိုင္း ဒီရက္ဆို ဗမာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား ... ကုသိုလ္ေလး ပြားျဖစ္တယ္ ... ဆုမေတာင္းျဖစ္တာေတာ့ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ... ဆုေတာင္း တိုင္းျပည့္မယ္ဆို ပ်င္းစရာႀကီး ျဖစ္ေနမွာ ... ဘ၀ဆိုတာ ငိုတစ္လွည့္  ၊ရယ္တစ္လွည့္ ၊ ေပ်ာ္တစ္လွည့္ ၊ ပ်င္းတစ္လွည့္မွ ေကာင္းမွာေပါ့ ... မဟုတ္လို႕ ဆုေတြ ေတာင္းၿပီး ျပည့္ေနရင္ သမာ႐ုိးက်ဆို ပ်င္းစရာႀကီး ... အဲဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းဖို႕ မႀကိဳးစားပါ ... ကံၾကမၼာ က်ီစားတဲ့ အတိုင္း ေနလိုက္တယ္ ... 

                        ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္မွမေရာက္သလို ဘယ္မွ မသြားပါ ... စိတ္မပါလို႕ ... စိတ္မပါရင္ မလုပ္တာ အေကာင္းဆံုးမို႕လား ... 

                      ရန္ကုန္က ၀ယ္လာတဲ့ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကေလး မၿပီးေသးတာနဲ႕ ၿပီးေအာင္ ဖတ္ေနလိုက္တယ္ ... ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) ေရးတဲ့ “ စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ဳိးပါ ” တဲ့ ... ဟိုတေလာ ကတည္းက ဖတ္ေနတာ ခ်ထားၿပီး စိတ္ညစ္တိုင္း ေရထခ်ိဳး ပစ္လိုက္တယ္ း P ... တစ္ေန႕ ဘယ္ႏွခါေတြ ခ်ဳိးမိ သြားတယ္ မသိ ... အေအးမိၿပီး ႏွာေစးသြားတယ္ းP ... 

                     ဘယ္လို ႏွာေစးျခင္းမ်ဳိးလဲ ဆိုေတာ့ ပံျုပင္ထဲက ဘုရင္ႀကီးေရွ႕ ေရာက္ေနတဲ့ ယုန္ကေလးရဲ႕ ႏွာေစးျခင္းမ်ိဳးပါ ... ဘုရင္ႀကီး ဘာေမးေမး ယုန္ကေလးက “ ႏွာေစးေနပါတယ္ ဘုရား” ဆိုေတာ့ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရတယ္တဲ့ ... 

                        အင္း ... ကၽြန္မလဲ ခုတေလာ “ ႏွာေစးေနပါတယ္ ...”

ကၽြန္မ နဲ႕ သၾကၤန္

                               သၾကၤန္လား ... ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္ ထင္တာပဲ ... ဟိုအိမ္ ၊ဒီအိမ္ မုန္႕ေတြ လုပ္ၾကေတာ့ မုန္႕လာေ၀လို႕ မုန္႕စားရတာတို႕ .. အ၀တ္အစားအသစ္ေတြ ၀တ္ရတာတို႕ .. ေရပက္ရတာတို႕ ကို ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္ ထင္ပါတယ္ ... 

                               အဲလိုနဲ႕ နဲနဲ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့လဲ ရွစ္တန္းႏွစ္ ေႏြေက်ာင္းပိတ္တုန္းက အဲဒီ အခ်ိန္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး မႏ ၱေလးသၾကၤန္ အစည္ဆံုး ဆိုလို႕ အိမ္က လူႀကီးေတြနဲ႕ သြားလည္ဖူးတယ္ ... တည္းတဲ့အိမ္က ကားနဲ႕ သၾကၤန္ ေရပက္ခံ ထြက္လိုက္တာ .. က်ဳံးေဘးမွာ မီးသတ္ပိုက္နဲ႕ ထိုးပက္လို႕ ေရမြန္းၿပီး သတိလစ္သြားခဲ့ဖူးတယ္ ... မႀကိဳက္ေတာ့ျပန္ဘူး ... သၾကၤန္လည္ရတဲ့ အရသာကို ... 

                             ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဒီတိုင္းပဲ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ ... အမွတ္မရွိ ရန္ကုန္မွာ ပဲ သၾကၤန္ တအားစည္တဲ့ ကာလကို ၾကံဳျပန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး ေရပက္ခံထြက္လိုက္ၾကတာ .. ကားေပၚပါတဲ့ ေယာက္က်ားေလးေတြ ဟိုဘက္ကား ဒီဘက္ကားရန္ျဖစ္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေနၾကတာ သူတို႕ ဆြဲရတာနဲ႕ သၾကၤန္လည္ရတဲ့ အရသာ ဘာမွန္းမသိဘူး ... 

                               ကိုယ့္အဖြဲ႕တင္မဟုတ္.. သူမ်ားကားေတြလဲ ဒီလိုပဲ ..ဟိုနား၊ဒီနား ရန္ပြဲနဲ႕ပဲ ေတြ႕ေနရတယ္ ..  အဲလိုနဲ႕ သၾကၤန္လည္တာႀကီးကို မႀကိဳက္တတ္ေတာ့တာ ၊ေပ်ာ္ရမွန္း မသိေတာ့တာ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ ...  ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလိုေနလာခဲ့တာ... သၾကၤန္ဆို စာအုပ္ကေလးဖတ္ၿပီး ၿငိမ့္ရတဲ့ အရသာ ပိုႀကိဳက္လာခဲ့တယ္ ... 

                              သူမ်ားေတြ ေအာ္ၾက ၊ ဟစ္ၾက ၊ ေပ်ာ္ၾကတာ ၾကည့္ေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာပါ ... ကိုယ္တိုင္ပဲ မေပ်ာ္တတ္တာ ... 

                             ဒီကသူေတြလဲ သၾကၤန္ကို ပိုေပ်ာ္တတ္ၾကတယ္ထင္တယ္ ... သူမ်ားေတြ သၾကၤန္မက်ခင္ အေစာႀကီးထဲက ေရပက္ၾကၿပီး သူမ်ားႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ ၿပီးလို႕လဲ မၿပီးၾကေသးဘူး .. ပက္ေနၾကတုန္း .. သူတို႕ေတြက ေပါင္ဒါနဲ႕ ေရေတြ ေဖ်ာ္ၿပီး ပက္ၾကတယ္ .. အက်ၤီေတြေျခာက္သြားရင္ ေပါင္ဒါေတြ ေဖြးက်န္ခဲ့တာ ..သူတို႕က သၾကၤန္အတြက္ သၾကၤန္အက်ၤီေတြ ထုတ္တယ္ ... ၀ယ္၀တ္ၾကၿပီး တစ္ႏွစ္သံုးဆိုေတာ့ အေကာင္းသား .. ကၽြန္မတို႕ဆီမွာ လိုဆို စပန္႕အက်ၤ ီေတြ လိုမ်ိဳး ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားေတြေပါ့ ... 

                            မႏွစ္ကေတာ့ သၾကၤန္တြင္း အေပါင္းအသင္းေတြ ေခၚၿပီး မုန္႕လံုးေရေပၚ လံုးစားၾကတယ္ .. လံုးေနရင္းက ေရပဲ ထပက္ခ်င္တဲ့သူက မ်ားေနတာနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း လံုးရတာပ်င္းလာတာနဲ႕ အလယ္က ထန္းလ်က္ေတြ မထည့္ေတာ့ပဲ အလံုးေသးေသးေလးေတြ ေရထဲ ပစ္ခ်ၿပီး ဆယ္ထား ၊ ထန္းလ်က္ေရေတြႀကိဳပစ္လိုက္ၿပီး ထည့္စားလိုက္တာ ... မုန္႕လံုးေရေပၚကေန မုန္႕ၾကာစိ ဘ၀ေျပာင္းသြားခဲ့ဖူးတယ္ ... 

                                ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆို ရန္ကုန္မွာတုန္းက ပူလြန္းလို႕ ခဏခဏ မွာေသာက္ျဖစ္တဲ့ Orange Juice ကို အဆီ ပုလင္း၀ယ္ ... သၾကားနဲ႕ သံပုရာသီး ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး ထည့္ၿပီး ေရေဖ်ာ္ ၊ ေရခဲထည့္ၿပီး ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ့သူေတြကို ေသာက္ခ်င္သူတိုက္ .. အဲလိုလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္ ... သူမ်ားလဲ ရင္ပူသက္သာ ၊ကိုယ္လဲ သက္သာ စိတ္ကူးထားတာေျပာတာ.. စိတ္အား လူအားခဲ့ရင္ေပါ့ ... ဘယ္ေန႕လို႕ မသိေသးဘူး ...

                         

                               ဒီေန႕ေတာ့ ဟုတ္မဟုတ္မသိဘူး ... ဒီမွာေတာ့ ဓေလ့လို ျဖစ္ေနေတာ့ လူတိုင္းလဲ လုပ္ၾကေတာ့ ကိုယ္လဲ ဘာရယ္မဟုတ္... သၾကၤန္ၾကိဳတယ္တဲ့ ... ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ လုပ္ၾကလား ..မမွတ္မိဘူး ... ထီး၊ ယပ္၊ တံခြန္ ၊ကုကၠား နဲ႕ ခုနစ္ရက္သားသမီး ၿဂိဳလ္ေျပ ၊ နံေျပ ဆိုလားပဲ ... ခုနစ္ေန႕ နဲ႕ဆိုင္တဲ့ အရြက္ေတြေရာ ... အစုံထည့္ၿပီး သၾကားမင္းကို ႀကိဳထားတယ္ ... ေရ ၊ ဆီမီး ၊ ဖေယာင္းတိုင္ ၊ အေမႊးတိုင္လဲ ထြန္းၾကတယ္ ... ေထရ၀ါဒမွာ အဲဒါေတြ မပါေတာ့  ဟုတ္၊ မဟုတ္မသိေပမဲ့ ႏွစ္တိုင္း ဒီေရာက္ ကတည္းက လုပ္လို႕ လုပ္လိုက္တယ္ ... ဒါေပမဲ့ ကိုယ္အဲလိုလုပ္လို႕ ခုနစ္ရက္ သားသမီး ေဘးရန္ေတြ ကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမယ္ ေသခ်ာရင္ ေနာက္ႏွစ္ ေတြလဲ လုပ္ျဖစ္အံုးမလားပဲ ...

ကိုယ္တရားခံလား ... ?

                                ခရစ္ႏွစ္ကူးၿပီးျပန္ေတာ့ ျမန္မာႏွစ္ကူးျပန္ေတာ့မယ္…. ဘယ္ႏွစ္ေတြပဲ ကူးကူး တကယ္ေတာ့ အသက္တစ္ႏွစ္ ႀကီးလာျပန္ၿပီ ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ… ( ကိုယ္ထင္တာ ေျပာတာ ...)

                               ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္လိုက္တာ ရာသီဥတုပူလြန္းလို႕ မေနႏိုင္ဘူး… အရင္အေခါက္ေတြ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘယ္သြားမယ္၊ ဘာလုပ္မယ္၊ ဘာစားမယ္ ၊ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ရွိတယ္ … ခုေတာ့ ရာသီဥတု ပူလြန္းတာေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာသြားသြား ၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေရေအးေအးေလး ေသာက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကလြဲရင္ ဘာအာသီသမွ မရွိခဲ့ဘူး… 

                                ဒီလဲ ျပန္ေရာက္ေရာ ရာသီဥတု ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလးမို႕ ေနရတာ အဆင္ကို ေျပလို႕ … ျမန္မာႏွစ္ကူးခါနီးမို႕ သၾကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕ အသက္လား ဘာလားမသိ ၊ ေဟာ … မေျပာမဆို ၀ုန္းဒိုင္း ၀ုန္းဒိုင္းနဲ႕ သၾကၤန္မိုးလား ၊ ဘာမိုးလား လဲ မေျပာတတ္ ၊ သဲႀကီး မဲႀကီး ရြာခ်လိုက္တာ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ … 

                               ၿပီးလဲ ၿပီးေရာ အေျပာင္းအလဲ ျမန္လိုက္တဲ့ ရာသီဥတု ခ်က္ခ်င္းႀကီးကို ပူလာလိုက္တာ … မေနႏိုင္ေအာင္ … 

                                ရာသီဥတုေတြကလဲ မွန္းဆလို႕ မရေအာင္ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ … 

                                မွီတင္းေနတဲ့ လူေတြကလဲ ထူးမျခားနား… 

                                အေျပာင္းအလဲေတြကလဲ အမ်ားအျပား … 

                               ယူတတ္မယ္ ျမင္တတ္မယ္ ဆိုရင္ ေတာ့လဲ တရား ရခ်င္စရာ ေတြက အမ်ားသား… 

                                ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့ အနိစၥသေဘာ အျမဲ မရွိတာ ေတြကလဲ အတိုင္းသား … 

                                အမွန္တရား ဆိုတာေတြ ရွာေဖြရင္း ျဖတ္သန္း လာတဲ့ ႏွစ္ေတြကလဲ မဟားဒရား … 

                             အမွန္တရား ဆိုတာ ဘာေတြလဲ ေသခ်ာ မသိေသးခင္မွာပဲ အေသခ်ာဆံုး အမွန္တရား တစ္ခု ကေတာ့ ႏွစ္ေတြ ကူးၿပီးတိုင္း အသက္ေတြႀကီးလာတာပဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ … 

                               

                               အင္း … ဒီလိုေတြ ေျပာေတာ့ ခုပဲ တရား က်ေနသလိုလို၊ မနက္ျဖန္က်ရင္ပဲ တရား ရေတာ့မလိုလို နဲ႕ တကယ္ တမ္းေတာ့ ဘာတရားမွ မရေသးသလို ဘာတရားမွလဲ မသိေသးပါလား … 

                              တရားမသိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလဲ ရာသီဥတုနဲ႕ အၿပိဳင္ အပူေတြနဲ႕ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတုန္းပဲ … အျပင္ ကိုေတာင္ အပူေတြ ထုတ္လႊတ္ ေပးႏိုင္တဲ့ အစြမ္းေတြလဲ ရွိေသး ...
        
                            ဆိုလာေတြလို လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္မ်ား ထုတ္ေပးႏိုင္ရင္လဲ အေကာင္းသား ... အပူေတြၾကားက အခ်ီႀကီး ၾကံဖို႕ စိတ္ကူးလိုက္ေသးတယ္ ... အဲလိုမထင္လိုက္ပါနဲ႕ ... အမိေျမက " လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၊ ျပည္ထြန္းကား " ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ထဲက အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကမ်ား ကူညီႏိုင္မလား စဥ္းစားမိလို႕ပါ ... းP

                              ဟင္ … ဒီလိုဆိုေတာ့ ကမာၻႀကီး တစ္ေန႕တစ္ျခား ပူေႏြးလာတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲမွာ  ကိုယ္ေတာင္ တရားခံ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီလား မသိ းP …..

Template ေျပာင္းၾကည့္တယ္ ...

                        ခုတေလာ စိတ္႐ွဳပ္စရာေတြ မ်ားလြန္းလို႕ တစ္ခုတည္းေသာ စိတ္ထြက္ေပါက္ကေလး ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အိမ္ကေလးကို မအားတဲ့ ၾကားကေန အလြမ္းေျပ လာတက္ေခ်ာင္းၾကည့္တာ Template  က အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕တာနဲ႕ Blogger Template ထဲမွာ အလြယ္ေတြ႕တာေလး ေျပာင္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ... အိုး ... အဆင္ကို ေျပလို႕ .... 

                       

                          ေမာလြန္းလို႕ စိတ္ေတြ ႐ွဳပ္လြန္းလို႕ ေမာ့ၾကည့္ခ်င္ရက္နဲ႕ မၾကည့္အားလို႕ မၾကည့္ရတဲ့ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို ေနာက္ခံထားၿပီး ျမင္လိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္ ... ကဲ ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအိမ္ကေလးကိုပဲ လြမ္းေနျပန္တယ္ ... ဒီလိုနဲ႕  အလြမ္းေျပလာၾကည့္ရင္း Template အသစ္ေလးနဲ႕ အသက္၀င္ေတာက္ပလာျပန္သလိုပဲ .....

သက္ဆိုင္သူသို႕

                         သက္ဆိုင္သူသို႕ ဆိုတ့ဲ အတိုင္းပါပဲ သက္ဆိုင္သူသ႔ိုပဲ ရည္ရြယ္ေရးလိုက္တာပါ … အျခား ဘေလာ့ဂ္ကို လာလည္ေနၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားကို ဒီလိုစာမ်ဳိးေပးဖတ္ရမွာ အားနာေပမဲ့ မတတ္သာလို႕ ေရးလိုက္ရပါတယ္ … ကိုယ္ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ စာေရးျဖစ္တဲ့့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ပို႔စ္ေတြထဲမွာ ၾကံဳရင္လည္း ထည့္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္ … 

                  ကိုယ္ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာစာေရးေနတာ မဟုတ္ဘူး … လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ စိတ္ကူးေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြနဲ႕ ဘ၀ကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ျဖတ္သန္းေနၾကသူေတြခ်ည့္ပါပဲ … အဲဒီထဲမွာမွ စိတ္ကူးေတြကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္တဲ့သူေတြ ရွိသလို ဘ၀နဲ႕ ဆႏၵေတြ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႕ ျဖတ္သန္းေနၾကသူေတြလဲ အမ်ားႀကီး ႐ွိမွာပါ … ကိုယ္လဲ လူထဲက လူမို႕ ငယ္ငယ္ထဲက စာေရးစာဖတ္ျခင္း အလုပ္ကို၀ါသနာ ပါဖူးေသာ္လဲ လုပ္ခြင့္မၾကံဳလို႕ မလုပ္ခဲ့ရတာကို ခုေတာ့ လုပ္ဖို႕ အခြင့္အေရး ၾကံဳတာကတစ္ေၾကာင္း (ဘေလာ့ဂ္ဂါအစ္ကိုတစ္ေယာက္ စကားငွားေျပာရရင္ အလကားရလို႕ ေရးခ်င္တာ ေလွ်ာက္ေရးသည္ ဆိုသလိုပါပဲ …)  ထူးထူးျခားျခား အေၾကာင္းမရွိလွပါဘူး … 

                      ကိုယ္ Professional စာေရးဆရာမ မဟုတ္သလို အပ်င္းေျပဆိုၿပီးေတာ့လဲ ေပ်ာ္ေစ၊ျပက္ေစေတြ ေရးေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး … ကိုယ့္စာေတြက ကိုယ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကံဳတာကို ခ်ေရးလိုက္တာပါသလို ကိုယ့္စိတ္ထြက္ေပါက္အေနနဲ႕ ေရးတာေတြလဲ ပါမယ္ … 

                         ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတက္ၿပီး အေပ်ာ္ရွာေနတာ မဟုတ္ဘူး … အေပ်ာ္ရွာခ်င္ရင္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ကိုယ္ေရးတဲ့စာ ကိုယ္တာ၀န္ယူမႈ စိတ္ေတြ ကပ္ၿငိေနတဲ့ စာေရးျခင္း အလုပ္ကို ဘယ္လုပ္ေနမလဲ … G- Talk ေပၚမွာ Chatting ရုိက္ၿပီး ကိုယ္သိတဲ့သူေတြကိုေရာ မသိတဲ့သူေတြကိုေရာ ဟုတ္တာေတြေရာ မဟုတ္တာေတြေရာ ေလွ်ာက္ေျပာရင္းနဲ႕ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ေဖာခ်င္ရာ ေဖာေနမွာေပါ့ … အဲလိုေျပာလို႕လဲ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိး ေလွ်ာက္မေတြးပါနဲ႕ … တျခားသူမ်ားကို ပုတ္ခတ္ေျပာျခင္းလဲ မဟုတ္ပါ … ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ ခံယူခ်က္ကို ေျပာတာပါ …  

                       အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ဆိုတဲ့သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚကို အဲလိုနည္းနဲ႕ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ရုိးသားေအးေဆးစြာ စာေရးေနတာပါ … ဘာျဖစ္ခ်င္လို႕ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဆိုတာမ်ဳိး ေရးတာမဟုတ္ခဲ့သလို တကယ္ေရးလာေတာ့ ကိုယ္ေရးတဲ့စာေတြ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း လာလည္ရင္း အားေပးၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖၚ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ကူညီရုိင္းပင္းမႈနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္အသက္ေလး ဆက္သြင္းေနျဖစ္ခဲ့တယ္ေျပာပါေတာ့ … 

                      အဲဒါကို ဘယ္လိုအေတြး ဘယ္လိုနားလည္မႈေတြလြဲၿပီး ကိုယ့္ကို ဒီေပၚလာၿပီး ပုတ္ခတ္တယ္မသိဘူး … ေရးတဲ့သူေတြကေတာ့ သူတို႕ေရးတာမသိႏိုင္ဘူး အထင္နဲ႕ ျဖစ္မယ္ … ကိုယ္က ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ပဲ … IP Address ဖမ္းစစ္လိုက္တာနဲ႕ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာ ကိုယ္သိတယ္ေလ … ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာဘာသာရပ္ အဓိကနဲ႕ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ပညာေတာ္သင္သြားေနတဲ့ အေမာင္ ေက်ာင္းေတာ္သား တစ္ေယာက္ကလဲ ကိုယ္နဲ႕ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ သူမ်ားအေျပာနဲ႕ ၀င္ေဖာ သြားရွာေသးတယ္ … ကိုယ္ IP ေတြ စစ္လိုက္ရင္ သိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ ျဖစ္သြားတယ္ ထင္တယ္ … 

                        ေလးျဖဴလဲ အေၾကာင္းမဲ့ ေျပာခဲ့တာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး … (ေဆြမ်ဳိး အရင္းႀကီးေတြ သစၥာေဖာက္တယ္ဆိုတာကိုေပါ့ …) ကိုယ့္အသက္ လူ႕သက္တမ္းတစ္၀က္က်ဳိးလာခဲ့ၿပီ … လူေတြသေဘာ ခုထိမေစာေၾကာႏိုင္ေသးတာ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ညံ့လို႕ပါ … ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ဘာလဲနဲ႕ ကိုယ္ဘယ္လို လူမ်ဳိးဆိုတာ ဒါ့ထက္ပိုသိခ်င္ရင္ နဲ႕ ေ၀ဖန္အၾကံေပး ေမးျမန္းစံုစမ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ ေမးလ္ အေကာင့္ကိုလဲ သိေနတာပဲ … ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကိုလဲ သိေနတာပဲ …  အခ်ိန္မေ႐ြး ေျပာခ်င္တာ ေျပာလို႔ရတယ္... သက္ဆိုင္သူရဲ႕ သက္ဆိုင္သူကိုလဲ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ … ျခံဳခိုတိုက္ခုိက္တယ္ဆိုတာ သတၱိမရွိသူ ၊သူရဲေဘာေၾကာင္သူေတြရဲ႕ အလုပ္ပါ … 

                        ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တစ္ခုေလာက္လဲ ေျပာခ်င္တယ္ … ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုလဲ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႕ တာ၀န္မယူပါနဲ႕ … မလုပ္ေပးခ်င္ဘူး ၊ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ထင္ရင္ အေစာ ကတည္းက တာ၀န္မယူပါနဲ႕ … ကိုယ္ဆို ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တာေတြ မလုပ္ခ်င္တာေတြကို ဘယ္လို ဟန္ေဆာင္မႈမ်ဳိးနဲ႕မွ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး … မလုပ္ႏိုင္လို႕ မလုပ္ခ်င္ဘူးထင္ရင္ အရွင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး … ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ကိုယ္မသိတဲ့ လူ႕စိတ္ကို သိလိုက္ရတယ္ … 

                        ကိုယ့္အတြက္ စိတ္ပ်က္သြားေစတာကလြဲရင္ ေရွာ့မရွိပါဘူး … အဲဒီအတြက္လဲ ကိုယ္ ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ မလုပ္ပါဘူး …စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာေနပါ… ေကာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္းကြက္ကေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္ … ခုဒီစာကိုလဲ ကိုယ္သိတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ရုံပဲ ေရးတာပါ … (ကိုယ့္စိတ္ကေလး ထြက္ေပါက္ေပးတဲ့ သေဘာေပါ့ … ) 

                       ေရာက္လာလို႕ ဖတ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖၚ ေမာင္ႏွမမ်ားကိုလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ဒီစာကို ဖတ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ေစတဲ့ အတြက္ အားနာေစမိတယ္ … ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုလဲ ကိုယ္ စိတ္ကူးေပါက္တဲ့ အခါနဲ႕ ေရးစရာရွိတဲ့ အခါ ေရးပါမယ္ … ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ကိုယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ေလ … ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္သာလွ်င္ အပိုင္ဆံုးပဲမို႕လား …

BarcampYangon 2010

                             ရန္ကုန္မွာ ေရာက္ေနတာနဲ႕ Barcamp Yangon ပြဲလုပ္တာ သြားၾကံဳေနတာနဲ႕ ဘာရယ္ညာရယ္ ဟုတ္ပါဘူး … တစ္ခါမွလဲ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိတာ တစ္ေၾကာင္း ဘယ္သူေတြ ဘာေတြေျပာၿပီး ဘယ္လိုလုပ္တဲ့ပြဲမ်ဳိးလဲ သိခ်င္တာတစ္ေၾကာင္းနဲ႕ ေရာက္သြားခဲ့တယ္ … ေရာက္သြားေတာ့ အေရွ႕ ၀င္ေပါက္မွာ Register လုပ္ၿပီးတာနဲ႕ အက်ၤ ီ ၊ ေဘာ့ပင္ ၊ CD ေခြ တစ္ေခြ ၊ Note Book တစ္အုပ္ ေပးလာတယ္ … ( Barcamp လာတဲ့ ပရိသတ္ကို လက္ေဆာင္ေပးတာ … ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အလွည့္လဲ ၿပီးေရာ ေနာက္လူေတြ မရၾကေတာ့ဘူး … ကိုယ္ေတာင္ ကံေကာင္းလို႕ ကပ္ၿပီး ရလိုက္ေသးတယ္ ဆိုပါေတာ့ … အမွန္ေတာ့ လာတဲ့ လူဦးေရက အရမ္းမ်ားေနတာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္မွာပါ … )

                              တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလဲ အရင္ကထက္ အရမ္းတိုးတက္လာၾကတယ္ … လာတက္ၾကတဲ့ ပရိသတ္တကယ္မ်ားတာ … (ေနာက္ေန႕ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ  ဖတ္လိုက္ရတာ  Register လုပ္ၿပီး တက္တဲ့ လူဦးေရ 1796 ဦး ႐ွိဆိုပဲ ... ) နည္းပညာကိုလဲ တကယ္ စိတ္၀င္တစား ရွိၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ … ကိုယ္တိုင္လဲ အမွန္တကယ္ စိတ္၀င္စားလို႕ သြားခဲ့တာပါ …

                              တစ္ခါမွလဲ အဲဒီ အေဆာက္အအံုဘက္ေတြ မေရာက္ဖူးဘူးဆိုေတာ့ သိတဲ့သူေတြ ဆရာတင္ၿပီး သြားေနလိုက္တာပဲ … သူမ်ား သြားရင္ သြားလိုက္တယ္ ေျပာတာပါ … သူမ်ားထိုင္ေတာ့ ကိုယ္လဲ ထိုင္ေပါ့ … ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့ Topic ကို အေရွ႕က Board မွာကပ္ထားတာ သြားၾကည့္ၿပီး ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ၊ စိတ္၀င္စားတာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေျပာမဲ့ အခန္းေတြမွာ သြားေျပာင္းနားေထာင္လို႕ရတယ္ … ကိုယ္လဲ ေမးလိုရာ ေမး ၊ ေျပာလိုရာေျပာ လို႕ ရတဲ့ အျပင္ သူတို႕ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ကိုယ္က ပိုသိရင္လဲ ၀င္ဖလွယ္လို႕ ရတဲ့ ပြဲေလး … ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ Free ျဖစ္တယ္ေပါ့ … ေျပာေနတဲ့သူ ကိုယ္တိုင္ကလဲ ဖိတ္ေခၚၿပီး ေျပာခိုင္းတယ္ …

                            ကိုယ္တိုင္လဲ ဘယ္အေၾကာင္းအရာ နားေထာင္ရမလဲ စဥ္းစားေနရင္း ဘယ္မွ မသြားခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ ထိုင္လက္စအခန္းမွာပဲ ထိုင္လက္စသူနားမွာပဲ ဆက္ထိုင္ေနရင္း ေျပာမဲ့ ေခါင္းစဥ္ကလဲ Unicode အေၾကာင္း ဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္လဲ စိတ္၀င္စားတာနဲ႕ ဆက္နားေထာင္ ျဖစ္သြားတယ္ … ဘာလို႕ဆို ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေရးစတံုးက အခက္အခဲ ျဖစ္ဖူးတာ သတိရရင္း နားေထာင္ျဖစ္တယ္ …

                               အဲဒါကိုပဲ ေဘးကတစ္ေယာက္က ကိုယ္တိုင္ေတာ့ G – Talk မွာ လဲ Chat တာ မပ်က္ ၊ Facebook မွာလဲ Barcamp ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို အေရးမပ်က္ ၊ သူ႕ရဲ႕ Twitter ေတြ ၊ Friendfeed ေတြထဲလဲ Facebook မွာ တင္သမွ်ေတြ ေရာက္ေအာင္ ခ်ိတ္ထားၿပီးသားမို႕ တစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့တဲ့သူက ကိုယ့္ကို ဇြတ္အတင္းနဲ႕ စိတ္မ၀င္စားပဲနားေထာင္ေနပါတယ္ ဆိုၿပီး ကန္ျငင္းတာကို အားမတန္လို႕ မာန္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္လာျဖစ္ပါတယ္ …

                            ေနာက္ေန႕ ဘယ္သူေတြ အသိမရွိလဲပဲ ကိုယ္စိတ္၀င္စားမယ္ထင္တဲ့ Topic နဲ႕ စိတ္၀င္စားမယ္ထင္တဲ့လူကို ရွာၿပီး အခန္းေတြ လိုက္ရွာေျပာင္း နားေထာင္မယ္လို႕ စိတ္ကူးရင္း အားခဲထားေပမဲ့ ကံဆိုးစြာပဲ သြားမယ္လို႕ အိပ္ယာလဲ ထေရာ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး allergy ျဖစ္ၿပီး ဘယ္မွ ထြက္လို႕ မျဖစ္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားေတာ့ ကိုယ့္ေျပာထားတဲ့သူကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ သြားမယ္ စိတ္ကူးေသာ္လဲပဲ မသြားႏိုင္ျဖစ္ၿပီး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဒုတိယေန႕ ပြဲစဥ္ကို ဘာမွ မသိလိုက္ရေတာ့ပဲ ပထမေန႕ အေတြ႕အၾကံဳေလး အနဲအက်ဥ္းနဲ႕ Barcamp Yangon တစ္ရက္တာ အစီအစဥ္ကို ေရးလိုက္တာပါ …ရန္ကုန္ေရာက္တံုး အမွတ္တရေလးေပါ့....

အျဖဴေရာင္ သံစဥ္မ်ား အပိုင္း (၄)

                                ႀကိဳဆိုပါတယ္ 2010 … ကၽြန္မအတြက္မဟုတ္ပါ … ကၽြန္မနဲ႕ ေက်ာင္းတံုးက အရိပ္ပမာ ႐ွိေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး အတြက္ပါ … ကၽြန္မတို႕ ေက်ာင္းၿပီး ကတည္းက ကြဲသြားလိုက္ၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို ေက်ာ္လာခဲ့ပါတယ္ … ျပန္ေတြ႔ၾကတာလဲ မၾကာေသးတာမို႕ ေတြ႕ၾကတဲ့ ခဏေလးလဲ အလြမ္းမေျပႏိုင္ စကားေတြလဲ ေျပာလို႔ မကုန္ႏိုင္ … ကၽြန္မ ဒီဘက္ကို ေရာက္သြားလိုက္တာ ႐ွိစုမဲ့စု သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးအဆက္အသြယ္အကုန္ျပတ္ကုန္ပါတယ္ …

                            ခုကၽြန္မ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာနဲ႕႔ ျဖစ္ေအာင္ လာေတြ႔ပါတယ္ ... ကြဲသြားၿပီးကတည္းက ပထမဆံုး လူခ်င္းျပန္ေတြ႕တာမို႕ ေ႐ွးျဖစ္ေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ ေဟာင္းေတြလဲ ေျပာလို႔မကုန္ႏိုင္ …သူက အခ်ိန္မရ ကၽြန္မက မအားနဲ႕မိုလဲ စကားက မျပတ္ … သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္မသိလိုက္တာေတြ ခပ္မ်ားမ်ား … ေက်ာင္းၿပီးေနာက္ပိုင္း အလုပ္ကိုယ္စီ ၀င္လုပ္ၾကရင္း ကြဲသြားလိုက္တာ …

                                 အဲဒီေနာက္ပိုင္းသူက အလုပ္ထြက္ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တက္ေနခဲ့တာ M.E ၿပီးသြားတဲ့ အထိ .. အဲဒါေတြလဲ ကၽြန္မ မသိလိုက္ … ခု ေက်ာင္းၿပီးျပန္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးၾကံရာမရ ၀န္ထမ္း ၀င္လုပ္ေနခဲ့ျပန္တယ္တဲ့ … ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ကၽြန္မနဲ႕ တြဲျဖစ္ခဲ့တာလဲ မေျပာနဲ႕ … ဘယ္ေလာက္ စိတ္႐ူးေပါက္လဲဆ္ို ဒီဘြဲ႕ႀကီး ရထားၿပီး ယူထားၿပီးမွ အင္မတန္သတၱိေကာင္းစြာ S.A.E Scale နဲ႕ပဲ 10 ႏွစ္ Bond ထြက္ရင္ 10 သိန္း အေလ်ာ္နဲ႕ ၀င္လုပ္ခဲ့တယ္တဲ့ … ကၽြန္မလဲ ဘယ္လိုစိတ္ကူးမ်ိဳးနဲ႕လဲလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာစိတ္ကူးေတြမ်ားနဲ႕လဲ လို႕ မစဥ္းစား တတ္ေအာင္ပဲတဲ့ …

                              ခုေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေလး လုပ္သက္သံုးႏွစ္ေလာက္ပဲ ႐ွိေသးတာမို႕ ေ႐ွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္အခက္နဲ႕ … 2010 ကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႀကီးစြာနဲ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ … ထြက္ဖို႕ရာလဲ ဒီအလုပ္ရဖို႕ကိုပဲ ခက္ခဲစြာ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့အျပင္ ေလ်ာ္ရအံုးမယ္ဆို မတန္လြန္းလို႕ပါတဲ့ … အဲဒီေတာ့ 2010 ဆိုတဲ့ ႏွစ္သစ္ႀကီးၾကရင္ စနစ္ေတြ တစ္မ်ဳိးေျပာင္းလို႕ သူ႕ရဲ႕ Bond ေလးမ်ားျပယ္ခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ေမွ်ာ္လင့္ႀကိဳဆိုေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႕ ထပ္တူ သူ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ျပည့္၀ပါေစ ဆႏၵျပဳရင္း ကၽြန္မလဲ ႀကိဳဆိုပါတယ္ 2010 …

                           အားလံုးေသာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ 2010 မွာ စိတ္သစ္လူသစ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အသစ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ႏွစ္သစ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ဒီပို႕႔စ္ေလး တင္ျခင္းလြန္းလို႔ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားကေန တင္လိုက္တာပါ ...