ဘေလာ့ဂ္ေဒး အမွတ္တရ

       31 ရက္ 8 လ က ဘေလာ့ဂ္ေဒးဆိုၿပီး FB ရပ္၀န္းမွာ အေပါင္းအသင္းတစ္စုရဲ႕ post ေလးေတြ ဟိုနားဒီနား ျပန္ဖတ္ရေတာ့ ရင္ေတြေတာင္ ခုန္လာသလို စိတ္ထဲမွာလဲ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္္ ရပ္၀န္းေလးေပၚ FB notes ေလးေတြကတဆင့္ ေျခခ်ခြင့္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ပိုးေလးက ေခါင္းျပန္ျပဴလာတယ္ … စိတ္ထဲမွာလဲ စာေတြပဲ ျပန္ေရးခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္ … ျဖစ္တာက ခုမွ မဟုတ္ပါဘူး … ၾကားထဲမွာလဲ ခဏ ခဏ ရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေပၚလာေလ့ရွိေပမဲ့ ႀကိဳဆိုသူမဲ့ အိမ္္ေလးေပၚကို တက္ရမွာ ရြန္႔တြန္႔တြန္ ႔ျဖစ္ေနခဲ့မိတယ္ … ခုတေလာ သူမ်ားေတြရဲ႕ စာေလးေတြ ျပန္ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွ အသိတစ္ခု ျပန္၀င္လာျပန္တယ္ … ဟိုးတစ္ခ်ိန္ ဘေလာ့ဂ္ စမေရးခင္ အလုပ္အားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း online ေပၚမွာ သတင္း ၊ ရုပ္ရွင္ ၊ သီခ်င္းက စလို႔ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာေတြ ၊ သိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ မွန္သမွ်တက္ရွာရင္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာကို စၿပီး သတိထားမိ လာတယ္ … အဲဒီအခ်ိန္မွာကတည္းက တခ်ိဳ႕ နံမည္ရေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါႀကီးေတြ နံမည္ရေနတဲ့ နည္းပညာဆိုဒ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးေတြ႔လာရတယ္ … online ေပၚမွာပဲ ေလွ်ာက္လည္ရင္း စာလိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္တုိင္လဲ ဘေလာ့ဂ္ေလး စလုပ္ျဖစ္တယ္ … လုပ္ျဖစ္တာေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာ diary ေရးသလိုပဲ ေရးေနမိတာ … ခ်ျပရေလာက္တဲ့ စာေတြလဲ မဟုတ္ေလေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ ခ်မျပျဖစ္ခဲ့ဘူး … ဒီလိုပဲ internet ဆိုတာကို 24hrs သုံးဖို႔ အဆင္ေျပတဲ့ ဆီမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနလို႕ အလုပ္ပင္ပန္းတဲ့အခါ၊ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ စိတ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ၊ ပ်င္းတဲ့အခါ၊ အထီးက်န္ ခံစားရတဲ့အခါ၊ ထြက္ေပါက္ေပးခ်င္တဲ့ အခါေတြမွာ ေရးခဲ့မိတယ္ … အဲဒီမွာ မေရးခင္ ning site ေလး တစ္ခုမွာလဲ ေရးဖူးေလရဲ႕ … ေနာက္ေတာ့ စာေတြလည္ဖတ္ရင္း ေကာမန္႔ေလးေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ only me မဟုတ္ေတာ့ပဲ public ေပၚေရာက္လာခဲ့တယ္ … အဲလိုနဲ႔ 2009 August ထဲမွာပဲ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ခပ္တည္တည္ တက္လာျဖစ္ခဲ့တယ္ … စေရးတာေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ ရယ္မိတဲ့အခါလဲရွိ ၊ ရွက္မိတဲ့အခါလဲ ရွိေပါ့ … ဘယ္သူဖတ္ဖို႔ ေရးတာမဟုုတ္ပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြ ေရးေန ခိုက္မွာပဲ ေရးေဖၚေရးဖက္ သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္း အသင္းေတြ ေရာက္လာၿပီး ေကာမန္႔ေတြ ေပးသြား စီေဘာက္စ္ ထဲေအာ္သြားနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တရုန္းရုန္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကာလေလးက ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့သလို လြမ္းစရာလဲ ေကာင္းခဲ့တာ အမွန္ပါ … အဲဒီကာလေတြ ဆီမွာေတာ့ အလုပ္ထဲ လဲသူ႔စိတ္ ၊ အျပင္သြားလဲသူ႔စိတ္ ၊ စားလဲသူ႕စိတ္ ၊ အိပ္လဲသူ႔စိတ္ ၊ ျဖစ္တဲ့ထိေအာင္ လႊမ္းမိုးခံရဖူးတယ္ … တစ္ခါ တစ္ေလ အိပ္ယာေပၚ ေရာက္တာေတာင္ အေတြးထဲ သူေရာက္လာရင္ အိပ္ယာထ ေမ့သြားမွာစိုးလို႕ ထ ေရးတဲ့အထိ စြဲလန္းခဲ့ဖူးတယ္ … နည္းပညာဆိုဒ္ေတြ သြားၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေလးကို အမ်ဳိးမ်ဳိး အလွွဆင္၊ ျခယ္ကာသ ရတာလဲ အေမာ … သူ႔အေပၚ ေပးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ နဲ႔ ကိုယ္ ၊ စိတ္ ၊ ႏွလံုး သံုးပါးလံုးကိုလဲ ရႊင္ျပံဳးေက်နပ္ခဲ့ဖူးတယ္ … ဘယ္သူ႔အတြက္ မွ မဟုတ္သလို ဘာအက်ဳိးအျမတ္ အတြက္မွ မဟုတ္ပဲ ေပ်ာ္ခဲ့မိတဲ့ ေနရာေလးကို အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး နဲ႔  ျမန္ မာျ ပည္  ျပန္ေရာက္သြားတာက တစ္ေၾကာင္း ၊ အိမ္ေထာင့္ တာ၀န္ေတြ ပိသြားတာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ခြဲခြာခဲ့ ရတယ္ … ကၽြန္မခြဲခြာၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြလဲ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္ခြာ ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြလဲ သိသိသာသာ ႏႈတ္ဆက္ ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြလဲ ေနျမဲအတိုင္း က်န္ရစ္နဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ သိသိသာသာ ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ဖဘေပၚ မွာပဲ အေပါင္းအသင္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို ေတြြ႕ေနရတယ္ … ကိုယ့္အိမ္ေလး လြမ္းလို႔ သြားၾကည့္ရင္း ေရာက္ရင္လဲ သရဲေျခာက္မတတ္ တိတ္ဆိတ္ေနေလရဲ႕ … အဲလိုနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေရးဖို႔ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ စဥ္းစားမိေပမဲ့ အိမ္ကေလးေပၚ မေရာက္ျဖစ္တဲ့ထိ ေျခလွမ္းေတြ တုန္႔ေနခဲ့တယ္ … ဘေလာ့ဂ္စေရးကတည္းက ဘယ္သူဖတ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေရးခဲ့တာ မွ မဟုတ္ခဲ့ပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္လို႔ ေရးခ်င္ရာေတြ ေရးေနခဲ့ၿပီး ဒီအတိုင္းပစ္ထားခဲ့မိတာ ကိုယ္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေလး ကိုယ့္ဘာသာ ၿဖိဳခ်မိသလို အေတြး ၀င္လာျပန္တယ္ … ( ဘေလာ့ဂ္ေဒးရဲ႕ လႈိင္းခတ္မႈနဲ႔ေပါ႔ … ) ♫♪♪ ♫♪ ဒီကစၿပီး …. ♫♪ ေရွ့ကိုေလ …… ♫♪♪ ♫♪ ဆက္မဆိုေတာ့ပါဘူး … မေသခ်ာေသးလို႕ :) … ဖဘမွာ 2009 ကတည္းက အေကာင့္ဖြင့္ထားေပမဲ့ မေရာက္ျဖစ္ဘူး … ဒီလိုပဲ သတင္းေလး တက္ဖတ္လိုက္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ တက္ၾကည့္လိုက္ကလြဲလို႔ ခ်စ္ခင္ေပ်ာ္၀င္ၿပီး မသံုးျဖစ္ဘူး … ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ဦးေလာက္ မခ်စ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ :) … ဘာလို႔ဆို ကၽြန္မရဲ႕ FB Friends ထဲမွာ ဆိုရင္ စာေရးဆရာ ၊ ကဗ်ာဆရာ ၊ ပန္းခ်ီဆရာ ၊ ဓါတ္ပံုဆရာ၊ ဘေလာ့ဂ္ဂါနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အမ်ဳိးအရင္းေတြပဲ ရွိေနခဲ့တယ္ … ကၽြန္မကို သိတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မသိတဲ့သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မက add သည္ျဖစ္ေစ ၊ ကၽြန္မကို add သည္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္မရဲ႕ friend list ထဲမွာ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ အႏုပညာသမားေတြရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို အလြယ္တကူ ေတြ႔ေနရတဲ့ အတြက္ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူမိတယ္ … ကၽြန္မ friend list ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အားလံုးက ကၽြန္မကို မသိေပမဲ့ ကၽြန္မသိတဲ့ ကၽြန္မေလးစားတဲ့ ကၽြန္မျမတ္ႏုိးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အားလံုးဟာ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ဦးေတြပါပဲ … ခုထိလဲ ခ်စ္ေနဆဲပါပဲ ... <3

အေမမ်ားေန႕ အမွတ္တရ

ေမေမ 
သမီးရင္ထဲမွာ ရွိတာေတြ ေမေမသိႏိုင္မလား ......

ဒြိဟ

အိမ္ေရွ႕က ျမင္ကြင္း

လင္းတစ္လွည့္ ေမွာင္တစ္လွည့္

မဆန္းျပားခဲ့ေပမဲ့

ညိႈ႕ယူဖမ္းစားထားလို႕ .....

အာရုံေတြ ေထြျပား 

ေသြမသြားတဲ့ အမွန္တရားေတြၾကားက

ေ၀၀ါး၀ါး ေတြးမိျပန္တယ္ .....

ေန၀င္ခ်ိန္လား 

ထင္မွတ္မွားေတာ့

ငိုခ်မိမတတ္ 

အေတြးေတြ ရပ္တန္႔သြားေစတယ္ .....

ေမွာင္မဲ့ဆဲဆဲ 

အလင္းေတြက်ဲခ်

ျပံဳးျပေနတဲ့ ဆည္းဆာအလွကို

ရူးမိုက္မွားလို႕ ျပန္ျပံဳးျပမိတယ္ .....

အဲဒီခဏေတာ့ .....

"ေန၀င္ခ်ိန္" မဟုတ္တဲ့

"တိမ္ေတာက္ခ်ိန္" လို႕

ဘာသာေျဖေတြး 

ေငးေမာရင္းက

မနက္ျဖန္ လင္းအားႀကီးဖို႕ .....

ရွိသမွ် အလင္းစ

ဒီေန႔ကုန္ေအာင္ က်ဲခ်ခဲ့တာ .....

မဂၤလာပါ ...

ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ပစ္ထားခဲ့တာ ... အခ်စ္ေဟာင္းေလးကို ... ျပန္ေတြ႕ေတာ့လဲ ရင္ေတြမ်ားေတာင္ ခုန္ရဲ႕ ... အဲေလာက္ ညိႈ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္ပါလား ... ဒီကေနာက္ဆို မပစ္ထားေတာ့ပဲ မၾကာ မၾကာ လာၾကည့္မယ္ ...

HAPPY BIRTHDAY ' K ' ! (သို႕) 5 က်ပ္တန္ Birthday Wish

ကၽြန္မအိမ္ကေလးေပၚလာၿပီး ရင္မဖြင့္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ … ဘာရယ္ညာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး … ခရီးထြက္ေနရတာရယ္ … မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ တာ၀န္ ၊ ၀တၱရားေတြၾကားမွာရယ္ နစ္ျမဳပ္ေနတာနဲ႕ စိတ္ပဲ ေရာက္ၿပီး လူက မေရာက္ျဖစ္ … 

ဟိုးတစ္ေလာက ခရီးထြက္သြားတာ ျမန္မာျပည္ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေနတယ္ … အဲဒီရက္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း “ K ” ရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ေရာက္လာေတာ့ ေမြးေန႕ ဆုေတာင္းေလး ပို႕ခ်င္တာ … ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ အင္တာနက္သံုးဖို႕ကလဲ အဆင္မေျပ ...

ဒီေတာ့ ဖုန္းနဲ႕ လွမ္းေျပာမွ  ျဖစ္ေတာ့မယ္ … သူက စလံုးမွာ ဆိုေတာ့ international call သံုးၿပီး ေခၚရေတာ့မယ္ … တစ္ခါမွလဲ ျပည္တြင္းကေန မေခၚဖူးတာမို႕ ရ ၊ မရလဲ မသိ ၊ ရရင္ေရာ ဘယ္ႏွဳန္းနဲ႕ ဘယ္လို ရွင္းရမွန္း မသိနဲ႕ ၊ ဒါေပမဲ့ ရေအာင္ ေခၚၿပီး ဆုေတာင္းကို လွမ္းေျပာခ်င္မိတယ္ … အဲဒါနဲ႕ ျမန္မာဂ်ီ နဲ႕ ေခၚလိုက္တာ တန္းကနဲ ၀င္သြားပါတယ္ … ဟာ … တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့ … လြယ္သားပဲ … ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ဆက္သြယ္ေရး ခက္လွ ခက္လွ နဲ႕ ဘယ္မွာ ခက္လို႕လဲေပါ့ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနမိတယ္ … 

၀င္သြားေတာ့ “ HAPPY BIRTHDAY ! ’’ ဆိုတာနဲ႕ သူလဲ အံ့ေၾသာတႀကီးနဲ႕ “ Oh ! Thank You ” လို႕ ျပန္ေျပာၿပီး “ ေဟး … နင္ဘယ္ေရာက္ေနလို႕လဲ … ဘယ္ကဆက္ေနတာလဲ ” ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကလဲ ကၽြန္မခရီးထြက္လာတာ အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ေနေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ … ေက်းဇူးရွင္က သိတတ္စြာနဲ႕ “ ဟာ… ဒါဆို ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္လိမ့္မယ္ … ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ … နင္ ေနေကာင္းတယ္မို႕လား …” “ အင္း … ေနေကာင္းပါတယ္ …” ဆိုၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တာ … 

2မိနစ္နဲ႕ 38 စကၠန္႕ဆိုေတာ့ 3 မိနစ္ေပါ့ … အင္း ဘယ္ေလာက္က်မယ္မသိေပါ့ … ဖုန္း Bill လဲ ထြက္လာေရာ အဲဒီ 3မိနစ္ကို FEC 5 က်ပ္ႀကီးမ်ားေတာင္ က်တယ္ … ေငြလဲတာ ျမန္မာေငြနဲ႕ 5500 နီးပါးေလာက္ က်သြားတယ္ … ကၽြန္မ သူ႕ဆီကို ထိုင္းဖုန္းနဲ႕ ဆက္ေနတာ တစ္မိနစ္ကို တစ္ဘတ္ေတာင္မက်ဘူး … 85ျပားပဲ … ျမန္မာေငြနဲ႕ က်ပ္30 ေလာက္ပဲ က်တယ္ ...တစ္ျခား ဘယ္ႏိုင္ငံပဲ ေခၚေခၚလဲ အဲေလာက္ပါပဲ … အိုး … ခုေတာ့ တစ္မိနစ္ က်ပ္ 1800 မကဘူး … အင္း … ဒါေၾကာင့္ 5 က်ပ္တန္ Birthday Wish လို႕ ေျပာတာပါ … အဲေလာက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးရတယ္လို႕ပဲ …

ကဲ … သူငယ္ခ်င္း “ K ” 

နင့္ ေမြးေန႕ကို ေရာက္လာတာ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္မ အိမ္ကေလး ေဆာက္ထားတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႕ အတူတူပဲေနာ … ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ မႏွစ္က သူ႕ေမြးေန႕မွာပဲ သူ႕ကို ေမြးေန႕ဆုေတာင္းပို႕ရင္း ကၽြန္မ ဘေလာ့ဂ္လင့္ကေလးကို လွမ္းပို႕ျဖစ္တယ္ … 

ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ေလးနဲ႕ အတူ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးလာၿပီး က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ တိုးတက္ႀကီးပြားေနေၾကာင္း ၾကားရလို႕ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာမိပါတယ္ … 

5 က်ပ္ေပးရတာ မေက်နပ္လို႕ Back Date နဲ႕ HAPPY BIRTHDAY ! လုပ္လိုက္ပါတယ္ " K " ...

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕ သံစဥ္

 

 ကိုယ့္စိတ္ေတြ ျပင္းျပ အက်ဥ္းက်ေနတာနဲ႕

ေရာင္စံုေတြ ေရွ႕ခ်  ဖြဖြေလး ေရးျခစ္မိတယ္ ...

စိတ္ရဲ႕ေနာက္ ကိုယ္က လိုက္ေနတာလား ...

ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္ စိတ္က လိုက္ေနတာလား ...

ကိုယ္တကယ္ မသိဘူး ...

သိတာေတာ့ ေရာင္စံုခဲတံဗူး ကိုယ့္ေရွ႕ေရာက္ေနခဲ့တာပဲ ...

လက္တည့္စမ္းတာလား ...

တည့္ေအာင္လက္စမ္းတာလား ...

ဒါလဲ ကိုယ္တကယ္မသိဘူး ...

သိလိုက္တဲ့ခဏေတာ့ ေရာင္စံုခဲတံေတြ လက္ကလႊတ္ခ် မရေတာ့တာပဲ ...

ဟင္ ... ဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲ ...

ဒီအေရာင္နဲ႕ ဒီအေရာင္တြဲမွ မက္ရွ္ (match) ျဖစ္တယ္လား ...

ဟာမိုနီ မလွတာလား ၊

သီအိုရီ မက်တာလား ၊

ဒႆနေတြလား ၊ ဂိုဏ္းဂဏေတြလား ၊

ညွိမရတဲ့ ပဋိပကၡေတြလား ...

ဒါေတြလဲ ကိုယ္တကယ္မသိဘူး ...

ေပါ့ပ္အတ္ (pop art) ဆြဲသေလာက္ ေရာင္ေသြးမၾကြေပမဲ့

အ၀ါ နဲ႕ အစိမ္းစပ္လို႕ ျပာလြလြ ထြက္လာရင္ပဲ သဘာ၀က်လွေနၿပီ ...

ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ...  ျပန္ေျပာခြင့္ မသာတဲ့ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ ခဏ မြန္းက်ပ္သြားလို႕  တိတ္တဆိတ္ေလးပဲ ကိုယ့္ဘာသာ အေရာင္ေတြ စပ္ၾကည့္ေနတယ္ ... ကိုယ့္ဘာသာ ဆိုေပမဲ့  Google အကူအညီနဲ႕ပါ ... Google နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနလိုက္တာ ... ဟိုေရာက္လိုက္ ၊ ဒီေရာက္လိုက္ ၊ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္ ... စိတ္ေျပတယ္ ဆိုတာ တကယ္ပါ ... အဲဒီေနရာမွာ စိတ္ေတြ အကုန္ေျပသြားလို႕ ... လက္ေပ်ာက္ ဆိုတာလဲ တကယ္ပါပဲ ... လက္နဲ႕ လိုက္ဆြဲစရာ မလိုပဲ သူဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္း ပန္းခ်ီေလးေတြထဲ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ေတြ ေရြးၿပီး ကလစ္လိုက္တာနဲ႕ ထည့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားေရာ ... ကဲ ... အဲဒီေတာ့ လက္က ေပ်ာက္ေတာ့တာေပါ့ ... :P

တစ္ပံုနဲ႕ အားမရလို႕ ေနာက္တစ္ပံု ထပ္လုပ္ ၾကည့္ထားတာ ... ကိုယ့္စိတ္ကူး နဲ႕ကိုယ္ ေရးထားတာမို႕ ဖတ္လို႕ အဆင္ေျပ ခ်င္မွ ေျပမယ္ ... ဟိုေၾကာ္ျငာ ထဲကလိုပဲ ကိုယ့္ အေတြး နဲ႕ ကိုယ္ ကယ္လ္စီယမ္ ေကြကာ ေသာက္ၾကသည္ ဆိုလားပဲ ... ခုလဲ ကိုယ့္ အေတြး နဲ႕ ကိုယ္ ကယ္လ္စီယမ္ ေကြကာ ေသာက္သြားၾကပါ ... :P


အဲဒါ အျပာေရာင္ မရပါဘူး ဇြတ္ျငင္းတဲ့သူက ရွိေသး ... မယံုရင္ အစိမ္းေရာင္ ထဲကို အ၀ါေရာင္ေတြ ေမွာက္ခ်ၾကည့္ ... စိမ္းျပာလိုလို အျပာေရာင္ တစ္မ်ဳိး ထြက္လာလိမ့္မယ္ ... :P

ပ်င္းရင္ အေရာင္ေတြ သြားထည့္ ၾကည့္ပါ ... ပံုေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ... ဆြဲၿပီး Link ေတာ့ မထုတ္ေပး လာဘူး ... Code ေတြပဲ ထုတ္ ေပးတယ္ ... ကိုယ့္ဘာသာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ထားတယ္ ... Pop Art ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့ အေရာင္ေတြ... :)


အဲေလာက္ အေရာင္ အေသြးစံုစံုနဲ႕ မလွရင္ ေတာင္မွ အျပာေရာင္ေလး တစ္မ်ဳိးေလာက္ ရရင္ ေက်နပ္ၿပီ ... အျပာေရာင္က " ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း " ရဲ႕ သေကၤတ မဟုတ္လား ...

ကၽြန္မရဲ႕ လမင္း

ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး လပ္ဟာ

အထပ္ထပ္ အခါခါ ေရးတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြလဲ 

ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႕ေပါ့ ...

ဆႏၵရွိသမွ်လဲ ဆႏၵမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္

ပ်ယ္လြင့္လြင့္ ရည္ရြယ္ရာေတြနဲ႕

ေမွာင္မိုက္တဲ့ အနာဂတ္ေတြထဲ

ဘယ္ဆီ ဘယ္၀ယ္ေပါ့ ...

ခုေတာ့ ...

ေကာင္းကင္ႀကီးက လင္းလက္

ၾကယ္ေရာင္ေတြက ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္

တိမ္ေတြက ေဆးေရာင္စံုကြက္သလို

ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္

လွပေနျပန္တယ္ ...

သဘာ၀တရားေတြေတာင္

လွပေအာင္ ေဆးျခယ္တတ္တဲ့

" ကၽြန္မရဲ႕လမင္း "

ခဏခ်င္းပဲ ကၽြန္မဘ၀ လင္းလက္လွပေစျပန္တယ္ ...

သူ႕အၾကည့္ေတြက အင္အား

သူ႕စကားလံုးေတြက ခြန္အားမို႕

သူ႕ႏွလုံးသားက သို၀ွက္ထားတဲ့

သစၥာတရားေတာ့ ရွာေတြ႕ခ်င္မိတယ္...

သူျခယ္ထားတဲ့ ေဆးေရာင္စံုေတြထဲ

ကၽြန္မခ်စ္ျခင္းရနံ႕ေတြနဲ႕

သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ေမႊးေစမယ္ ...

အမုန္းတရားနဲ႕

ေနာက္ဆံုးစကားမ်ားကို ေဘးဖယ္

ေ၀းလြင့္ျခင္း ဒဏ္ရာေတြကိုလဲ

ပယ္ေပ်ာက္ေစမယ္ ...

သစၥာတရားေတြ ထုံမႊမ္း

သံသယကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြ ေရာျပြန္းလို႕

ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးကိုလဲ လွပေစမယ္ ...

ခ်စ္သူခင္းတဲ့လမ္း

ပန္းခင္းလမ္းပမာ

ခမ္းနားစရာ မလိုပါဘူး ...

သစၥာတရားေတြ ျဖန္႕ျဖဴး

ေမတၱာတရားေတြ ရနံ႕ၾကဴးေနရင္

လမ္းျဖဴးျဖဴးလို႕ မွတ္ယူၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္စမ္းမယ္ ...

ကဲ ... ဒါဆို ... ကၽြန္မရဲ႕လမင္း

လသာညေတြ ဖန္ဆင္းေပးရင္း

ခ်စ္သူ႕ အျပဳံး ၊ ခ်စ္သူ႕စကားလံုးေတြၾကားမွာ

ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မ

သူဖန္ဆင္းတဲ့ ဘ၀မွာ

ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း ရသေတြနဲ႕

ကဗ်ာေတြ ဖြဲ႕ခြင့္ရပါရေစ ...

ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပြား ညီမေလး အတြက္ ... :P